Σκοτάδι... (Ιστορίες της Νύχτας)

Εγκλωβισμένη στο χθες

προσπαθώ να σωθώ

απ΄το τρόμο

που το αύριο μαντεύει

Πλέκω ασημένιες κλωστές

στολίζω ενα σύννεφο

που εμένα σα να γυρεύει

Με το νου μου ψάχνω να δω 

όλα αυτά

που κρυφά μου κρατάνε

Το Φάντασμα του δρόμου...

11/02/2015

Ήταν εκείνη η μέρα που όλοι έγιναν μια φωνή. 

Link Party Απριλίου #3

Καλημέρα από άλλο ένα Shared Link Party με την Τρελοτουρίστρια!

Δείτε τι μας γράφει:

Το τελευταίο shared link party του Απριλίου μας βρίσκει εδώ στο Λονδίνο με εξαιρετική διάθεση! Ο καιρός είναι προς ώρας πολύ καλός (αν και αναμένετε μια ολιγοήμερη, ελπίζω, επιδείνωση), το τρελοτουριστάκι μας βρίσκεται σε τρελά κέφια, σε λίγες μέρες θα κάνουμε μια εκδρομή στην Ελλάδα, η ζωή είναι όμορφη εν ολίγοις!!

Η φωτογραφία είναι από εδώ

Τα βράδια του παραλόγου!

Πριν από λίγα χρόνια, όταν πρωτομπήκαμε στο σπίτι στη γειτονιά μας, σε ένα από τα απέναντι σπίτια ήταν δυο ηλικιωμένοι με δυο παιδιά στη προεφηβεία τους. Τα παιδιά για  αδιευκρίνιστους λόγους δε ζούσαν με τους γονείς τους, παρόλο που νομίζω ότι η μητέρα τους ερχόταν συχνά για να τους δει.

Η γιαγιά αυτή ακουγόταν κάθε βράδυ να φωνάζει για να τα μαζέψει και για να κάνουν αυτό που κάνει κάθε παιδί το βράδυ: Να ετοιμαστούν για ύπνο. Σε όλη τη γειτονιά ακούγονταν οι φωνές της, ειδικά το καλοκαίρι ήταν ακόμη πιο έντονο, μια και οι πόρτες ήταν ανοιχτές. 

Δε μπορούσα όμως να τη κατανοήσω εκείνη την εποχή. 

Link Party Απριλίου #1

Αλλο ενα πάρτι αναρτήσεων έφτασε!

Το Πάσχα μπορεί να τελείωσε, ίσως να μη προλάβαμε να το χαρούμε όσο θα θέλαμε αλλά επιτέλους η Ανοιξη έχει μπει για τα καλά!

The fault in our stars: Το λάθος αστέρι

Λοιπόν δε ξέρω αν το έχω πει, αλλά μου αρέσει πολύ το σινεμά.

Και επειδή δεν είναι εύκολο να πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, φέρνουμε το σινεμά στο σπίτι μας.

Κάθε βράδυ μόλις τα παιδιά  πέφτουν για ύπνο και οι ρυθμοί χαλαρώνουν ρωτάμε ο ένας τον άλλο:

Τι θα δούμε;

Για να είμαι ειλικρινής, δε ήθελα να την δω αυτή τη ταινία.

Μόνο το γεγονός οτι έχει θέμα τον καρκίνο με έκανε να την απορρίψω γιατί ήξερα οτι στο τέλος θα κατέληγα να ρίξω μαύρο δάκρυ και το Βασίλη να διασκεδάζει με το πόσο εύκολα συγκινούμαι και προσπαθώ να το κρύψω κιόλας!

Easter Instaphotos!

Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί περίμενα πως και πως 

να έρθουν οι διακοπές του Πάσχα.

Κάθε απόγευμα ήταν για εμάς  προγραμματισμένο , 

πηγαίνοντας στην εκκλησία για να συναντήσουμε τη παρέα με την οποία είχαμε χωριστεί μόλις λίγες μέρες πριν με το κλείσιμο των σχολείων.

Ξέρω ότι δεν ήταν τόσο για την εκκλησία 

αλλά για την παρέα αλλά η γλυκιά ανάμνηση έχει μείνει και μαζί με αυτό και η επιθυμία

 να ξαναγυρίζω εκεί κάθε Μ. Εβδομάδα, σαν μαμά πλέον.