Εις τα ενδότερα...

Να γνωριστούμε...

Μα θα μου πεις ... δε με ξέρετε; 

Όχι, δε νομίζω ότι με ξέρετε και δε νομίζω ότι μπορεί να γνωρίσει κανένας πραγματικά τον άλλο, όσο και να προσπαθήσει.

Αξίζει η προσπάθεια όμως!

Είμαι ένα δημιουργικό  άτομο. 

Ή ήμουν. 

Στα νιάτα μου, ζωγράφιζα , 

έγραφα και δημιουργούσα ατελείωτα.

Στο δημοτικό έφτιαχνα μόνη μου την γκαρνταρόμπα της κούκλας μου. 

Είχα φτιάξει ένα σωρό ρουχαλάκια, τσάντα, μέχρι και καπέλο με γείσο! 

Λίγο μεγαλύτερη

 έκανα μια πολύ πετυχημένη σαλοπέτα από μια φούστα της μαμάς μου, και μετέτρεψα μια βερμούδα μου σε φούστα. 

Και φορέθηκαν μια χαρά!

Έπαιρνα εκείνα τα σκουλαρίκια της μαμάς που που είχαν χαλάσει, 

εκείνα τα στρογγυλά τα τεράστια που είχαν  χάντρα μέσα, και τα έφτιαχνα μενταγιόν με φωτογραφία μέσα και με αλυσίδα.

Σε κάθε γιορτή , ή γενέθλια , έγραφα ένα ποίημα ειδική αφιέρωση και με ενα χειροποίητο δωράκι χάριζα χαρά και ταυτόχρονα έκανα κάτι που αγαπούσα...

Έχω γεμίσει τετράδια ολόκληρα με ποιήματα και ιστορίες και σελίδες ολόκληρες με αλληλογραφία με φίλες και μια ιδιαίτερη φίλη, τη Ζωρζ Σαρή...

Έχω ξεφυλλίσει άπειρες σελίδες λογοτεχνικών βιβλίων, ξενυχτώντας στα κρυφά, κάτω από τα παπλώματά μου  με ένα φακό, για να μη με πάρουν χαμπάρι οι γονείς μου, και ας έχω να δώσω διαγώνισμα την επόμενη μέρα!

Όπως ήταν φυσικό, με τόσες ώρες κάτω από το φτωχό φακό, έβαλα και γυαλιά...

Είμαι ντροπαλή ωστόσο αντιμιλάω .

Καλή στη συζήτηση one2one και αμήχανη στα μεγάλα πλήθη.

Στο πανεπιστήμιο, στο μάθημα της Κοινωνιολογίας, έκανα εργασία την ζωή των παππούδων μου, με τίτλο 

"(Συν)οδοιπορικό δυο βορειοηπειρωτών"  

και γνώρισα καλύτερα τους ανθρώπους από τους οποίους προέρχομαι.

Κατάγομαι από τα Γιάννενα, από ένα ορεινό χωριό που λέγεται Κεφαλόβρυσο, και παρόλο που το έχω επισκεφθεί δυο ή τρεις φορές μοναχά στη ζωή μου, θυμάμαι ακόμη έντονα τη συγκίνηση που αισθάνθηκα όταν πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στο τόπο των προγόνων μου.

Ανατριχιάζω με το που ακούω το κλαρίνο να αρχίζει να παίζει.

Σπούδασα οικονομικά, αλλά φλέρταρα με την φωτογραφία, τη ζωγραφική, το γράψιμο, την βιβλιοθηκονομία.

Δεν εργάζομαι στον τομέα μου σήμερα αλλά στη δουλειά μου, εκτιμώ την επαφή με τους ανθρώπους και οποιοδήποτε μικρό μάθημα μπορούν να μου δώσουν με τον τρόπο τους.

Λατρεύω τις βόλτες με την οικογένεια μου και τα ταξίδια.
Τα παιδιά μου είναι η ζωή μου. 

Ξυπνώ και κοιμάμαι με αυτά στο μυαλό μου.

Τους λέω συνέχεια ότι τα αγαπώ αλλά προσπαθώ να μη τα κακομαθαίνω (τόσο πολύ!) 

Δεν είμαι η πιο ψύχραιμη μητέρα. Θέλω τα πράγματα να γίνονται όπως νομίζω ότι είναι το σωστό για αυτά αλλά το παλεύω να το κατευνάσω. 

Η μητρότητα δεν είναι εύκολη και θέλει ικανότητες που όπως πολλές γυναίκες μπορεί και να μη τις έχω στη σωστή ποσότητα αλλά προσπαθώ πολύ.

Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα μέλλον ευνοϊκό για αυτά. Να είναι η οικογένεια μας ένα καταφύγιο από το τις καταιγίδες που ξεσπούν στη ζωή.

 Και ταυτόχρονα, προσπαθώ να κρατήσω μια επαφή με τον εαυτό μου , με αυτό που ήμουν, που έχω ανάγκη να είμαι και που ονειρεύομαι να γίνω.

Η διατήρηση της ισορροπίας είναι ένας συνεχής αγώνας.

Οι μικρές στιγμές ευτυχίας όμως αξίζουν πάντα το κόπο!

Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο Link Party της Μάρθας από το Γίναμε Γονείς!