Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Οι Χριστουγεννιάτικες κάρτες μας

Χρόνια Πολλά σε όλους!
Φέτος οι κάρτες είχαν την τιμητική τους.
Ενώ δεν ήταν κάτι που συνήθιζα στο παρελθόν, αυτά τα Χριστούγεννα 
μαζί με τα αγόρια μου σηκώσαμε μανίκια και...
δημιουργήσαμε!


Κάρτες για ανταλλαγή Καρτών  ανάμεσα σε Bloggers.
Η πρώτη ήταν για το Secret Santa της Μαριλένας, η οποία συνόδευε το καμβά με τον Αϊ Βασίλη που έφτιαξα.
Η δεύτερη για την αλυσίδα ευχών της Πεταλούδας, αλλα δυστυχώς δεν έχει φτάσει ακόμη στο προορισμό της.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Αϊ-Βασίλης έρχεται ξανά :DIY!


Φέτος ήταν αγαπημένη κατασκευή ο Άγιος  Βασίλης. 
Όπως και η κόλλα ατλακόλ!
Για αρχή , τα παιδιά μου διάλεξαν σε χαρτοπετσέτα  αυτό το γλυκύτατο Αϊ-Βασίλη και αποφάσισα να τους κάνω το χατήρι.
Η εικόνα αυτή με τον Χιονάνθρωπο και το χαριτωμένο τάρανδο αγκαλιά αποτέλεσε το θέμα της κατασκευής που έκανα για τη Ράνια απο τον Κόσμο της Ράνιας, μια και ήμουν ο μυστικός της Αγιος Βασίλης. Τον Secret Santa διοργάνωσε η Μαριλένα απο το Marilena Spot of Art με μεγάλη επιτυχία !
Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω αρκετά κομμάτια για να συνθέτω το φόντο και το κόκκινο πλαίσιο αλλά το αποτέλεσμα νομίζω με δικαίωσε. Για γιορτινή πινελιά, το χιόνι χαμηλά καθώς και οι χιονονιφάδες εμπλουτίστηκαν με άσπρη χρυσόσκονη που λάμπει διακριτικά σε ιριδίζοντες τόνους του μπλε.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

"Μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία": Το αστέρι που ήθελε να γίνει αληθινό


Είναι παραμονή Χριστουγέννων. Το σπίτι της οικογένειας  Σερέτη είναι βυθισμένο στην ησυχία καθώς γονείς και παιδιά έχουν ξαπλώσει για να υποδεχτούν τη σπουδαία μέρα που θα ξημερώσει.




Στο βάθος του καθιστικού, δίπλα στο παράθυρο στέκεται καμαρωτό το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο και περήφανο σαν το παγώνι. Είναι πολύ ψηλό και πράσινο με κάποιες χιονισμένες πινελιές. Τα στολίδια του , σε διάφορα χρώματα και σχέδια γυαλοκοπάνε μέσα στο μισοσκόταδο που προσπαθούν χαρωπά να διαλύσουν τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια του δέντρου. Στη κορυφή του , στέκεται εντυπωσιακό το πιο όμορφο Αστέρι που έχεις δει ποτέ σου!
 Και τότε ακούγεται ένας αναστεναγμός.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Η δική μας χειροποίητη φάτνη!


Πάνε χρόνια που έλεγα ότι ήθελα να πάρω μια φάτνη.
Όλο έλεγα ότι θα το κάνω κι όλο κάτι γινόταν και το ξεχνούσα.
Φέτος λοιπόν πήρα την απόφαση αντί να την αγοράσω να την φτιάξω εγώ η ίδια. 
"Τι το θέλεις και ταλαιπωρείσαι;Πόσο κάνει μια φάτνη ;" λέει ο αντρούλης μου που δε θέλει να με βλέπει να παιδεύομαι. 
'Ελα όμως που που μου αρέσει αυτού του είδους το παίδεμα! Δε συγκρίνεται μια αγορασμένη φάτνη από μια χειροποίητη!
Εχει τη δική της ξεχωριστή αξία, και το σημαντικότερο , θα μεγαλώνει μαζί μας, κάθε χρονιά θα προσθέτει επάνω της πολύτιμες αναμνήσεις!


