Ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά των παιδιών της προσχολικής ηλικίας είναι η φαντασία. Είναι κάτι που λατρεύουμε στα παιδάκια μας, και μας κάνει να ταξιδεύουμε και εμείς στον μαγικό τους κόσμο. Πέρα από αυτό όμως,είναι και ένα σημαντικό σκαλοπάτι στην ανάπτυξη των παιδιών που συμβάλει αποφασιστικά στην εξέλιξη βασικών δεξιοτήτων:
Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014
Σάββατο 29 Μαρτίου 2014
Τα χρόνια της αθωότητας...
Θυμάμαι... την απαλή αίσθηση του πράσινου θρανίου γεμάτου με σκίτσα και στιχάκια.
Θυμάμαι τα βιβλία γεμάτα με πολύχρωμες εικονογραφήσεις που έκοβα κάθε τέλος της χρονιάς και έκανα συλλογή "για να τα χρησιμοποιήσω αργότερα σε κάποια χειροτεχνία".
Τις ζωγραφιές πανέμορφων οπτασιών να κοιτάνε ονειροπόλα το μέλλον.(Από κάτω ένα τετράστιχο να περιγράφει τον συναισθηματικό κόσμο της εν λόγω οπτασίας! )
Την αγαπημένη εικόνα της δανειστικής βιβλιοθήκης του σχολείου... Της μόλις τότε συσταθείσας... Τη βαριά μυρωδιά του παλιού βιβλίου, την αίσθηση που μου άφηνε όταν ξεφύλλιζα τις σελίδες του, τη λαχτάρα να διαβάσω άλλη μια σελίδα , μόνο άλλη μία, πριν το αφήσω για να κάνω τα μαθήματά μου... Τους "Νικητές" , το πρώτο μου αγαπημένο βιβλίο που μου άνοιξε τη πόρτα του κόσμου της Ζώρζ Σαρή...
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014
Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Η ΣΕΛΗΝΗ
http://shameet.wordpress.com |
Μια φορά και έναν καιρό όπως λένε στα παραμύθια, στον παλιό γνωστό κόσμο δεν υπήρχε μέρα, ούτε νύχτα, παρά μόνο ένα λευκό απέραντο φως.
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014
Η τέχνη ...στο πιάτο του! (5+1 τρόποι για να τρώνε φρούτα και λαχανικά)
Κάθε φορά που ακούω ταλαίπωρες μαμάδες να παραπονιούνται ότι το παιδί τους δε τρώει, δε μιλάω καθόλου. Δε θέλω να τις κακοκαρδίσω γιατί η αλήθεια είναι ότι από μικρά τα αγόρια μου έπιναν το γάλα τους, έτρωγαν την κρεμούλα τους και σπάνια χρειάστηκε να τους κάνω παιχνιδάκια όπως το αεροπλανάκι για να ανοίξουν το στόμα τους. Έλα όμως που για όλους υπάρχει η πρώτη φορά...
Τρίτη 25 Μαρτίου 2014
Η Οδύσσεια ενός blog!
Έχει περάσει καιρός από την πρώτη φορά που μου πέρασε η ιδέα να κάνω ένα δικό μου blog. Πολύ γρήγορα η ιδέα αυτή αποκοιμήθηκε μέσα μου μια και δεν ήξερα από που να αρχίσω αλλά και πώς να συνεχίσω. Ώσπου λίγο καιρό πριν διάβαζα ένα βιβλίο του Τζο Βιτάλι που έκανε αναφορά στη δημιουργία blog με αποτέλεσμα να ξυπνήσει η ιδέα αυτή και πάλι . Μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο από τη στιγμή που πήρα την απόφαση να το κάνω όλα ξετυλίγονταν μπροστά μου σαν να ήταν από την αρχή εκεί απλά εγώ δε τα έβλεπα. Οι πληροφορίες για να ξεκινήσω, από εκεί που με οδηγούσαν σε αδιέξοδο ξαφνικά εμφανιζόταν το καίριο link που θα μου έδειχνε το δρόμο για να συνεχίσω. Ένα σωρό ιστολόγια με παρόμοιο θέμα με το δικό μου έκαναν την εμφάνισή τους από τελείως διαφορετική προέλευση για να με καθοδηγήσουν.
Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014
Ακριβό μου...πτυχίο!
