Το Σεντούκι του Χρόνου: Σχέδια ζωγραφικής!

Η Μαρία από το Συλλεγω στιγμές έκανε πριν από λίγο καιρό μια ανάρτηση με τις παιδικές της ζωγραφιές.

Η αλήθεια είναι ότι ενθουσιάστηκα.

Με πιάνει θλίψη όταν σκέφτομαι όλες εκείνα τα σχέδια να περιμένουν υπομονετικά κάποιον να κατέβει στο υπόγειο για να τα ξεφυλλίσει. Είναι η ευκαιρία μου να θυμηθώ τα παλιά, τότε που άρπαζα το μολύβι και ξεχνιόμουν ζωγραφίζοντας! 

Και έφτασε πλέον η στιγμή να αποτυπωθούν για πάντα σε ηλεκτρονικό αρχείο , νικώντας το χρόνο και τη φθορά του... και την υγρασία του υπογείου μας βεβαίως βεβαίως!

Μη μου ζητήσετε να σας πω ακριβή ημερομηνία που τα έχω ζωγραφίσει!
Είχα την ενοχλητική συνήθεια να μη βάζω τη σφραγίδα του χρόνου και που να φανταστώ οτι δε θα θυμάμαι και πολλά!

Η συγκεκριμένη πρέπει να είναι της Α' Γυμνασίου. Ο τρόπος για να βγει αυτό το αποτέλεσμα είναι τόσο απλός και ταυτόχρονα τόσο εντυπωσιακός.
Απλά περνάς με νερομπογιά διαδοχικά τα πιο σκούρα εώς τα πιο ανοιχτά χρώματα από πάνω προς τα κάτω αναμειγνύοντας τα στα σύνορα του κάθε χρώματος.  Τρία χρώματα όλα κι όλα: Κοκκινο, πορτοκαλί και κίτρινο!

Και το αποκορύφωμα: Ενα περίγραμμα που λόγω της έλλειψης λεπτομέρειας γίνεται εύκολα, και μετά γεμίζει με μαύρο χρώμα!

Πείτε μου, δεν είναι ωραίο; 

Λοιπόν σας παρουσιάζω τη Ζωή!

Πιστή αναγνώστρια της Ζωρζ Σαρή, όπως καταλαβαίνετε , έκλεψα το όνομα της βασικής της ηρωίδας (το ίδιο της το όνομα παιδιά, ντρέπομαι, το ομολογώ!)

και δημιουργησα μια δική μου ηρωίδα, της οποίας η ιστορία έμεινε για πάντα μόνο στο μυαλό μου!

Πάνω δεξιά που βλέπετε κατι ορνιθοσκαλίσματα, μη νομίζετε οτι είναι ο χάλια γραφικός μου χαρακτήρας στα ελληνικά!

Είναι γραμμένο με την Αδελφική Αλφάβητο,  κάποια εφεύρεση που είχαμε εγώ με την κατά δυο χρόνια μεγαλύτερη  αδερφή μου Στέλλα, όταν είμασταν στο Γυμνάσιο.

Το είχα γράψει φυσικά με αυτό το τρόπο κωδικοποιημένο για να μη το πιάσουν 

μάτια που δεν ήθελα!

Βέβαια αυτή η Αλφάβητος δικαιούται μια ολόκληρη ανάρτηση από μόνη της.

Ξέρω οτι προσέξατε τα ατροφικά πόδια, η συμμετρία δεν ήταν το καλύτερο μου σημείο! 

Τουλάχιστον όχι τότε!

Η ζωγραφιά της Χριστίνας του Ευγένιου Τριβιζά!

Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που διάβασα στην Στ' Δημοτικού!

(Πριν πέσω στα βαριά με τους Νικητές της Ζωρζ Σαρή και τα βιβλία του Λουντέμη!)

Εδώ απεικονίζονται τα μανεκέν , τα οποία επισκέφθηκε η Χριστίνα 

σε μια από τις σελίδες του βιβλίου.

Εντάξει. 

Προφανώς δε μιλάμε για μια δική μου ζωγραφιά. Αλλά για να το κρατήσω αυτό τόσα χρόνια , σημαίνει οτι ήθελα να το θυμάμαι, για να έχω κάτι να με κάνει να γελάω!

Πράγματι, ενα μειδίαμα που μοιάζει πολύ με χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπο μου.

Ταυτόχρονα με ενα ελαφρύ αίσθημα ενοχής για την αλλαγή φύλλου 

που υπέστη το άγαλμα από τα χεράκια μου.

Θα σας αποκαλύψω και το επαναστατικό υλικό που τόσο όμορφα γυαλίζει

 με το οποίο του σχεδίασα το υψηλής ραπτικής ρούχο:

Μπλάνκο ανακατεμένο με μανώ για τα νύχια!

Μου άρεσε πολύ αυτή η πλευρά της Χημείας!

Σε περίπτωση που αναρωτιέστε ποιο βιβλίο ήταν αυτό , το μόνο που θυμάμαι ήταν οτι ήταν της Ιστορίας!

Ποιάς τάξης μη με ρωτήσετε!

Λατρεύω Candy Candy!

Ξενέρωσα λίγο με το τέλος που έγινε μοναχή 

(ελπίζω να μη χάλασα την εκπληξη για μερικούς που δεν το ήξεραν!)

γιατί είμαι υπέρμαχος των Love Stories αλλά επέζησα και μετά από αυτό!

Προς υπεράσπιση μου , δηλώνω οτι το πρωτότυπο από το οποίο την ζωγράφισα ήταν ενα μακό μπλουζάκι και τα χέρια της ήταν όπως στη ζωγραφιά!

(Ίσως λίγο πιο ανθρώπινα!)

Αλλά αυτή η εικόνα που έχω προσθέσει στα αριστερά είναι απλά αξιολάτρευτη!

Δεν έχω να πω πολλά για αυτή τη ζωγραφιά,

 αλλά ούτε και αυτή λέει πολλά προφανώς!

Συγχωρέστε με αν κάνω λάθος 

αλλά μήπως σας θυμίζει τον πρωταγωνιστή σε κάποιο κέρμα της παλιάς καλής ελληνικής δραχμής;

Μη μου πείτε οτι πρέπει να τον ονομάσω κιόλας!

Είπαμε, εγώ το έχω το θέμα με την μνήμη,

 όχι εσείς!

Εδώ έβαλα τη φαντασία μου να δουλέψει απεικονίζοντας κάποια κορασίδα

 που πλένει τα ρούχα της στο ποτάμι,

 όπως λέγεται σε κάποιο παραδοσιακό τραγούδι!

Κλείνω με κάποια σχέδια από βιβλία της μυθολογίας!

Το μόνιμο πρόβλημα μου η δυσκολία να απεικονίσω τα άκρα στο ανθρώπινο σώμα!

Τα χέρια και τα πόδια ήταν άθλια!

Συγχωρέστε την ποιότητα των τελευταίων, αντί να τα σκανάρω τα έβγαλα φωτογραφία και δεν είναι αντάξια του πρωτοτύπου τους.

Μη χάσετε στη συνέχεια τα σχέδια ζωγραφικής με αντικείμενο τις προσωπογραφίες!

Μαρία σε ευχαριστώ που αποτέλεσες η αφορμή για να θυμηθώ και εγώ τις δικές μου ζωγραφιές!

Εσείς τι σχέση έχετε με τη ζωγραφική;

Αγάπης , μίσους , ή απο μακριά και αγαπημένοι;