Πήρα λοιπόν ένα χαρτονένιο κουτί που πριν περιείχε συσκευασίες φύλλων Α4. 
Κρίμα που δε το έβγαλα φωτογραφία , θα το βλέπατε ότι ήταν πολύ βολικό για αυτή τη κατασκευή. 
Έκοψα ένα κομμάτι και το κόλλησα με κόλλα αφού το δίπλωσα για να στήσω τη στέγη.
Του άνοιξα και ένα πρόχειρο παραθυράκι για να μπαίνει μέσα το φως.


Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Ενα καθυστερημένο βραβείο!

Έχει περάσει καιρός. Από το Σεπτέμβρη!
Αλλά οφείλω έστω και αργά να απαντήσω στις ερωτήσεις της.

Η πολύ αγαπημένη μου Γιάννα απο το Όταν γεννήθηκα ξανά μου είχε δώσει ενα βραβείο το οποίο δεν ευκαίρησα να παραλάβω επισήμως.

Το κάνω λοιπόν τώρα, έστω και καθυστερημένα.
Θα ήθελα να την ευχαριστήσω έστω και αργά που με συμπεριέλαβε στη λίστα αυτή και να της πω οτι  με τιμά πολύ το γεγονός οτι με διαβάζει .


Ακολουθούν λοιπόν οι απαντήσεις στις ερωτήσεις που μου έχει κάνει:

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

My secret Santa!

Κάτι που μου άρεσε πάντα από μικρή ήταν να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου.
Και ακόμη περισσότερο , αυτά που φτιάχνω να τα χαρίζω στους άλλους.
Χάρηκα λοιπόν πολύ όταν είδα την ανάρτηση της Μαριλένας  από το Marilenas spot of art για μυστική ανταλλαγή δώρων.

Χάρηκα ιδιαιτέρως όταν πριν από λίγες μέρες έλαβα το δικό μου δώρο από το μυστικό μου Αγιο Βασίλη!


Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Χριστουγεννιάτικες κατασκευές: Make it silver!

Δε ξέρω πως και γιατί αλλά φέτος δε βλέπω την ώρα να έρθουν Χριστούγεννα!

Θυμάμαι πέρσι τέτοια εποχή δεν είχα μπει καθόλου στο χριστουγεννιάτικο κλίμα και μάλιστα μου προκαλούσε έκπληξη το γεγονός οτι πάνω από ενα μήνα πριν οι άλλες μαμάδες στόλιζαν το δέντρο. 

Εγώ ήμουν πάντα μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα δηλαδή στις γύρω στις 10 του μήνα.
Φέτος λέω να το επισπεύσω κατά 10 ημέρες. Με το που μπει ο μήνας θα ντυθούμε γιορτινά!
Ελπίζω μόνο μέχρι τις γιορτές να μην έχω βαρεθεί να τα βλέπω!

Μέσα στο κλίμα αυτό είναι φυσικά και οι κατασκευές των ημερών.
Θέμα: Ασημένιες κατασκευές!

Εχω μια αδυναμία στα ασημένια, είτε είναι κοσμήματα είτε μπιχλιμπίδια, είτε υλικά κατασκευής. 
Όχι οτι το χρυσό δε μου αρέσει, αλλά μεταξύ μας... το ανέχομαι περισσότερο τα Χριστούγεννα παρά τον υπόλοιπο χρόνο.

Το ασημένιο χρώμα έχει την τιμητική του αυτή την εποχή και υπάρχουν πολλά που μπορείτε να κάνετε για να ντυθείτε στα γιορτινά!


1. Ασημένια βότσαλα με ευχές
 Με ενα σπρέι ασημένιο ψεκάστε τα βότσαλα που έχετε μαζέψει από τις καλοκαιρινές σας εξορμήσεις στη παραλία!
Τι; Δεν έχετε μαζεψει βότσαλα; Ποτέ δεν είναι αργά! Ο Νοέμβρης μέχρι τώρα έχει φανεί υπερβολικά ευγενικός μαζί μας , ευκαιρία λοιπόν να κάνετε μια βόλτα προς τη θάλασσα!

