Μητέρα μια Δευτέρα

Μητέρα μια Δευτέρα

Πρωί πρωί αξημέρωτα , η τσίμπλα μεσ'το μάτι

χτυπάει τόσο επίμονα, να σπάσω θέλω κάτι!

Σηκώνομαι μα στα τυφλά μισοκοιμάμαι ακόμη

και ο καθρέπτης μου μιλά: Που πας μ' αυτή τη κόμη;

Κλείνω τους συναγερμούς, ανοίγω τα παντζούρια

(τα κάνω και αντίστροφα όταν πάω με φούρια

τότε είναι που ξυπνώ για τα καλά η καημένη 

και τη μουρμούρα πιάνουνε οι γείτονες μαζεμένοι!)

Σαν να μην ήμουνα εγώ πριν ώρα μόνο λίγη

που κάτω από τα νερά με πιάνανε τα ρίγη

ανοίγω μεσ΄τη τρελή χαρά τη πόρτα των παιδιών

κι αυτά γλυκά στον ύπνο τους να πίνουν και να τρών!

Ξυπνήστε αγοράκια μου, είναι μεγάλη μέρα!

η πρώτη , η μοναδική , λάθος τη λεν Δευτέρα!

Αφού πρώτη είναι στη σειρά μέσα στην εβδομάδα

μα τα παιδιά δε γέλασαν με τούτη τη κρυάδα.

Ο πρώτος ο ομορφονιός μήτε που ξεμυτίζει

στο όνειρο -λέει-μανούλα μου ωραία που μυρίζει!

Και ο μικρός μειλίχια μου χαμογελάει

τα μάτια κρατά κλειστά και σιγομουρμουράει.

Με τα πολλά γλυκόλογα και τις πολλές φοβέρες 

ρουτίνα καθημερινή για όλες τις μητέρες

σηκώθηκαν τ' αστέρια μου , μου κάναν το χατήρι

κι απ΄το πολύ το κέφι μου, σπάω κάνα ποτήρι.

Μα ευτυχώς είναι κενό, γάλα δεν είχα βάλει

νέο αγώνα αρχινώ το πρωινό τους πάλι.

Βρε φάε παλικάρι μου , για να μεγαλώσεις 

Στη μπάλα καλέ μου τη κλωτσιά που δύναμη να δώσεις;

Να είσαι έξυπνος πολύ , φάε μια κουταλίτσα

"Χόρτασα δε μπορώ, πονάει η κοιλίτσα!"

Τα παρατώ και αρχινώ το κολατσιό να κάνω

και να' το το χασμουρητό στο άλειμμα απάνω

Μαζί με τη φέτα του ψωμιού με το βιταμ αλείφω

αντίχειρα του αριστερού και ύστερα το γλύφω

Και δε προφταίνω στο κουτί το τοστ να του το βάλω

και μου ζητάει αλλαγή του κολατσιού με άλλο

"Μαμά μου θέλω λιχουδιά, θέλω μια γκοφρετίτσα

φετούλα με μερέντα, τόσο, να μια μπουκίτσα!"

Αφού τον έστειλα -ευτυχώς!- να φύγει στο σχολείο 

με υποσχέσεις πως αύριο θα φάει φετούλες δύο

και παει κι ο μικρούλης μου που τρώει το πρωινό του 

και κάνει το καθιερωμένο του ....λεπτό χοντρό του

με τη ψυχή στο στόμα  η πόρτα να μη κλείσει 

και τρέμω αν μείνουν σπίτι η μέρα πώς θα κυλίσει 

μα τελικά προλάβαμε, σ' ευχαριστώ Θεέ μου

και τώρα η σειρά σου, σ'εσέ μιλώ εαυτέ μου

Το φρύδι σου κυρία μου κοντεύει να γίνει δάσος

και το μαλλί το ανάκατο σαν ξεχασμένο άλσος

Η ρίζα να μη τα πολυλογώ φτάνει ως το λαιμό

και είναι και ασπρόμαυρη, γονίδιο είναι αυτό;

Τα νύχια σου τα αλαβάστρινα , που τα παινεύαν όλοι

σαν σκουριασμένα δρέπανα, αλλάξανε οι ρόλοι!

Να' μαι, γυρνώ στο σπίτι μου αποφασισμένη

την έταξα τη μέρα μου, σ' εμένα αφιερωμένη

Μα ρίχνω γύρω μια ματιά, σκούπα πρέπει να βάλω

και τη μπουγάδα των παιδιών , τώρα το δίχως άλλο

αργότερα μου είπανε βροχές θα ρίξει πάλι

που να τ' απλώσω η καψερή, απλώστρα δεν έχω άλλη!

Και κάπως έτσι πέρασε η ώρα στο πι και φί

λίγες δουλειές, το φαγητό, βόλτα ιντερνετική

και έφυγε και πέταξε πάλι κι αυτή η Δευτέρα

Καθρέφτη μου μη με κοιτάς, θα' ρθει η δική σου μέρα!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο διαγωνισμό- παρτυ  Το Γέλιο βγήκε από το παράδεισο   της Αριστέας από το Η ζωή είναι ωραία.
 Το ποίημα ήρθε ένατο ανάμεσα σε 19 συμμετοχές και πήρε 14 βαθμούς. 
Ευχαριστώ πάρα πολύ όσους το ψήφισαν σε μια συλλογή συμμετοχών όπου το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο και ήταν πολύ δύσκολο να διαλέξεις!

Κλείνω με ενα βίντεο αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες!

Καλά να περνάτε!!!