Ένας έφηβος προβάλει στην οθόνη της τηλεόρασης με ένα ζεστό χαμόγελο στα χείλη. Κρατάει εργαλεία στα χέρια του και δηλώνει την μεγάλη του αγάπη για τα μαστορέματα προσφέροντας απλόχερα την βοήθεια και τις γνώσεις του σε όποιον τη χρειάζεται, απλά και μόνο γιατί αγαπάει αυτό που κάνει. Κλείνει θέτοντας το ερώτημα: "Τώρα, γιατί όλοι λένε να γίνω δικηγόρος;" Γιατί άραγε; Όσο και αν αμφισβητώ τα κίνητρα της συγκεκριμένης διαφήμισης το ερώτημα που τίθεται είναι βάσιμο.
Κυριακή 23 Μαρτίου 2014
Ώρα για πίτσα!
Τα αντράκια μου τρελαίνονται για πίτσα. Εγώ να δεις! Αφού οικογενειακώς είμαστε ...της πίτσας κάνω όσο πιο συχνά γίνεται. Τα υλικά που χρησιμοποιώ όσο πιο απλά για να μη γίνει και βαριά, να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στη καλή διατροφή!
Τη συνταγή της ζύμης την έχω βρει απο τις συνταγές της παρέας πριν απο καιρό απλά εγώ έχω αυξήσει τη ποσότητα κατά 50% περίπου για να γεμίζει όλο το ταψί και γιατί μου αρέσει η ζύμη πιο χοντρή και αφράτη.
Σάββατο 22 Μαρτίου 2014
Σκαλίζοντας το σεντούκι του χρόνου...η συνέχεια!
Το σεντούκι αυτό είναι πολύ βαθύ και είμαι ακόμη στη μέση. Το πρώτο ποίημα ήταν της φοιτήτριας ( Σκαλίζοντας το σεντούκι του χρόνου...) αυτό εδώ πιο λιτό και απαισιόδοξο, χαρακτηριστικό της εφηβικής περιόδου...
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014
Νέα ζωή για ένα ρολόι τοίχου!
Θυμάστε εκείνη την εκπομπή που έδινε παλιά στην ΕΡΤ και αφορούσε δημιουργικές κατασκευές; Ο τίτλος ήταν Art Attack και ήταν απίστευτα εμπνευσμένη εκπομπή. Ο παρουσιαστής ήταν καταπληκτικός στο να μετατρέπει τα σκουπίδια σε έργο τέχνης. Με κύριο εργαλείο την κόλλα ατλακόλ μπορούσε να κάνει θαύματα.
Αυτά θυμήθηκα πριν από λίγες μέρες όταν εκεί που...
Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014
Το φώς που τρυπώνει στο σκοτάδι του χρόνου...
Στα δεκατέσσερά μου χρόνια -μια αιωνιότητα και μια ημέρα πέρασαν από τότε- διάβασα το "Ημερολόγιο της Άννα Φράνκ". Με συγκλόνισε. Με ταρακούνησε εως τα κατάβαθα της ψυχής μου. Όντας ένα κορίτσι και εγώ στην ίδια ηλικία που βρισκόταν αυτή όταν έγραφε και γράφοντας και εγώ κουτσά στραβά το δικό μου Ημερολόγιο, η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη. Και ο απολογισμός δεν ήταν ευχάριστος. Ένα τόσο νέο πλάσμα , μια γυναίκα φυλακισμένη στο κορμί μιας έφηβης θα έλεγες που εξιστορούσε την βαρετή γι' αυτή καθημερινότητά της αναγάγοντάς το σε έργο τέχνης. Δε μπορείς να μη λυπάσαι για τη χαμένη νιότη, για το ταλέντο που απότομα ξερίζωσαν εκεί που μυστικά είχε αρχίσει να ανθίζει.
Τρίτη 18 Μαρτίου 2014
"Εχω ύφος , με συγχωρείτε!"
Είναι δύσκολο πράγμα να πηγαίνεις στη δουλειά το πρωί με καθαρό το μυαλό. Κουβαλάς στο κεφάλι σου ένα σωρό έγνοιες και η καθημερινή λίστα είναι γεμάτη πριν ακόμα σηκωθείς από το κρεβάτι. ( Περί περιεχομένου λίστας βλέπε: «Εσύ γιατί δεν είσαι χαμογελαστή καθόλου;»)
Φτάνοντας εκεί, και με τη τσίμπλα στο μάτι, πριν καλά καλά πιεις μια γουλιά καφέ να' σου και εμφανίζεται μια κυρία μέσα στη τρελή χαρά (μα που τη βρήκε τέτοια όρεξη στο αξημέρωτο;) και σου λέει "καλημέρα σας!"