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Συγκινήθηκα μαμά...


Τη Κυριακή που πέρασε είχαμε έξοδο.
Πήγαμε στη θεατρική παράσταση Βατραπουνζέλ με αφορμή τη διπλή πρόσκληση που κερδίσαμε από τον διαγωνισμό του Ανθομελιού

Τα παιδιά το διασκέδασαν πραγματικά και αποφασίσαμε να μη τελειώσει εκεί η βόλτα μας.


Πήγαμε στο Πολυτεχνείο.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Ελα να κουβεντιάσουμε...

Ο άνθρωπος είναι κατά γενική παραδοχή αχόρταγο ον.
Δεν ικανοποιείται εύκολα βρε παιδί μου, πως να το κάνουμε.
Θέλει κάτι , το οποίο μόλις το αποκτήσει, αμέσως μετά θα ζητήσει κάτι άλλο.
Κάποτε, ήταν ο μοναδικός τρόπος για να εξελιχθεί. 
Τώρα είναι ο τρόπος για να το τερματίσει.

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Μια φορά και μια ραπτομηχανή...

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια ραπτομηχανή.
Βρισκόταν κάπου εκεί στον κόσμο και περίμενε.
Τι περίμενε;
Εμένα!



Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα.
Από τότε που ήμουν μικρή μου άρεσε να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου και ιδιαίτερα να ράβω ρουχαλάκια για τις κούκλες μου.
Όσοι έχετε διαβάσει λίγα πράγματα για εμένα το ξέρετε ήδη.

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

Νέα αρχή και βιβλιοπροτάσεις.

Ναι, ήρθε η ώρα για να γυρίσουμε στο σχολείο!


Ναι, «να γυρίσουμε» μια και σαν μητέρες αφήνουμε τις καρδούλες μας να κάνουν βόλτα μακριά από μας, μέσα στο σώμα των παιδιών μας… 
Φέτος ο μεγάλος μου γιός θα πάει Β’ δημοτικού και ο μικρός στην Α'.
 Δε σας το κρύβω, έχω μεγάλη αγωνία!
 Όπως  πέρσι για τον μεγάλο έτσι και φέτος μια νέα  αρχή!
Είναι  σωστά  προετοιμασμένοι;

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Ο πόλεμος της φακής και του αρακά.

photo via
Σήμερα άνοιξα τη ντουλάπα αποφασίζοντας τι θα μαγειρέψω. Δύσκολη απόφαση. Αλλά έπερεπε να την πάρω. Και δυστυχώς είχα την φαεινή ιδέα να το ανακοινώσω κιόλας .

-Μαντέψτε τι θα φάμε σήμερα! λέω περιχαρής και κουνάω τη σακούλα μπροστά τους κάνοντας χορευτικές κινήσεις. (Αν δεν είσαι έτοιμη να κάνεις το καραγκιόζη για να σε συμπαθήσει το στομάχι του παιδιού σου τότε... καλή τύχη!)

Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας



Στο σπίτι.
Ο Β. είναι στη έξω και γρατζουνάει τη κιθάρα του , αυτή που του έκανα δώρο όταν παντρευτήκαμε.

Θυμάμαι, στο γαμήλιο ταξίδι μας να βγάζω άπειρες φωτογραφίες με αυτόν να παίζει ενώ εγώ τον χαζεύω γεμάτη ευτυχία.

Ευτυχία για το μέλλον που απλωνόταν μπροστά μας.

via

Έπαιζε το θέμα από "Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας"
Μια παιχνιδιάρικη μελωδία που με έκανε να κουνάω ανέμελα το πόδι μου στο ρυθμό του.

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Ο τρόπος μου να χαμογελάω!

Το καλοκαίρι έχει έρθει σέρνοντας πίσω του βαριά σύννεφα
σύννεφα που μας πλακώνουν το στήθος 
και μας κάνουν να αγωνιούμε για ένα αμφίβολο μέλλον.

