Guest Post: Η Αντζυ γράφει!

Σήμερα έχω την τιμή να φιλοξενώ στο μπλόγκ μου την Αντζυ από το HappyMum Angie! 

Στο blog της θα δείτε πολλές στιγμές από τη γλυκιά καθημερινότητα

με το αγοράκι της που είναι σε φάση εξερεύνησης 

καθώς και πολλές γλυκιές δημιουργίες

γεμάτες φαντασία, άλλες που τρώγονται και άλλες 

που πολύ θα θέλαμε να μπορούμε να δημιουργήσουμε εμείς!

Πάντα αναρωτιόμουν πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να καταφέρνεις

να συνδυάζεις την καθημερινότητα με ένα μικρό ταρζανάκι, 

ενώ δουλεύεις ταυτόχρονα από το σπίτι.

Ζήτησα λοιπόν να γράψει πως είναι μια μέρα από τη ζωή της ως εργαζόμενη από το σπίτι πλήρους απασχόλησης μητέρα.

Απολαύστε την!

Μια τυπική μέρα!

Η καθημερινότητά μου ειδικά όταν ακούει ο άλλος ότι είμαι μαμά, νοικοκυρά (το εργαζόμενη από το σπίτι προσπερνάται για κάποιο λόγο), θεωρεί πως οι μέρες μου είναι πανομοιότυπες και βαρετές. Κι όμως δεν είναι έτσι από τη στιγμή που μέσα στα πόδια μου τριγυρνάει ο ταρζανάκος μου...

Δεν υπάρχει πρόγραμμα, ακόμη και τις ημέρες που λόγω αϋπνίας ξυπνάω κουρασμένη όλα γίνονται τελείως διαφορετικά από ότι εγώ θέλω. Εκεί που έχω πει σήμερα έχει μόνο καθισιό, εκεί έρχονται τα πάνω κάτω και πάμε βόλτες και φτιάχνουμε γλυκά και τελικά μπορεί να κάνουμε και καμιά δουλειά. Σε γενικές γραμμές ξυπνάω μαζί με το μικράκι το πρωί - εγώ το καθυστερώ όσο μπορώ λόγω ότι δουλεύω μέχρι αργά - αυτός πάλι σηκώνεται νωρίς... Το χουζούρι μας είναι το καλύτερό μου! Με αγκαλιάζει, με φιλάει, κάθεται πάνω μου ήρεμος  είναι οι μόνες στιγμές που τον βλέπω ήρεμο, όλες τις υπόλοιπες ώρες είναι μέσα στην ενέργεια!! Οι επόμενες κινήσεις μας γίνονται υποχρεωτικά κάθε πρωί πλύσιμο χεριών, μουρίτσας, πρωινό και μαγείρεμα το φαγητό του μικρού. Το μαγείρεμα των μεγάλων το έχει αναλάβει ο άντρας μου - ναι ναι - δε θυμάμαι αν το έχω αναφέρει ποτέ αλλά έχει τρέλα με τη μαγειρική, να τον στενοχωρήσω; Άσε που είναι -1 αρμοδιότητα για μένα. Οκ, δε λέω υπάρχουν και μέρες που μαγειρεύω εγώ αλλά είναι πραγματικά ελάχιστες. (αυτός είναι και ο λόγος που το ρίχνω στη ζαχαροπλαστική)

Στη συνέχεια η μέρα ποικίλει αλλά πάντα χωρίς πρόγραμμα, μπορεί να αποφασίσω να κάνουμε δουλειές, να φτιάξουμε γλυκά, να πάμε και το πρωί στην παιδική χαρά, ειδικά αν ο μπαμπάς έχει νυχτερινή βάρδια εκεί κι αν έρχονται τα πάνω κάτω, ιδιαίτερα τις ημέρες που είναι διαρκώς μαζί μας. Εκεί ξέρω απλά ότι πρέπει ανά πάσα στιγμή να είμαι έτοιμη για το οτιδήποτε. Για να είμαι ειλικρινής, μπορεί να ψιλοεκνευρίζομαι αν εγώ έχω κάτι άλλο στο μυαλό μου που θέλω να κάνω και τελικά γίνει κάτι άλλο, αλλά τι να κάνουμε... Το μόνο σίγουρο είναι ότι προσπαθώ να μοιράζω τις δουλειές και να μην τις κάνω όλες σε μια ημέρα για να μην τρελαίνεται και ο μικρός. Ευτυχώς και στις δουλειές έχουμε μεγάλη βοήθεια από το μπαμπά. Πολλές είναι οι φορές που μόλις μπαίνει στο σπίτι, για να απαγκιστρωθώ λίγο από το μικρό λέω, παίξτε να κάνω την τάδε δουλειά.. Και παίρνω την απάντηση κάτσε θα παίξουμε λίγο και θα το κάνω εγώ... Στην πραγματικότητα εγώ ψάχνω ευκαιρία για να ξεφύγω αλλά πάλι με το μικρό καταλήγω γιατί όπως λέει και ο άνδρας μου, μετά από μια μέρα στη δουλειά του είναι πιο εύκολο να κάνει δουλειές παρά να χειριστεί το μικρό!!