Κυριακή 16 Μαρτίου 2014
«Εσύ γιατί δεν είσαι χαμογελαστή καθόλου;»
Καθημερινά στη ζωή μας,
ξυπνάμε το πρωί, σηκώνουμε τα παιδιά, να τα ντύσουμε, να φάνε πρωινό, να
ετοιμάσουμε κολατσιό , να βάλουμε μπουφάν ,παπούτσια και η μέρα ξεκινά! Στο
μυαλό μας κυριαρχούν πλήθος σκέψεις που μας βυθίζουν στην αγωνία της
καθημερινότητας. Τι θα φάνε σήμερα τα παιδιά, να βάλω πλυντήριο, να αλλάξω
σεντόνια, να πλύνω μπαλκόνια, να πληρώσω ΔΕΗ, να πάω λαϊκή, να πάω να πάρω γάλα
και ένα σωρό άλλα…
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014
Σκαλίζοντας το σεντούκι του χρόνου...
Εκεί που τακτοποιούσα κάποια βιβλία στη βιβλιοθήκη ανακάλυψα μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου από το πανεπιστήμιο ένα ποίημα που είχα γράψει στα φοιτητικά μου χρόνια. Εκείνη την εποχή έγραφα στίχους όπου και όποτε βρισκόμουν και τα έχωνα αφηρημένη σε βιβλία και τετράδια χωρίς να τους δώσω την ευκαιρία να πάρουν και αυτά τη θέση τους με αξιοπρέπεια στις σελίδες ενός τετραδίου. Νομίζω ότι έφτασε η ώρα να τα ξετρυπώσω και να επανορθώσω δίνοντάς τους μια ταπεινή θέση... στο νεοσύστατο αυτό blog .
Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014
Μάσκα... Χελωνονιντζάκια!
Ναι , το ξέρω ότι πέρασαν οι απόκριες αλλά όταν ο κανακάρης σου σου ζητάει μάσκα των αγαπημένων του ηρώων μπορείς να πεις όχι; Εντάξει, μπορείς να προσπαθήσεις αλλά δε θα καταφέρεις να παραμείνεις σταθερή στις απόψεις σου, ειδικά όταν έχεις εκείνα τα τεράστια μάτια γεμάτα παράκληση να σου λένε "Ελα σε παρακαλώ μαμά, σε παρακαλώ και αν το κάνεις εγώ θα σου δώσω χίλια φιλιά !" Γίνεται να αρνηθώ μια τέτοια συμφωνία; Βγαίνω σίγουρα κερδισμένη!
Σκέφτηκα λοιπόν ότι αντί να κάνω πλούσιο και πάλι το Jumbo (αφού σίγουρα πηγαίνοντας εκεί θα πάρω και χίλια δυο άλλα πράγματα που οι πιθανότητες λένε οτι θα είναι σχετικά περιττά) γιατί να μη τη κάνω μόνη μου; Ευκαιρία να κάνω πρακτική και στη ραπτική που τρελάθηκα να τη πάρω τη μηχανή και την έχω εκεί να κάθεται να τη καμαρώνω! Έψαξα λοιπόν στα υφάσματα μου και προς μεγάλη μου τύχη βρήκα κάποια πρόχειρα υφάσματα φούτερ σε μπλε χρώμα. Ο Leo είναι ο αγαπημένος του Θάνου! Είχα βέβαια στη παραγγελία και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Έπρεπε να είναι μεγάλη και τα λουριά του μακριά και να δένει κόμπο και να πετάνε! (Χρησιμοποιήσαμε και αέρα για αυτό το εφέ!) Να λοιπόν τι έκανα χωρίς πολλά πολλά:
Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014
Happy Birthday!
Άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο ότι σαν σήμερα δημιουργήθηκε το διαδίκτυο το 1989 (Μεγάλη χρονιά! Τότε γεννήθηκε και η μικρή μου αδερφή!)