Δυσκολεύομαι να γράψω
αν και έχω ένα σωρό αναρτήσεις έτοιμες στο μυαλό μου
αλλά δεν έχω τη διάθεση να τις αποτυπώσω γραπτώς.

Η διάθεση μου όμως αλλάζει όταν ακούω τα παιδιά μου
-ο διακόπτης της χαράς μου-
να πετάνε ατάκες που σχηματίζουν αυτόματα ένα χαμόγελο στα χείλη μου.

Θέλω αυτό το χαμόγελο να το διατηρήσω αναλλοίωτο στο χρόνο 
και να θυμάμαι πάντα τι μου το προκάλεσε!


Αυτές τις μέρες, όπως είναι φυσικό βλέπουμε συχνά ειδήσεις, και ιδίως το ταίρι μου που έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτές.  Λέει λοιπόν ο Θάνος:

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Ο μπαμπάς μου και η προσφορά.



Ο μπαμπάς μου είναι ένας πολύ εργατικός άνθρωπος. Εχει δουλέψει πολύ στη ζωή του και μάλιστα βαριά δουλειά. Οπως καταλαβαίνετε αυτό σήμαινε οτι δεν είχε και πολύ χρόνο να περάσουμε μαζί.

Θυμάμαι όμως ενα σωρό πράγματα που έκανε για εμάς και μας έκανε τόσο χαρούμενες.  

Όταν η αδερφή μου η Στέλλα είχε μια εργασία στο δημοτικό να φτιάξει ενα όπλο ο μπαμπάς μας της έφτιαξε από ξύλο ενα τόσο καλό αντίγραφο όπλου που ήταν σε σχέση με τις εργασίες των άλλων παιδιών... η μύγα μεσα στο γάλα!

Αντίστοιχα όταν εγώ έπρεπε να φτιάξω ενα πήλινο πουλί χρησιμοποιώντας σαν σκελετό ενα κουκουνάρι,  με τη βοήθεια του μπαμπά μου πήρα τη δεύτερη θέση ανάμεσα στα άλλα παιδιά !

Κάποια εποχή μικρή ούσα, με είχε πιάσει η λόξα να έχω ενα μικρό τραπεζάκι, για να τραπεζώνω τις κούκλες μου! Ο μπαμπάς μου λοιπόν μου έφτιαξε ενα κανονικό τραπεζάκι από ξύλο σε μινιόν έκδοση το οποίο λάτρεψα και μάλιστα το έντυσα και με τραπεζομάντηλο και ακολούθησαν μεγάλα τσιμπούσια στην προσωπική μου τραπεζαρία! Περιττό να πω οτι για κάποιο διάστημα ότι έτρωγα ήταν σε εκείνο το τραπεζάκι.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

Την ώρα που εσύ έσβηνες τα κεράκια σου...

Αγόρι μου...

Σήμερα έκλεισες τα έξι σου χρόνια.
Μπαίνεις σιγά σιγά στο κόσμο των μεγάλων μωρό μου.



Σε αυτό το κόσμο όπου μαθαίνεις τι πάει να πει ευθύνη.
Μα δε το ξέρεις.

Το μόνο που αλλάζει για εσένα είναι οτι πλέον θα απαντάς
 σε όσους σε ρωτάνε "πόσο ετών είσαι"
Εξι αντί για Πέντε.

Οχι μόνο.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Αποχαιρετήσαμε τις δασκάλες με χειροποίητο δωράκι!

Είναι πια γεγονός!
Τα σχολεία έκλεισαν!

Είναι δύσκολο να πιστέψω οτι τελείωσε αυτή η σχολική χρονιά.
Τόσο μα τόσο σύντομη μου φάνηκε!

Η στιγμή που πήγαμε να πάρουμε τους φακέλους με τις χειροτεχνίες του Αλέξη και να αποχαιρετίσουμε το Νηπιαγωγείο μας, οριστικά πια, ήταν πολύ συγκινητική.

Ηρθε η ώρα και για το μικρό μας να διαβεί τις πόρτες του δημοτικού, μόλις ενα χρόνο αφού πέρασε και ο Θάνος τις ίδιες πόρτες.

