Την ώρα που εσύ έσβηνες τα κεράκια σου...

Αγόρι μου...

Σήμερα έκλεισες τα έξι σου χρόνια.

Μπαίνεις σιγά σιγά στο κόσμο των μεγάλων μωρό μου.

Σε αυτό το κόσμο όπου μαθαίνεις τι πάει να πει ευθύνη.

Μα δε το ξέρεις.

Το μόνο που αλλάζει για εσένα είναι οτι πλέον θα απαντάς

 σε όσους σε ρωτάνε "πόσο ετών είσαι"

Εξι αντί για Πέντε.

Οχι μόνο.

Θα αλλάξει επίσης το σχολείο σου, και στη πρώτη τάξη 

για εσένα το μόνο που θα αλλάξει είναι οτι θα μάθεις να γράφεις και να διαβάζεις και θα έχεις και εργασίες κάθε μέρα.

Όχι μόνο.

Θα αλλάξει και η οδοντόκρεμά σου, θα χρησιμοποιείς πλέον αυτή για 6+ ετών.

Σημαντικό και αυτό για εσένα αν σκεφτείς οτι σε ανησυχεί το γεγονός οτι δε σου αρέσει η γεύση της - πέρα από το γεγονός οτι δε σου αρέσει το βούρτσισμα γενικά-.

Μα ξέρεις οτι δεν είναι μόνο αυτά.

Ξέρεις οτι πλέον τα ρούχα σου θα αρχίσουν να σου είναι μικρά , και τα παπούτσια σου επίσης.

Σε γενικές γραμμές, αυτά σκέφτεσαι όταν αναλογίζεσαι οτι είσαι πλέον έξι ετών.

Δε ξέρεις όμως 

οτι την ώρα που εσύ σβήνεις τα κεράκια σου, 

κάπου αλλού μελετάνε πως θα σβήσουν το κερί της χώρας που γεννήθηκες.

Την ώρα που σου ευχόμαστε Να τα εκατοστήσεις  δε φαντάζεσαι πίσω από το συννεφιασμένο βλέμμα 

την αγωνία για εσένα, τον αδερφό σου, το μέλλον.

Παίζεις με τον αδελφό σου ανέμελα όλη μέρα με τα δώρα των γενεθλίων σου.

Περιμένεις πως και πως να έρθουν οι μέρες των διακοπών και της ξεγνοιασιάς.

Η μόνη σου έγνοια είναι αν θα σε αφήσουμε να ανάψεις το "πυρσό" που στολίζει τη τούρτα σου και αν θα καταφέρεις να σβήσεις με τη μια το κεράκι της.

Ούτε που δίνεις σημασία (ευτυχώς) στις φωνές της κάθε Κασσάνδρας που ακούγονται κάπου πέρα και ταράζουν τις ψυχές μας.

Χαμογελώ καθώς ακούω το διάλογο που έχεις με τον αδερφό σου:

Θ: Αλέξη , μου δίνεις την ευχή σου;

Α: Συγνώμη Θάνο αλλά είναι τα γενέθλια μου και η ευχή είναι δική μου. Οταν θα έχεις τα δικά σου γενέθλια θα έχεις την ευχή σου.

Θ: Καλά... Αλλά μπορώ να σβήσω κι εγώ μια φορά το κεράκι έτσι;

Α: Μα και βέβαια Θάνο!

Χαίρομαι που δε ξέρεις τι συμβαίνει την ώρα που σβήνεις τα κεράκια σου.

Αρκούν αυτά που ξέρεις μωρό μου.

Εύχομαι να μπορέσω να κάνω ότι είναι δυνατόν για να μη χρειαστείς ποτέ να μάθεις κάτι παραπάνω που θα κάνει το βλέμμα σου να συννεφιάσει.

Θέλω να συνεχίσεις να αναρωτιέσαι μόνο για τα σύννεφα στον ουρανό και όχι για τα σύννεφα στις καρδιές των ανθρώπων. 

Μπορώ;

Υ.Γ. Να τα εκατοστήσεις αστέρι μου!