Τα μάτια σου είναι κόκκινα...

Εκεί που νόμιζα ότι η αναισθησία είναι γονιδιακό χαρακτηριστικό των ανδρών... 

ήρθαν τα παιδιά μου να με διαψεύσουν.

Δε κλαίω μπροστά στα παιδιά. 

Δεν είναι κάτι που μου αρέσει να βλέπουν και όσο μπορώ και περνάει από το χέρι μου

το αποφεύγω.

Να που έγινε... με τα μάτια μου να κοκκινίζουν στο πρώτο δάκρυ.

                                                       

                                                       Αλέξης: Τα μάτια σου είναι κόκκινα

                                                       Θάνος: Είναι γιατί νυστάζει!

Αλλά δεν ήταν για αυτό και δεν έχει σημασία γιατί ήταν. Μπορεί να είναι για τον πιο ασήμαντο και ανόητο λόγο ή για τον πιο σημαντικό.

Σημασία έχει ότι το δάκρυ είναι λυτρωτικό. Είναι αυτό που κρατάει τον οργανισμό σε ισορροπία...

Από εκείνη τη στιγμή λοιπόν, και αφού ο μικρός υπήρξε μάρτυρας των δακρύων που κύλησαν, ενημέρωσε τον μεγάλο του αδερφό εντυπωσιασμένος ότι η μαμά κλαίει!

Δεν ακούστηκαν λόγια παρηγοριάς, ούτε ερωτήσεις για το τι συνέβη, πήρα όμως αυτό που χρειαζόμουν.

Ενώ ετοιμαζόμασταν για ύπνο, ακολούθησαν πολλές αγκαλιές σε ανύποπτη στιγμή, και φράσεις όπως "Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου!"

Ενώ προσπαθούσα να σκαρφιστώ την εξέλιξη του σημερινού μας παραμυθιού, και να στήσω έναν ολόκληρο διάλογο με τα χελωνονιντζάκια, μου λέει ο Θάνος

"Μαμά , λατρεύω τη φαντασία σου!"

και πήρα τη δόση που χρειαζόμουν για να διαλυθεί η σκιά από τα μάτια μου...

Τελείωσε το παραμύθι, ακούσαμε και την ιστορία του άλλου παραμυθά της οικογένειας, του Θάνου ενώ άρχισα να λέω το "ξόρκι" για να κρατήσουμε τους εφιάλτες μακριά:

"Όνειρα κακά, φύγετε μακριά,

αφήστε το παιδάκι μου να κοιμηθεί καλά..."

Τα καθιερωμένα φιλάκια για καληνύχτα και ύστερα:

"Μαμά , σου έχω μια έκπληξη στο δωμάτιο σου!"

Μου ζητήθηκε να κλείσω τα μάτια μου και να καθίσω στο κρεβάτι. Άκουσα να μετρά...

Ένα... Δυο... Τρία...

και μια ορμητική αγκαλιά με ξάπλωσε στο κρεβάτι!

Άλλη μια αγκαλιά του μικρού του αδερφού ακολούθησε μετά από λίγο, καταλήγοντας σε ένα σύμπλεγμα από τέσσερα παιδικά χεράκια και τα δικά μου να τα αγκαλιάζω σφιχτά για να χορτάσω την ευτυχία που μου έδιναν.

Αυτά συνέβησαν πριν από λίγη ώρα

και θέλω να απαθανατίσω τη στιγμή , να έχω την ανάμνηση γιατρικό για τις δύσκολες ώρες.

Θεέ μου, στείλε μου όσα δάκρυα θέλεις, γιατί έχω το κατάλληλο "ξόρκι" για να τα διώξω...