Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Τα χρόνια της αθωότητας...

Θυμάμαι... την απαλή αίσθηση του πράσινου θρανίου γεμάτου με σκίτσα και στιχάκια.

Θυμάμαι τα βιβλία γεμάτα με πολύχρωμες εικονογραφήσεις που έκοβα κάθε τέλος της χρονιάς και έκανα συλλογή "για να τα χρησιμοποιήσω αργότερα σε κάποια χειροτεχνία".  

Τις ζωγραφιές πανέμορφων οπτασιών να κοιτάνε ονειροπόλα το μέλλον.(Από κάτω ένα τετράστιχο να περιγράφει τον συναισθηματικό κόσμο της εν λόγω οπτασίας! )

Την αγαπημένη εικόνα της δανειστικής βιβλιοθήκης του σχολείου... Της μόλις τότε συσταθείσας... Τη βαριά μυρωδιά του παλιού βιβλίου, την αίσθηση που μου άφηνε όταν ξεφύλλιζα τις σελίδες του, τη λαχτάρα να διαβάσω άλλη μια σελίδα , μόνο άλλη μία, πριν το αφήσω για να κάνω τα μαθήματά μου... Τους "Νικητές" , το πρώτο μου αγαπημένο βιβλίο που μου άνοιξε τη πόρτα του κόσμου της Ζώρζ Σαρή...


"Όταν ο Ήλιος...", "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα","Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου", "Δοξανιώ",  "Πριγκιπέσα Ιζαμπώ", "Παναγιά η γοργόνα" τόσα , τόσα ταξίδια μακρινά...

Τις δασκάλες μου να λένε στη μητέρα μου "Δεν την ακούμε τη φωνή της στη τάξη, έτσι είναι και στο σπίτι;" Στο σπίτι έβγαζα ότι είχα φυλαγμένο από το σχολείο! Τη φωνή μου εκεί τη ξέρανε καλά...

Τη γυμναστική...που απεχθανόμουν! Όλοι γελούσαν όταν έβλεπαν τους βαθμούς μου- ο χαμηλότερος ήταν στη γυμναστική! 

Την Έκθεση... Μάθημα αγαπημένο!  Έπιανα το στυλό στο χέρι και έλεγα: "Πάρε με τώρα, ταξίδεψέ με στον μαγικό κόσμο της φαντασίας..."

Το καρδιοχτύπι σε κάθε αιφνίδια εμφάνιση του δάσκαλου με τη βαρύγδουπη φράση:         " Βγάλτε μια κόλλα χαρτί..." Μέσα στο πανικό μου γέλαγα από μέσα μου με τη λέξη "κόλλα" . Γιατί το χαρτί πρέπει να λέγεται κόλλα; Αναρωτιόμουν πάντα. Ακόμη δεν έχω βρει απάντηση...

Τα βήματα του δασκάλου ή το τακουνάκι της δασκάλας να ακούγεται εκκωφαντικό μέσα στη σιωπή και άξαφνα να σταματά ... προδίδοντας πως είναι ακριβώς από πάνω μου να με κοιτά. (Και να αναρωτιέμαι: "Ωχ! Λες να έχω κάνει κάποιο λάθος;" προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω τη συμπεριφορά ενώ τώρα πια μέσα από τα χρόνια που μεσολάβησαν καταλαβαίνω ότι να ξαποστάσουν ήθελαν οι άνθρωποι, για λίγα λεπτά...

Τις Εθνικές Εορτές, με τα ποιήματα 

 " Μέριασε βράχε να διαβώ!
 στο βράχο λέει το κύμα..."

Τις πρόβες της χορωδίας για τα τραγούδια

"Της δικαιοσύυνης Ήλιε νοοοητέ
και μυρσίνη εσύυυ δοξαααστική..."

Το sos κομμάτι στον Εθνικό Ύμνο

"Προσοχή! Πρώτα λέμε το κόψη (του σπαθιού τη τρομερή) 
και μετά το όψη (που με βια μετράει τη γη!")
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη...

Η εικόνα με τα κόκαλα να μου προκαλεί μια ανατριχίλα που θα έπρεπε να είναι από τη συγκίνηση αλλά τότε ήταν από τη βιαιότητα στην οποία  οδηγούσε τη φαντασία μου η φράση αυτή...

Τη μέρα της παρέλασης 


Ένα δυο! Εν δυο, εν δυο, ένα!
Αριστερό!
 (Ακούγονται τότε τα πόδια
 ικανά να προκαλέσουν σεισμό!)




Τα θετικά σχόλια των καθηγητών μόλις παρέδιδαν τα βαθμολογημένα γραπτά και τα ψιθυρίσματα, ειρωνικά και κοροϊδευτικά να ακούγονται από τη γαλαρία...

Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα, θυμάμαι πολλά πράγματα με νοσταλγική διάθεση αλλά δε θα σκάψω πιο βαθιά, το σεντούκι του χρόνου μπορεί να κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις...


