Μαμά...σε κρίση!

Ας ξεκινήσω από την αρχή. Εν αρχή ην ο λόγος και για να το παραφράσω λιγάκι, ο λόγος που ξεκίνησα αυτό το blog είναι για να μιλήσω. Εάν όλοι παίρναμε την πρωτοβουλία να γράψουμε όλα όσα θέλουμε ή χρειάζεται να πούμε τότε το μισό βάρος θα έφευγε από πάνω μας, έστω και αν κανείς δε διάβαζε το συγκεκριμένο κείμενο. Το γράψιμο είναι γιατρικό και το αποδεικνύουν όλα τα γραπτά κείμενα ανά την ιστορία. Ένα γιατρικό που έχει ευεργετικά αποτελέσματα και στον συνθέτη αλλά και στον αναγνώστη…

Και γιατί μαμά…σε κρίση; Διότι είμαι βυθισμένη σε μια χώρα που δεν ξέρει κάτι άλλο τα τελευταία χρόνια πέρα από το να «φτιάχνεται» με τη κρίση, να παλεύει να απαγκιστρωθεί από αυτή και να την αποζητάει, να παλεύει να ξεφύγει από αυτή τη κινούμενη άμμο που τη παρασέρνει όλο και πιο βαθιά στα σωθικά της αν και κατά τα άλλα «η χώρα οδεύει μακριά από τη κρίση…» καταπώς ακούμε. Έτσι αυτή η λέξη έχει μπει στο πετσί μας πια, και να θέλουμε να την ξεχάσουμε είναι εμποτισμένη στο dna μας. Δε με ενδιαφέρει πολιτικά το ζήτημα αλλά κοινωνικά, ως γονείς βιώνουμε όλοι τη προσωπική μας κρίση.

Μας πιάνει κρίση πανικού κάθε φορά που σκεφτόμαστε ότι μπορεί να χάσουμε τη δουλειά μας (ποια καλέ, τη χαμένη;) Μας πιάνει κρίση ταυτότητας όταν μετά τα πρώτα –άντα προσπαθούμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο ρόλο της συζύγου, της μητέρας , της γυναίκας, της κόρης, της εργαζόμενης κτλ. Αλλά και ενίοτε μας πιάνει κρίση όταν προσπαθούμε να γίνουμε η βιονική μητέρα και να τα κάνουμε όλα τέλεια και χωρίς να χυθεί ούτε σταγόνα! Και ας είναι σταγόνα δακρύων αυτή που χύνεται… Ελπίζοντας οτι δεν έχει χαθεί η ικανότητα της κρίσης αποφάσισα να εναποθέσω και εγώ την ταπεινή μου άποψή για ότι βιώνουμε στη καθημερινότητά μας. 

Και όσο και αν είναι της μόδας ο σκεπτικισμός ψάχνω να βρω ψήγματα «μαγείας» στο μονοπάτι της ζωής που έχουμε πάρει. Λίγες ώρες αφού είχα καταλήξει στον τίτλο του blog ανακάλυψα μια ταινία του 2009 στην οποία πρωταγωνιστεί η Ούμα Θέρμαν με τον πρωτότυπο τίτλο Motherhood και τον αντίστοιχο στα ελληνικά «Μαμά σε κρίση» Τυχαίο; Δε νομίζω! Η εν λόγω μητέρα είναι μια πρώην συγγραφέας και νυν blogger που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας την οργάνωση των γενεθλίων της εξάχρονης κόρης της.(Μια που το έφερε η κουβέντα ο μεγάλος μου γιός ο Θάνος έκλεισε τα έξι πριν από λίγες εβδομάδες…) Αποφασίζει επιτέλους να επιστρέψει στην ενεργό δράση γράφοντας ένα άρθρο για ένα περιοδικό με θέμα την μητρότητα!

Είσαστε έτοιμοι; Ως μητέρες και ως γονείς γενικότερα είμαστε κυνηγοί θησαυρού. Και αν με ρωτήσετε ποιος είναι ο θησαυρός που κυνηγάμε , είναι αυτό που από την αρχή που αντικρίσαμε τα ματάκια τους μας στοιχειώνει στα όνειρά μας και στον ξύπνιο μας: Η ευτυχία τους…