Μάσκα... Χελωνονιντζάκια!

Ναι , το ξέρω ότι πέρασαν οι απόκριες αλλά όταν ο κανακάρης σου σου ζητάει μάσκα των αγαπημένων του ηρώων μπορείς να πεις όχι; Εντάξει, μπορείς να προσπαθήσεις αλλά δε θα καταφέρεις να παραμείνεις σταθερή στις απόψεις σου, ειδικά όταν έχεις εκείνα τα τεράστια μάτια γεμάτα παράκληση να σου λένε "Ελα σε παρακαλώ μαμά, σε παρακαλώ και αν το κάνεις  εγώ θα σου δώσω χίλια φιλιά !" Γίνεται να αρνηθώ μια τέτοια συμφωνία; Βγαίνω σίγουρα κερδισμένη!

Σκέφτηκα λοιπόν ότι αντί να κάνω πλούσιο και πάλι το Jumbo (αφού σίγουρα πηγαίνοντας εκεί θα πάρω και χίλια δυο άλλα πράγματα που οι πιθανότητες λένε οτι θα είναι σχετικά περιττά) γιατί να μη τη κάνω μόνη μου; Ευκαιρία να κάνω πρακτική και στη ραπτική που τρελάθηκα να τη πάρω τη μηχανή και την έχω εκεί να κάθεται να τη καμαρώνω! Έψαξα λοιπόν στα υφάσματα μου και προς μεγάλη μου τύχη βρήκα κάποια πρόχειρα υφάσματα φούτερ σε μπλε χρώμα. Ο Leo είναι ο αγαπημένος του Θάνου! Είχα βέβαια στη παραγγελία και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Έπρεπε να είναι μεγάλη και τα λουριά του μακριά και να δένει κόμπο και να πετάνε! (Χρησιμοποιήσαμε και αέρα για αυτό το εφέ!) Να λοιπόν τι έκανα χωρίς πολλά πολλά:

-Έφτιαξα πρώτα το "πατρόν" της μάσκας παίρνοντας τα μέτρα του παιδιού και αποτυπώνοντας το πάνω σε ένα απλό χαρτί.
- Στη συνέχεια με ενα αξεσουάρ που χρησιμοποιείται στη ραπτική (Στις ορολογίες δε τα πάω καλά , παρακαλώ οι ειδικές ας μας διαφωτίσουν!) αποτυπώνω τη μάσκα πάνω στο ύφασμα. Νομίζω οτι και μια κιμωλία θα τη κάνει τη δουλειά του.

Προσοχή το ύφασμα τελικά αποδείχτηκε όχι και τόσο καλή επιλογή εξαιτίας της τάσης του να "ανοίγει " μετά απο λίγη ώρα. Ενα σταθερό ύφασμα ίσως να ήταν καλύτερο. Στο τέλος αναγκάστηκα να του βάλω και ειδικό ύφασμα απο κάτω για να αποκτήσει μεγαλύτερη σταθερότητα . Εφαρμόζεται με σίδερο και είναι αυτό που χρησιμοποιείται στα ρούχα μέσα στους γιακάδες και στα ζωνάκια στις φούστες και στα παντελόνια. Είπαμε, περί ορολογιών όσες πιστές προσέλθετε!

-Φρόντισα να κόψω και δυο λουράκια αρκετά φαρδιά για να εφαρμόζουν καλά στο κεφάλι και αρκετά μακριά για να κυματίζουν καθώς το χελωνονιντζάκι μου θα αγναντεύει την ασφαλή πια (χάρη σε αυτόν) πολυκατοικία μας και θα ποζάρει για τη φωτογράφο (αυτή είμαι εγώ!)

-Ήρθε η ώρα για το ράψιμο! Στην ουσία αυτό που έκανα είναι να περάσω με τη μηχανή το περίγραμμα της μάσκας και των ματιών με μια στενή ζιγκ-ζαγκ ραφή τύπου σιδηρόδρομος  πρωτού το κόψω με το ψαλίδι. Σαν κοπτοράπτης δηλαδή. Το ράψιμο αυτό μπορεί να γίνει και με το χέρι αλλά το αποτέλεσμα δε θα είναι τόσο κομψό. Αφού έγιναν και οι ραφές, έκοψα το εξω απο τις ραφές φροντίζοντας να μη κόψω κατά λάθος τις κλωστές και πάει όλη η δουλειά φτού και από την αρχή. Στη συνέχεια έραψα και τα κορδόνια του με διπλή ραφή μια και θα ταλαιπωρούνταν απο το δέσε- λύσε κάθε τόσο και λιγάκι και...έτοιμη η μάσκα!

Ο Θάνος φρόντισε να τη τιμήσει άμεσα και φυσικά έφτιαξα άλλη μία για τον Αλέξη που δε θα μπορούσε να λείπει από το πολεμικό μας δυναμικό. 

Πήρα την αμοιβή που συμφωνήσαμε και με το παραπάνω και ύστερα ακολούθησε η συνέχεια."Μαμά θέλω και τα σπαθιά του Leo...Θα μου τα πάρεις; Σε παρακαλώ μαμά, σε παρακαλώ..." Για να δώ... Τι έχω στην αποθήκη που μπορώ να το χρησιμοποιήσω για τα σπαθιά του παιδιού; Κάτι μου έρχεται στο μυαλό...