Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας

Στο σπίτι.

Ο Β. είναι στη έξω και γρατζουνάει τη κιθάρα του , αυτή που του έκανα δώρο όταν παντρευτήκαμε.

Θυμάμαι, στο γαμήλιο ταξίδι μας να βγάζω άπειρες φωτογραφίες με αυτόν να παίζει ενώ εγώ τον χαζεύω γεμάτη ευτυχία.

Ευτυχία για το μέλλον που απλωνόταν μπροστά μας.

via

Έπαιζε το θέμα από "Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας"

Μια παιχνιδιάρικη μελωδία που με έκανε να κουνάω ανέμελα το πόδι μου στο ρυθμό του.

Τώρα δεν αναγνωρίζω τη μελωδία που ακούω. 

Κάθομαι και τον χαζεύω για άλλη μια φορά παρατηρώντας τον να παίζει αφηρημένα.

Πόσα έχουν αλλάξει από τότε...

Ο χρόνος του έχει φερθεί γενναιόδωρα.

Πέρα από κάποιες γκρίζες τρίχες στους κροτάφους και απαλές ρυτίδες στις άκρες των ματιών του δεν έχει αλλάξει καθόλου.

Περιφέρομαι στο σπίτι όπου επικρατεί μια εκκωφαντική ησυχία.

Η τηλεόραση είναι κλειστή από το πρωί.

Δεν αντέξαμε άλλο.

Ακόμη και τα παιδιά είναι περιέργως ήσυχα, ενώ χαίρονται τη ζωή μέσα στην προστατευτική σφαίρα της άγνοιας τους

Δε τους έχω πει πολλά.

Έχουν χρόνο -νομίζω- μπροστά τους για να μάθουν.

Από τη μπαλκονόπορτα μπαίνει  σαν από έναν άλλο κόσμο η απαλή μελωδία της κιθάρας.

Δεν καταφέρνει να απαλύνει το βάρος που νιώθω.

Ο ουρανός είναι και πάλι βαρύς.

Ταιριάζει στη κατάσταση που ζούμε.

Που θα πάει όμως...

Μετά τη βροχή, θα βγει το ουράνιο τόξο.

Πάντα βγαίνει.

Ακούγεται η μπαλκονόπορτα.

Η σιωπή δεν αντέχεται άλλο.

Η τηλεόραση άνοιξε.

Η μελωδία από τη σειρά " Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας"

 υπό τον ήχο ακουστικής κιθάρας από βίντεο που βρήκα στο YouTube

Η ιστορία του πουλιού που πεθαίνει τραγουδώντας...