Μια ώρα μέσα στην ημέρα που ευχαριστιέμαι πάρα πολύ είναι το μεσημέρι, τις ώρες που κοιμάται ο μικρός και μπορώ να απολαύσω με την ησυχία μου έναν καφέ χαζεύοντας στο ίντερνετ. Με τη δουλειά έχω αποφασίσει να ασχολούμαι μόνο τις νύχτες για να νιώθω τα μεσημέρια ότι έχω και προσωπικό χρόνο!! Λες και κοιμάται και στάνταρ ώρες? Πότε 2, πότε 1, πότε μισή... όσο και να είναι πάντα θέλω λίγο ακόμη, ποτέ δε με φτάνει...!

Και έρχεται το απόγευμα που μας βρίσκει στην παιδική χαρά, πλέον και στο μπαλκόνι να γυρνοβολάμε με το λάστιχο  - ευτυχώς ακόμη κλειστό - τρέμω την ώρα που θα μάθει να το ανοίγει...! Θα είμαστε μονίμως βρεγμένοι, μιας και λατρεύει το νερό. Και κάπου εκεί με ασταμάτητο παιχνίδι φθάνει το βράδυ και ξεκινάει διαδικασία ύπνου. Μπανάκι, γαλατάκι, νανάκι..! Ναι ακόμη τον κάνω μπάνιο κάθε βράδυ! Από τη μία ο μικρός τρελαίνεται από την άλλη σπαταλάμε και κάποια ώρα, μπορεί να μουλιάζει όσο τον αφήνω, αρκεί να έχει τα παπάκια του να παίζει. Αν και τελευταία, μόλις νυστάξει ζητάει από μόνος του να βγει. Υπάρχουν όμως και βράδια που το μπάνιο γίνεται με το μπαμπά, οπότε και ξεκλέβω λίγα λεπτά για να ισιώσω το κορμί μου στο πρώτο κρεβάτι ή καναπέ που βρω μπροστά μου!! 

Και μόλις κοιμηθεί τι? Τότε αρχίζει η μέρα για μένα! Από δουλειές μόνο το νεροχύτη μαζεύω αν έχει ξεμείνει και τα παιχνίδια, αν δεν έχει προλάβει ο άντρας μου! Μετά είναι η ώρα της μαμάς και του μπαμπά, εεεεε ναι πρέπει κι αυτοί να μένουν λίγο μόνοι. Κυριολεκτικά λίγο!!! Ο ένας πρέπει να πάει για ύπνο, ο άλλος να δουλέψει.. Αααααχ αυτή η δουλειά, τώρα που έχω κάνει και τόσες φίλες blogομαμάδες όλο και αποσυντονίζομαι, όλο και σκανδαλίζομαι που δεν προλαβαίνω να τα παρακολουθώ όλα :( Τι να γίνει, θα έρθει και το δεύτερο σκέφτομαι κάποια στιγμή και τότε να δω τι δύσκολα που θα είναι!!!!

Γενικά όμως δεν παραπονιέμαι γιατί πάντα ήμαστε των ταξιδιών και τώρα με το μικρό ακόμη περισσότερο. Δεν έχω πρόβλημα να ετοιμάσω βαλίτσες - κοινώς να κάνω μετακόμιση - έστω και για ένα ΣΚ εκτός Αθήνας! Και πάντα με το όνειρο και την ελπίδα ότι θα έρθει η στιγμή που θα μείνουμε μόνιμα σε επαρχία!

Ευχαριστώ την Αντζυ που μας έδωσε την ευκαιρία να τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα!
Εαν θέλετε κι εσείς να περάσετε μια βόλτα από το blog της και να διαβάσετε περισσότερα για αυτήν μπορείτε να τη βρείτε και στη σελίδα της στο facebook!