Τα παιδάκια μου είναι μαθητές δημοτικού...


 Δε ξεχνώ βέβαια πόσο πολύτιμη ήταν η βοήθεια των Νηπιαγωγών και της Δασκάλας μας αυτή τη χρονιά και ήθελα να δείξω την εκτίμηση μας με κάτι χειροποίητο.

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Μια κλήρωση που άργησε ...πολύ!

Πριν από κάτι μήνες...
Όχι πολλούς, να τρεις μήνες και λίγες μέρες ήταν, 
έκλεισε το μπλογκοσπιτάκι μου ένα χρόνο!
Μέσα στη τρελή χαρά εγώ, ανακοίνωσα οτι θα κάνω και δώρο
για να το γιορτάσω, σαν κέρασμα για όσους θα σχολιάσουν!

Ε... όσο το είδατε εσείς το δώρο... 
τόσο το είδα κι εγώ!

Λίγο η δουλειά, λίγο η κούραση , λίγο τα γερμανικά
(τα οποία δε λένε να με αφήσουν ήσυχη)
χάθηκα κι εγώ!

Τι σας έχω όμως;
Live κλήρωση σας εχω, απο τα χεράκια των παιδιών μου!

Αυτοί έγραψαν τους αριθμούς στα χαρτάκια, αυτοί τα δίπλωσαν και τα έριξαν μέσα και ο μικρός τράβηξε το τυχερό λαχνό!

And the oscar goes to... 
(ε να μη το πω μια φορά κι εγώ , τι... στο πηγάδι κα*#@&*%@#;)

Θα δείτε το νικητήριο αριθμό στο βίντεο που ακολουθεί!

Κυριακή 31 Μαΐου 2015

We're back!

Ναι είναι γεγονός!
Μετά από λιγότερο από ένα μήνα χαμένοι,  
επανήλθαμε δριμύτεροι!


Μια απρόσμενη εξέλιξη 
η οποία ούτε φανταζόμουν πόσο ευπρόσδεκτη θα ήταν τελικά
μου χάρισε μια ελευθερία που απολαμβάνω εδώ και μέρες!

Πως αξιοποιήθηκε αυτή η ανέλπιστη ελευθερία;

Σάββατο 2 Μαΐου 2015

Πρωτομαγιά μέσα απο το φακό του κινητού μου!


Καλό μήνα  σε όλους!
Η Πρωτομαγιά ήταν μια μέρα οικογενειακή !
 Πήραμε τα βουνά και τα λαγκάδια και παιδιά σκυλιά άρχισαν να τρέχουν ελεύθερα στο χορτάρι.

Πέρυσι είχα απαθανατίσει τη μέρα μέσα από τη γριούλα μου, η παλιά φωτογραφική μας μηχανή που παρόλο που μετράει 11 χρόνια είναι πάντα καταπληκτική στο πράσινο τοπίο.

Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Σκοτάδι... (Ιστορίες της Νύχτας)



Εγκλωβισμένη στο χθες
προσπαθώ να σωθώ
απ΄το τρόμο
που το αύριο μαντεύει
Πλέκω ασημένιες κλωστές
στολίζω ενα σύννεφο
που εμένα σα να γυρεύει
Με το νου μου ψάχνω να δω 
όλα αυτά
που κρυφά μου κρατάνε

Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Link Party Απριλίου #3

Καλημέρα από άλλο ένα Shared Link Party με την Τρελοτουρίστρια!
Δείτε τι μας γράφει:

Το τελευταίο shared link party του Απριλίου μας βρίσκει εδώ στο Λονδίνο με εξαιρετική διάθεση! Ο καιρός είναι προς ώρας πολύ καλός (αν και αναμένετε μια ολιγοήμερη, ελπίζω, επιδείνωση), το τρελοτουριστάκι μας βρίσκεται σε τρελά κέφια, σε λίγες μέρες θα κάνουμε μια εκδρομή στην Ελλάδα, η ζωή είναι όμορφη εν ολίγοις!!
Η φωτογραφία είναι από εδώ

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Τα βράδια του παραλόγου!

