"Μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία": Το αστέρι που ήθελε να γίνει αληθινό

Είναι παραμονή Χριστουγέννων. Το σπίτι της οικογένειας  Σερέτη είναι βυθισμένο στην ησυχία καθώς γονείς και παιδιά έχουν ξαπλώσει για να υποδεχτούν τη σπουδαία μέρα που θα ξημερώσει.

Στο βάθος του καθιστικού, δίπλα στο παράθυρο στέκεται καμαρωτό το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο και περήφανο σαν το παγώνι. Είναι πολύ ψηλό και πράσινο με κάποιες χιονισμένες πινελιές. Τα στολίδια του , σε διάφορα χρώματα και σχέδια γυαλοκοπάνε μέσα στο μισοσκόταδο που προσπαθούν χαρωπά να διαλύσουν τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια του δέντρου. Στη κορυφή του , στέκεται εντυπωσιακό το πιο όμορφο Αστέρι που έχεις δει ποτέ σου!

 Και τότε ακούγεται ένας αναστεναγμός.

-Αχ Θεέ μου, πόσο θα ήθελα να είμαι ένα αληθινό αστέρι!

Τα στολίδια του δέντρου κροτάλισαν μεταξύ τους αναστατωμένα από την θλίψη που άκουσαν στη φωνή του λαμπερού άστρου.

-Τι πιστεύεις ότι θα είχες που θα σε έκανε ευτυχισμένο ως αληθινό αστέρι; 

Ρώτησε το δέντρο με τη βαθιά φωνή του, που έδειχνε ότι κουβαλούσε πολλά χρόνια στις πλάτες του μαζί με τη σοφία που αυτά δίνουν στη ζωή.

-Ξέρω ότι τα αληθινά αστέρια είναι ψηλά στον ουρανό. Πιο ψηλά από οποιονδήποτε! Και φωτίζουν όλη τη γη, ενώ εγώ με δυσκολία φωτίζω ένα μικρό δωμάτιο σε αυτό το σπίτι! Και έχουν για παρέα άλλα αστέρια, μια οικογένεια…

-Μα εσύ έχεις εμάς για οικογένεια! Φώναξαν όλα τα στολίδια με μια φωνή, έτοιμα να του απαλύνουν τη θλίψη του.

-Το ξέρω… και το εκτιμώ… αλλά δεν είστε αστέρια… μουρμούρισε το Αστέρι.

-Τι θα έλεγες να ζητήσεις από τον Άγιο Βασίλη να σου κάνει την επιθυμία σου πραγματικότητα; Πρότεινε το δέντρο που καταλάβαινε ότι το Αστέρι ήθελε οπωσδήποτε να γίνει το όνειρο του αληθινό.

Πριν προλάβει να απαντήσει στη πρόταση του, ένας θόρυβος ακούστηκε μέσα από την καμινάδα και σε λίγα δευτερόλεπτα έπεσε καπνισμένος αλλά σώος και αβλαβής ο ίδιος ο Άγιος Βασίλης!

Τα στολίδια, που ήταν νέα σε ηλικία και δεν τον είχαν ξαναδεί ακούστηκαν πάλι  ενθουσιασμένα να φωνάζουν:

-Άγιε Βασίλη! Άγιε Βασίλη!

Αυτός, με τα άσπρα του γένια να ξεχωρίζουν καπνισμένα στο μισοσκόταδο, σήκωσε το γαντοφορεμένο του χέρι και βάζοντας το δάχτυλο μπροστά στο στόμα τους έκανε νόημα να σωπάσουν.

-Ήσυχα καλά μου στολίδια! Δε θέλουμε να μας μυριστούν πριν αφήσουμε τα δώρα της οικογένειας έτσι; Ρώτησε πονηρά, ενώ το χαμόγελο απλώθηκε σε όλο το καλοσυνάτο του πρόσωπο. Ύστερα, αφού ησύχασαν όλοι, κάθισε στη πολυθρόνα που βρισκόταν δίπλα στο δέντρο, ήπιε το γάλα που είχαν αφήσει ειδικά για αυτόν τα παιδιά και  πριν ανοίξει το μεγάλο του σάκο είπε:

-Τι θα ήθελες να μου πεις Αστέρι;

Έκπληκτο το Αστέρι έχασε τα λόγια του και για μια στιγμή δε μίλησε.

-Ξέρω ότι κάτι σε απασχολεί και θα ήθελα να βοηθήσω αν μπορώ. Συνέχισε Ο Αη Βασίλης με καλοσυνάτη φωνή.

-Δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να σε ενοχλήσω για κάτι τόσο ανόητο… Είσαι τόσο απασχολημένος και αυτό που κάνεις είναι τόσο σπουδαίο! Είπε διστακτικά το Αστέρι.

-Τίποτα απ ’όσα κάνεις εσύ ή οποιοδήποτε άλλο στολίδι σε αυτό το υπέροχο δέντρο είναι ανόητο. Η δουλειά σας είναι εξίσου σημαντική με τη δική μου! Δίνετε χαρά και ελπίδα στα παιδιά και την οικογένεια αυτού του σπιτιού! Μεγαλώνουν κάθε χρόνο με αγάπη, ζουν το χριστουγεννιάτικο πνεύμα και το μεταδίδουν σε όλους τους ανθρώπους στη ζωή τους και σε αυτό έχετε και εσείς το μερίδιο σας!

Έχετε βοηθήσει και εσείς για να γίνουν αυτά τα παιδιά άνθρωποι που αγαπούν και γιορτάζουν τη ζωή και προσφέρουν στους άλλους! Κάθε χρόνο , τους προσφέρετε πολύτιμες αναμνήσεις που θα τους συντροφεύουν σε όλη τους τη ζωή και θα τις μοιράζονται με τα δικά τους παιδιά, λέγοντας τους ιστορίες από τα παιδικά τους χρόνια! Μη μου λες λοιπόν ότι αυτό που θέλεις να μου πεις είναι ανόητο! 

Τα Αστέρι ακούγοντας τα λόγια του σοφού Αη Βασίλη βυθίστηκε σε σκέψεις. Θυμήθηκε πόσο είχαν μεγαλώσει τα παιδιά μέσα σε ένα χρόνο που είχε μεσολαβήσει από τη πρώτη φορά που το κράτησαν στα χεράκια τους προσπαθώντας να σκαρφαλώσουν στη κορυφή του δέντρου για να το βάλουν στη θέση του. Θυμήθηκε τη χαρά που υπήρχε στη φωνή τους καθώς στόλιζαν το δέντρο και πείραζαν το ένα το άλλο ότι φέτος έκαναν καλύτερη δουλειά από τη περσινή χρονιά. Τις φωτογραφίες που έβγαλαν παρέα κάνοντας γκριμάτσες μπροστά στο φακό και αγκαλιάζοντας το στολισμένο δέντρο.

Ξαφνικά το Αστέρι συνειδητοποίησε ότι μπορεί να μη ήταν ψηλά στον ουρανό όπως τα αληθινά αστέρια αλλά ήταν στο ψηλότερο σημείο αυτού του σπιτιού και στις καρδιές των ανθρώπων που ζούσαν μέσα σε αυτό. Ίσως να μη φωτίζει όλη τη γη, αλλά το φώς του φέρνει απέραντη χαρά σε δυο πολύτιμες παιδικές ψυχούλες και για αυτά τα παιδάκια είναι ένα και μοναδικό. Τα αληθινά αστέρια είναι αμέτρητα και κανένα δε ξεχωρίζει ανάμεσα σε αυτά τόσο όσο αισθάνεται να ξεχωρίζει το Αστέρι της ιστορίας μας μέσα σε αυτό το σπιτικό.

Ξαφνικά αισθάνθηκε ότι βρίσκεται εκεί ακριβώς που έπρεπε να είναι:

Στο σπίτι του.

Και αναστέναξε γεμάτο ικανοποίηση.

-Λοιπόν; Ακούστηκε η φωνή του Αη Βασίλη. Μπορώ να βοηθήσω σε κάτι;

-Ευχαριστώ πολύ Άγιε μου Βασίλη! Με βοήθησες πραγματικά, περισσότερο απ ’όσο θα μπορούσε ποτέ κάνεις να το κάνει!

Δε χρειάζομαι τίποτα άλλο!

Τα μάτια του Αγίου Βασίλη έλαμψαν γεμάτα κατανόηση και αφού άφησε κάτω από το δέντρο τα δώρα της οικογένειας, χάθηκε μέσα στην ησυχία της νύχτας συνεχίζοντας το σπουδαίο του έργο.

Το παραμύθι αυτό το είχα γράψει για τα Χριστούγεννα του 2014. Το έλεγα στα παιδιά μου πέρσι τέτοια εποχή  και  είχε  δημοσιευτεί στο τέταρτο και τελευταίο τεύχος του περιοδικού Mama Relax.

Με αυτό συμμετέχω στο χριστουγεννιάτικο δρώμενο της Αριστέας από το Η ζωή είναι ωραία.
Περισσότερες πληροφορίες για τις συμμετοχές και τις ιστορίες που έχουν ήδη αναρτηθεί θα βρείτε εδώ.