Συμμετοχή στο κάλεσμα της  Πέτρας(ο πιο πιστός φίλος του σκύλου) να γράψουμε αναμνήσεις από τα μαθητικά μας χρόνια... (Τα μαθητικά τα χρόνια δε τ' αλλάζω με τίποτα...)
Περισσότερες πληροφορίες για συμμετέχοντες και εγγραφή για όσους ενδιαφέρονται εδώ.



Συμμετέχουν έως τώρα:
Κική από το blog http://ekfrastite.blogspot.gr/

Μαρία από το blog http://pnoestexnis.blogspot.gr/

Κατερίνα από το blog http://followkoko.blogspot.gr/

Άννα/Πάρος -Άστεγη Καταληψίας- θα φιλοξενηθεί από μένα

Νάσια από το blog http://nasiasblog2012.blogspot.gr/

Κανελλάκη από το blog http://toapagio.blogspot.gr/

Αριστέα από το blog http://princess-airis.blogspot.gr/

Πέτρος από το blog http://akivernitos.blogspot.gr/

Μαρία από το blog http://mytripssonblog.blogspot.gr/

Αγριμιώ από το blog http://agrimio.wordpress.com/

Μαρία από το blog  http://swanocean.blogspot.gr/

Άννα από το blog http://atenizodas.blogspot.gr/

Μαριλένα από το blog http://marilenaspotofart.wordpress.com/

Λαμπρινή από το blog http://xwrisprogramma.blogspot.gr/

Κλαυδία -Άστεγη Καταληψίας- θα φιλοξενηθεί από μένα

Μαρία από το blog http://www.syllegw-stigmes.gr/

Δέσποινα από το blog http://mamadesekrisi.blogspot.gr/

Έλλη από το blog http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/

Rylie από το blog http://mythoughtsnotebook.blogspot.gr/

Marilise από το blog http://katitimou.blogspot.gr/

Φλώρα από το blog http://texnistories.blogspot.gr/

Marie Anne από το blog http://latelierdemarieanne.blogspot.gr/ 

Μαρία Έλενα από το blog http://maria-elena-jewellery.blogspot.gr/

Σμαραγδένια Ρούλα από το blog http://smaragdenia-roula.blogspot.gr

6 σχόλια:

  1. Σκίτσα και στιχάκια στο πράσινο θρανίο, μια χορωδία που κατάφερα να τρυπώσω παρότι δεν είχα καλή φωνή, αλλά τότε δε με σταματούσε τίποτα (ακόμα αναρωτιέμαι ποιος κουφός με έβαλε χαχα)...τα βιβλία και πόσες όμορφες αναμνήσεις μου έφερες με την υπέροχη ανάρτησή σου...
    Τελικά η Πέτρα είχε καταπληκτική ιδέα!!!
    Χαίρομαι που μοιράστηκες μαζί μας τις δικές σου αναμνήσεις!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία! Αισθάνομαι τυχερή που έπεσα τυχαία στις αναρτήσεις σας! Τόσοι ξεχωριστοί τρόποι έκφρασης από το καθένα και τόσο ωραία συνδυασμένα...το 15+1 blogers είναι μια εκπληκτική αλυσίδα και η ευκαιρία αυτή να μοιραστούμε μαθητικές στιγμές ξεχωριστή!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  2. Μια μέρα που πήγαινα στη δουλειά, παρκάρισα δίπλα σε ένα δημοτικό σχολείο κι έκαναν πρόβα τα παιδάκια για την παρέλαση και καθόμουν και άκουγα αυτό το βροντερό που λες κι εσύ.."Ακούγονται τότε τα πόδια ικανά να προκαλέσουν σεισμό"...δεν ξέρεις πόσο συγκινήθηκα.... Σε ευχαριστώ που με ταξίδεψες μέσα από τις αναμνήσεις σου γλυκιά μου Δέσποινα... Ήταν πολύ συγκινητικό... Να είσαι καλά και χάρηκα που συναντηθήκαμε. Σε έχω βάλει και στα αγαπημένα μου μπλογκ για να σε διαβάζω. Πολλά γλυκά φιλιά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ευχαριστώ για την ευκαιρία να μοιραστώ τις αναμνήσεις μου... είναι λυτρωτικό αν το σκεφτείς... Ευκαιρία για συμφιλίωση με κάποια αγκάθια των μαθητικών χρόνων! Φιλιά και από εμένα!

      Διαγραφή
  3. Γεμάτη αναμνήσεις η ανάρτηση σου και με ταξίδεψε πίσω και στις δικές μου!
    Ίσως να κάνω κι εγώ ανάρτηση αντίστοιχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μάρθα αναμένω την ανάρτησή σου, απλά δήλωσε συμμετοχή στο παραπάνω link, της Petra.

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι απόψεις όλων σεβαστές αρκεί να μην εκφράζονται με προσβλητικό τρόπο.