Μαμά...σε κρίση : Μετά από 30 μέρες!

Σήμερα θα αφεθώ στην απίστευτα ρομαντική μου φύση και θα υποκύψω στο ροζ! Είναι άλλωστε... πως να το πω να μη σοκαριστείτε; Είναι το αγαπημένο μου χρώμα! Να' το, το είπα! Το ροζ μαζί με το μπλε ελεκτρίκ είναι τα δυο αγαπημένα μου χρώματα! Σήμερα που το blog-άκι μου έκλεισε 30 ολόκληρες μέρες online είπα να το γιορτάσω! Εξ ου και το ...χαλαρό κλίμα! Όχι δεν τα ήπια! Η αλήθεια είναι ότι δε πίνω αλλά όταν είμαι χαρούμενη φτιάχνω κεφάλι!

"Σιγά το πράγμα!" θα έλεγε κανείς. "Πως κάνεις έτσι; Αν γιορτάζεις το μήνα, να δούμε τι θα κάνεις πάνω στο χρόνο!"

Τα μωράκια μας, όταν κλείνουν τον πρώτο μήνα το γιορτάζουμε σε μια μίνι εκδοχή των γενεθλίων του ενός έτους. Τα αγόρια μου έχουν κάνει τα πρώτα γενέθλια εδώ και 5-6 χρόνια. Αλλά αυτό το νέο τσαρδάκι που εγκαινίασα το βλέπω λίγο σαν το μωρό της δημιουργικότητας μου και είμαι συγκινημένη που έχουν περάσει 30 μέρες και μου φαίνεται σαν να ήταν πάντα εδώ, στη ζωή μου, σαν να μην έλειπε ποτέ. Ήταν βέβαια ένας μήνας πολυάσχολος γιατί είχα βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτό μου να κάνω μια ανάρτηση κάθε μέρα. Τώρα στην αρχή δεν ήταν και τόσο πολύ απαιτητικό αυτό μια και είχα ένα συρτάρι με παλιά γραπτά μου να ανασύρω από το σκοτάδι. Και έχει ακόμα να βγάλω στο φως. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δε μπορώ να σταματήσω! Ένα σωρό ιδέες κλωθογυρίζουν στο κεφάλι μου αναζητώντας διέξοδο! 

Όταν ξεκίνησα πριν από ένα μήνα δεν είχα κατασταλάξει με τι ακριβώς θα καταπιανόμουν στο νέο μου σπιτάκι. Λένε ότι πρέπει να βρεις αυτό στο οποίο έχεις πιο πολύ ταλέντο αλλά πως στο καλό να το καθορίσω αυτό; Μου αρέσουν όλα! Σε τι από όλα αυτά που έχω γράψει σε μόλις 30 μέρες έχω σταθεί καλύτερη; Άλλωστε, γιατί αυτό πρέπει να υπαγορεύει ένα μοναδικό θέμα; Θέλω να γράφω για όλα αυτά που μου αρέσει να γράφω! 

Αυτό περιλαμβάνει Λογοτεχνία-Ποίηση, Υγεία-Ψυχολογία-Διατροφή για τα παιδιά και όχι μόνο, Φωτογραφία- Ταινία-Μουσική-Βιβλίο, Κατασκευές και τσούκου-τσούκου τα χεράκια κάνουν διάφορα πραγματάκια και τέλος, ναι μου αρέσει να ασκώ (εποικοδομητική ) κριτική και να λέω τη γνώμη μου χωρίς φόβο (χμ, ίσως λίγο, τόσο δα, όσο το μικρό νυχάκι μου...αισιόδοξα μιλώντας!) και με πολύ πάθος! Ναι , το πάθος στο γραπτό λόγο το έχω σε αφθονία... γι' αυτό το τσιγκουνεύομαι στη ζωή μου! Αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό... Είναι που έμεινα με ένα φτερό...

Για όσους με γνώρισαν τώρα, μια ματιά στη σελίδα About me μπορεί να ξεδιαλύνει κάποια πράγματα. Ωστόσο η φώτο του προφίλ μου τα συνοψίζει σχεδόν όλα:

Και μη ξεχνάτε! Ήρθα για να μείνω! Με θέλετε... ή όχι;!

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους bloggers ! Μια εξαιρετική τραγουδίστρια, η Εμελί Σαντέ τραγουδάει για το δικαίωμά μας να μιλήσουμε!

Αυτή είναι η εκδοχή με τους ελληνικούς υπότιτλους αλλά βρίσκω τις εικόνες να σε αποσπούν παρά να σε βάζουν στο κλίμα του τραγουδιού. Επίσης στα μείον είναι ότι δεν έχει βάλει όλο το τραγούδι.

Το συγκεκριμένο βίντεο είναι με αγγλικούς υπότιτλους αλλά σε καλούσε πιο γλυκά στην αλήθεια των στίχων του τραγουδιού...

Απολαύστε το!