Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Η ΣΕΛΗΝΗ

http://shameet.wordpress.com

Μια φορά και έναν καιρό όπως λένε στα παραμύθια, στον παλιό γνωστό κόσμο δεν υπήρχε μέρα, ούτε νύχτα, παρά μόνο ένα λευκό απέραντο φως.

Οι άνθρωποι που ζούσαν εκείνη την εποχή ήταν χωρισμένοι σε δυο εχθρικά βασίλεια.

Η έχθρα τους δεν ήταν παλιά, ούτε υπήρχε σημαντικός λόγος για να μισιούνται οι υπήκοοι των δυο βασιλείων. Ήταν όμως ένας μοχθηρός Μάγος η αιτία όλων αυτών. Ο Μάγος αυτός ήταν σύμβουλος του Αργυρού Βασιλείου και εκμεταλλευόταν την εμπιστοσύνη που του έδειχναν πλέκοντας πλεκτάνες που θα τον έφερναν πιο κοντά σε αυτό που ήθελε:  Να παντρευτεί την Σελήνη, τη πριγκιποπούλα του Αργυρού Βασιλείου και να ανέβει έτσι το θρόνο για να γίνει βασιλιάς.

Όμως ο κακός Μάγος δεν τα είχε υπολογίσει όλα. Μια πανέμορφη μέρα του Αυγούστου η Σελήνη βρισκόταν στο κήπο των Ρόδων και έκανε περίπατο απολαμβάνοντας τη λεπτή ευωδιά των τριαντάφυλλων. Χωρίς να το καταλάβει απομακρύνθηκε από τη συνοδεία της και άρχισε να περιπλανιέται στο πλούσιο και ευωδιαστό κήπο. Κάποια στιγμή αντιλήφθηκε ότι είχε χαθεί. Προσπάθησε να βρει το δρόμο του γυρισμού όμως ήταν μάταιο. Τα μονοπάτια ήταν πολλά και η πριγκίπισσα δεν ήταν συνηθισμένη να κυκλοφορεί μόνη της  έτσι δε μπόρεσε να αναγνωρίσει το δρόμο απ’όπου είχε έρθει. Τελικά η Σελήνη στάθηκε αποκαμωμένη στο πεσμένο κορμό ενός δέντρου. Δάκρυα απελπισίας βγήκαν από τα ζαφειρένια της μάτια και άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Σύντομα κάποιος άκουσε τη κοπέλα και τη πλησίασε. Ήταν ένας νεαρός με χρυσαφένια μαλλιά , ψηλός και όμορφος. Έσκυψε πάνω στη πριγκίπισσα και τη ρώτησε με ενδιαφέρον. “Τι σου συμβαίνει;”

Η Σελήνη σήκωσε το κλαμένο της πρόσωπο και αντίκρισε τα καταγάλανα μάτια του νεαρού. Σαν μαγεμένη στάθηκε από την ομορφιά του. Τότε του είπε: “Σε παρακαλώ βοήθησε με. Απομακρύνθηκα πολύ από το κάστρο του πατέρα μου και δε μπορώ να γυρίσω πίσω.” Ο νεαρός δεν άργησε να καταλάβει ότι η κοπέλα που του ζητούσε βοήθεια ήταν η Σελήνη, η κόρη του βασιλιά του Αργυρού Βασιλείου, που ήταν εχθρός του πατέρα του. Αυτός ήταν ο Ήλιος, ο πρίγκιπας του Χρυσού Βασιλείου. Ο νεαρός πρίγκιπας μαγεύτηκε τόσο πολύ από την ομορφιά της Σελήνης που δε σκέφτηκε καθόλου την έχθρα των βασιλείων τους. Τα μπλε σκούρα μάτια της που έμοιαζαν με ζαφείρια γυάλιζαν από τα δάκρυα ενώ τα μακριά ασημένια της μαλλιά έλαμπαν δίνοντάς της την όψη αγγέλου.Σήκωσε την Σελήνη απαλά από το χέρι και της είπε: “ Μπορώ να σε πάω στο σπίτι σου εγώ. Μη κλαις πια.”