Πριν από λίγα χρόνια, όταν πρωτομπήκαμε στο σπίτι στη γειτονιά μας, σε ένα από τα απέναντι σπίτια ήταν δυο ηλικιωμένοι με δυο παιδιά στη προεφηβεία τους. Τα παιδιά για  αδιευκρίνιστους λόγους δε ζούσαν με τους γονείς τους, παρόλο που νομίζω ότι η μητέρα τους ερχόταν συχνά για να τους δει.

Η γιαγιά αυτή ακουγόταν κάθε βράδυ να φωνάζει για να τα μαζέψει και για να κάνουν αυτό που κάνει κάθε παιδί το βράδυ: Να ετοιμαστούν για ύπνο. Σε όλη τη γειτονιά ακούγονταν οι φωνές της, ειδικά το καλοκαίρι ήταν ακόμη πιο έντονο, μια και οι πόρτες ήταν ανοιχτές. 

Δε μπορούσα όμως να τη κατανοήσω εκείνη την εποχή. 


Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Link Party Απριλίου #1

Αλλο ενα πάρτι αναρτήσεων έφτασε!
Το Πάσχα μπορεί να τελείωσε, ίσως να μη προλάβαμε να το χαρούμε όσο θα θέλαμε αλλά επιτέλους η Ανοιξη έχει μπει για τα καλά!

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

The fault in our stars: Το λάθος αστέρι

Λοιπόν δε ξέρω αν το έχω πει, αλλά μου αρέσει πολύ το σινεμά.
Και επειδή δεν είναι εύκολο να πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, φέρνουμε το σινεμά στο σπίτι μας.
Κάθε βράδυ μόλις τα παιδιά  πέφτουν για ύπνο και οι ρυθμοί χαλαρώνουν ρωτάμε ο ένας τον άλλο:
Τι θα δούμε;


Για να είμαι ειλικρινής, δε ήθελα να την δω αυτή τη ταινία.
Μόνο το γεγονός οτι έχει θέμα τον καρκίνο με έκανε να την απορρίψω γιατί ήξερα οτι στο τέλος θα κατέληγα να ρίξω μαύρο δάκρυ και το Βασίλη να διασκεδάζει με το πόσο εύκολα συγκινούμαι και προσπαθώ να το κρύψω κιόλας!

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Easter Instaphotos!


Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί περίμενα πως και πως 
να έρθουν οι διακοπές του Πάσχα.
Κάθε απόγευμα ήταν για εμάς  προγραμματισμένο , 
πηγαίνοντας στην εκκλησία για να συναντήσουμε τη παρέα με την οποία είχαμε χωριστεί μόλις λίγες μέρες πριν με το κλείσιμο των σχολείων.

Ξέρω ότι δεν ήταν τόσο για την εκκλησία 
αλλά για την παρέα αλλά η γλυκιά ανάμνηση έχει μείνει και μαζί με αυτό και η επιθυμία
 να ξαναγυρίζω εκεί κάθε Μ. Εβδομάδα, σαν μαμά πλέον.

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

13ος Διαγωνισμός "Φωτογραφίζειν"

Η Ανοιξη γεννιέται μέσα από το Χειμώνα!


Με τράβηξαν δυο υπέροχα λευκά κρίνα
και πήγα να τα φωτογραφίσω γεμάτη ενθουσιασμό.
Γυρίζοντας όμως το βλέμμα
εντυπωσιάστηκα από την έντονη λάμψη αυτού εδώ του λουλουδιού.
Περιβαλλόταν από ξερόχορτα, αλλά πάλευε τόσο έντονα να νικήσει τη μουντάδα που το απειλούσε....
Η ζωντάνια στο χρώμα του είναι αποκλειστικά δική του,
το μόνο που έκανα
ήταν να τονίσω λίγο τα χορτάρια που το περιτριγύριζαν.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο Φωτογραφίζειν της Μαρίας Νι από το Μια Ματιά στον Ηλιο με Γιορτινά.

Η φωτογραφία μου βγήκε 4η, ανάμεσα σε 12 συμμετοχές.
Ευχαριστώ όλους όσους τη ψήφισαν!