Easter Instaphotos!

Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί περίμενα πως και πως 

να έρθουν οι διακοπές του Πάσχα.

Κάθε απόγευμα ήταν για εμάς  προγραμματισμένο , 

πηγαίνοντας στην εκκλησία για να συναντήσουμε τη παρέα με την οποία είχαμε χωριστεί μόλις λίγες μέρες πριν με το κλείσιμο των σχολείων.

Ξέρω ότι δεν ήταν τόσο για την εκκλησία 

αλλά για την παρέα αλλά η γλυκιά ανάμνηση έχει μείνει και μαζί με αυτό και η επιθυμία

 να ξαναγυρίζω εκεί κάθε Μ. Εβδομάδα, σαν μαμά πλέον.

Δυστυχώς η δουλειά δεν επέτρεψε τέτοιες πολυτέλειες.

Γι΄αυτό αρκεστήκαμε σε όσα μπορούσαμε να έχουμε.

Έφτιαξα την πρώτη μου χειροποίητη λαμπάδα για να τη χαρίσω σε ένα ξεχωριστό πρόσωπο.

Και χάρηκα τα θετικά σχόλια του παιδιού μου σαν μικρό παιδί κι εγώ η ίδια!

Βάψαμε τα πασχαλινά αυγά μας κάνοντας φέτος μια εξαίρεση στο χρώμα, προσθέτοντας και το πράσινο της νιντζα χελώνας στο μενού.

Την ιδέα την βρήκα στην Ασπα  και την εφάρμοσα με μεγάλο ενθουσιασμό , αν και δε πρόλαβα να προμηθευτώ κορδέλες, και έτσι αρκέστηκα στα αυτοκόλλητα τα οποία προηγουμένως έβαψα με μαρκαδόρους και κόλλησα τα χρωματιστά ματάκια τους.

"Πως ήξερες μαμά τι χρώμα μάτια έχει ο Μάικι και ο Ράφ;" ρωτά ο Θάνος μη παραλείποντας να μου αναφέρει οτι τα μάτια του Ντόνι δεν είναι μαύρα αλλά καφέ.

Το πρωί της Μ.Παρασκευής πρόλαβα να πάω να προσκηνύσω τον επιτάφιο και το απόγευμα στη περιφορά πήγαμε με τα φαναράκια μας για να ζήσουμε την κατανυκτική ατμόσφαιρα που συγκλονίζει.

Ναι , είναι αλήθεια, μόνο στην Ελλάδα μπορείς να το νιώσεις αυτό το συναίσθημα!

Λατρεύω εκείνες τις στιγμές που με τις λαμπάδες στα χέρια και τίποτα άλλο, 

ξεκινάμε με τα πόδια για την εκκλησία και στο δρόμο βλέπουμε γονείς με παιδιά να κατευθύνονται προς το ίδιο σημείο με εμάς.

 Και προσπερνάμε τις πολυκατοικίες με τα φωτισμένα μπαλκόνια.

Οι καμπάνες να χτυπούν δυνατά καθώς το Φως της Ανάστασης έχει εξαπλωθεί και τα Χριστός Ανέστη υπό τον ήχο των πυροτεχνημάτων ακούγονται από στόμα σε στόμα.

Είμαι πολύ περήφανη για το μικρό μου, φέτος ανυπομονούσε να ακούσει τα πυροτεχνήματα  και το απόλαυσαν και οι δυο πολύ...

Ε λοιπόν  δε νομίζω ότι έχω γευτεί πιο νόστιμο και μαλακό κρέας  από το φετινό αρνάκι!

Το τσίμπημα όσο ήταν ακόμη στη σούβλα έδινε και έπαιρνε και για να πω την αλήθεια, είναι και το αγαπημένο μου κομμάτι της ημέρας...

Κλείνω  με ένα αγαπημένο λουλούδι γεμάτο αναμνήσεις.

Τότε που γυρνώντας από το σχολείο η διαδρομή ξεχείλιζε από πασχαλιές που μοσχοβολούσαν.

Τότε που η Άνοιξη δήλωνε αισθητά τη παρουσία της!

Σας το χαρίζω με αγάπη!

Απολαύστε τη μεθυστική της μυρωδιά!

Χρόνια Πολλά σε  όλους!

Χριστός Ανέστη!

Περισσότερες φωτογραφίες της καθημερινότητας μου θα βρείτε στο Instagram