Και το λένε έτσι; Αντί να σηκώνουν πανό στους δρόμους να το βροντοφωνάξουν, να κάνουμε και ένα παγκόσμιο πάρτι για χάρη της περίστασης, να τα πιούμε να μεθύσουμε βρε αδερφέ! Τι θα ήμασταν σήμερα χωρίς αυτή την ιδιοφυή ανακάλυψη; Πως θα περνούσαμε τις ώρες μας, τις μέρες μας, πως θα λύναμε τις απορίες μας (Θα...γεμίζαμε το σπίτι με τους τεράστιους τόμους εγκυκλοπαιδειών για σχολικές εργασίες και για να απαντήσουμε στα ατελείωτα "Γιατί μαμά...;"
Και το λένε έτσι; Αντί να σηκώνουν πανό στους δρόμους να το βροντοφωνάξουν, να κάνουμε και ένα παγκόσμιο πάρτι για χάρη της περίστασης, να τα πιούμε να μεθύσουμε βρε αδερφέ! Τι θα ήμασταν σήμερα χωρίς αυτή την ιδιοφυή ανακάλυψη; Πως θα περνούσαμε τις ώρες μας, τις μέρες μας, πως θα λύναμε τις απορίες μας (Θα...γεμίζαμε το σπίτι με τους τεράστιους τόμους εγκυκλοπαιδειών για σχολικές εργασίες και για να απαντήσουμε στα ατελείωτα "Γιατί μαμά...;"
Τρίτη 11 Μαρτίου 2014
Συμβουλή προς τη μέλλουσα μαμά...
Από τη στιγμή που γίνεσαι μητέρα μια τεράστια πόρτα ανοίγει μπροστά σου και σε καλωσορίζει σε ένα υπέροχο κόσμο ανακάλυψης του εαυτού σου μέσα από την ανατροφή των παιδιών σου. Ναι είναι σίγουρο ότι θα κάνεις λάθη. Ποιος είναι αυτός που δε κάνει λάθη; Ναι, είναι σίγουρο ότι θα φοβηθείς. 'Όλοι φοβόμαστε. Παρόλα αυτά να ξέρεις ότι αξίζει το κόπο και η ανταμοιβή θα είναι τεράστια. Μια γλυκιά αγκαλιά από τα χεράκια του παιδιού σου θα διώξει όλες τις ανησυχίες. Το "σ' άγαπώ μαμά" θα λιώσει κάθε αγωνία. Είσαι το σημαντικότερο πλάσμα στο κόσμο για το παιδί σου...
Σκέψου Θετικά!
Follow my blog with Bloglovin
Στην εφηβεία μου διάβασα ένα πασίγνωστο βιβλίο του Paulo Coelho με τίτλο "ο Αλχημιστής". Φυσικά η φράση που έχει μείνει από αυτό το βιβλίο και έχω ακούσει πολλές φορές έκτοτε είναι "'Όταν θέλεις κάτι όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις". Μμμ, μάλλον το σύμπαν έχει κατεβάσει ακουστικά με τόσες επιθυμίες να κυκλοφορούν εδώ και εκεί...Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη μου γνωριμία με το λεγόμενο νόμο της έλξης που υποστηρίζει ότι αν θέλεις κάτι πολύ και το σκέπτεσαι συνέχεια και με πίστη και πιστεύεις ότι θα συμβεί ή να σκέφτεσαι σαν να έχει ήδη συμβεί και να αισθάνεσαι με όλες σου τις αισθήσεις την επιθυμητή αυτή πραγματικότητα τότε σίγουρα θα γίνει υπαρκτή πραγματικότητα! Η επόμενη επαφή μου με τη συγκεκριμένη θεωρία έγινε πολλά χρόνια αργότερα μέσα από τα βιβλία της Rhonda Byrne που ξεκινάνε με το "The Secret".
Μαμά...σε κρίση!
Ας ξεκινήσω από την αρχή. Εν αρχή ην ο λόγος και για να το παραφράσω λιγάκι, ο λόγος που ξεκίνησα αυτό το blog είναι για να μιλήσω. Εάν όλοι παίρναμε την πρωτοβουλία να γράψουμε όλα όσα θέλουμε ή χρειάζεται να πούμε τότε το μισό βάρος θα έφευγε από πάνω μας, έστω και αν κανείς δε διάβαζε το συγκεκριμένο κείμενο. Το γράψιμο είναι γιατρικό και το αποδεικνύουν όλα τα γραπτά κείμενα ανά την ιστορία. Ένα γιατρικό που έχει ευεργετικά αποτελέσματα και στον συνθέτη αλλά και στον αναγνώστη…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)