Σύντομα οι δυο νέοι αγαπήθηκαν με μια αγάπη που δεν είχαν ξαναδεί, πιο δυνατή και ξεχωριστή απ’όλες. Αρχικά οι δυο Βασιλείς αρνήθηκαν, καθώς τα μάγια του μοχθηρού Μάγου ήταν πολύ δυνατά. Η αγάπη τους όμως κατάφερε να γκρεμίσει όλα τα εμπόδια και το μίσος και τα δυο βασίλεια, συμφιλιωμένα πια, ετοιμάζονταν για το γάμο του Ήλιου και της Σελήνης.

Αποφάσισαν να ενώσουν τις καρδιές τους το μήνα Αύγουστο, που ήταν ξεχωριστός γι’αυτούς μια και τότε είχαν γνωριστεί.Την ακριβή ημερομηνία της γνωριμίας τους είχε οριστεί η τελετή του γάμου. Όταν έφτασε αυτή η μέρα τα πάντα ήταν τέλεια. Τα Βασίλεια ήταν σημαιοστολισμένα, ενώ παντού ήταν σκορπισμένη η ευωδιά των ρόδων.Οι υπηρέτες είχαν ετοιμάσει την καλύτερη δεξίωση για το γάμο τους, το φαγητό και το ποτό έρεε άφθονο για τις χαρές των δυο νέων.Οι υπήκοοι των βασιλείων, αγαπημένοι πια, ντύθηκαν με επίσημες ενδυμασίες για το πριγκιπικό γάμο.

Ο πρίγκιπας Ήλιος φόρεσε τη χρυσή στολή του που σκορπούσε παντού φως και έβγαζε χρυσαφένιες ανταύγειες. Τα καταγάλανα σαν τη θάλασσα μάτια του έλαμψαν  από ευτυχία. Διέταξε τους υπηρέτες του να φτιάξουν το ομορφότερο μπουκέτο για την αγαπημένη του. Τα τριαντάφυλλα κόπηκαν από το Κήπο των Ρόδων, το μέρος όπου πρωτοσυναντήθηκαν οι δυο ερωτευμένοι. Το νυφικό της Σελήνης ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό απ’ότι φανταζόταν κανείς. Ένα υπέροχο μακρύ φόρεμα με ασημένια κεντήματα που έλαμπαν σε κάθε κίνησή της.  Το ασημένιο πέπλο της κάλυπτε το όμορφο πρόσωπό της αλλά ακόμη διακρίνονταν η λάμψη ευτυχίας των ματιών της που είχαν σκουρύνει από τη συγκίνηση.

Τα πάντα ήταν έτοιμα.Ο Ήλιος περίμενε με αγωνία μπροστά στον ιερέα να φτάσει η αγαπημένη του. Η Σελήνη δεν άργησε να φανεί  στην είσοδο και όλη η αίθουσα έλαμψε από την αγάπη των δυο νέων. Κοίταξαν ο ένας τον άλλο και χαμογέλασαν. Όμως δεν ήξεραν ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που ο ένας αντίκριζε το αγαπημένο πρόσωπο του άλλου.

“Αγαπημένη μου”¨ψέλλισε ο Ήλιος. “Πιο τυχερός από εμένα δεν υπάρχει στον κόσμο αφού σήμερα θα ενωθούμε για πάντα με τα δεσμά της Αγάπης” Η Σελήνη χαμογέλασε. “Απο εμένα πιο τυχερή δε θα βρεις που να έχει ιδανικό ταίρι σαν εσένα”. Άπλωσε το χέρι της και τότε κάτι φοβερό συνέβη. Ακούστηκε ένας τρομακτικός κρότος και η οροφή χωρίστηκε στα δυο. Ανάμεσά τους εμφανίστηκε ο φοβερός Μάγος και τους χώρισε. Το μίσος του ήταν μεγάλο και σχεδίαζε αυτή τη μέρα της ευτυχίας τους να τους καταστρέψει τη ζωή για πάντα. Φοβερή κατάρα έριξε στην αγάπη τους, διπλή και τρομερή ώστε να μη μπορεί ούτε ο ένας αλλά ούτε ο άλλος να βρίσκεται μαζί με τον αγαπημένο του.

ΣΥΝΕΧIΖΕΤΑΙ...

Το σεντούκι του χρόνου...  Παραμύθι από τα μαθητικά χρόνια...