Παίζοντας με τις νότες!

Λατρεύω τη μουσική. Ήταν πάντα για μένα ένας τρόπος να χαλαρώσω και να ταξιδέψω, να συγκινηθώ και να δακρύσω... Αν και δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη μουσική , μου άρεσε πάντα η αναπαράσταση της μουσικής, το πεντάγραμμο, οι νότες, οι παρτιτούρες με αγαπημένο όλων το κλειδί του Σολ!

Η ... μανία μου αυτή παγιώθηκε όταν η ζωή τα έφερε ώστε να γίνω σύζυγος μουσικού! Έτσι εκτός από τη φωτογραφία του αντρούλη μου σε περίοπτη θέση να παίζει τη κιθάρα του έχω προσθέσει σε διάφορα σημεία του σπιτιού μουσικές πινελιές!

Βοηθό σε αυτό είχα το ΙΚΕΑ!  Εκεί βρήκα ύφασμα με μουσικές νότες (το οποίο πρέπει να έχει καταργηθεί πια) καθώς και πιατέλες με το ίδιο μοτίβο. Το ύφασμα το χρησιμοποίησα μέσα σε τρεις ίδιες μαύρες κορνίζες τοποθετώντας το διαγώνια μέσα στο πλαίσιο και τις έβαλα και τις τρεις πάνω από το τζάκι μας.

Οι πιατέλες είναι από τις αγαπημένες μου και τις χρησιμοποιώ σε κάθε ευκαιρία. Μου ανεβάζει τη διάθεση και μόνο που τις βλέπω! Σκέφτηκα λοιπόν να του βρω ταίρι. Αποφάσισα να ντύσω με κάποιες παρτιτούρες αρχαιοτάτων χρόνων του Βασίλη  ένα άδειο μπουκάλι κρασιού και για να το κάνω αυτό χρησιμοποίησα τη παλιά γνωστή μέθοδο με την ατλακόλ. 

Διέλυσα σε ένα ποτήρι νερού μια κουταλιά της σούπας ατλακόλ και ανακάτεψα το μείγμα καλά για να ομογενοποιηθεί. Στη συνέχεια έριξα λίγο από αυτό σε ένα ανοιχτό δοχείο στο οποίο βούτηξα τις λωρίδες της παρτιτούρας που είχα πριν κόψει. Με αυτές τις λωρίδες παρτιτούρας έντυσα το μπουκάλι.  Το άφησα τη νύχτα να στεγνώσει και το πρωί ήταν έτοιμο!

Η αλήθεια είναι ότι έχει περάσει καιρός που το έχω κάνει αλλά αισθανόμουν ότι ο κύκλος της παρτιτούρας δεν είχε κλείσει ακόμη. Ήθελε κάτι ακόμη για να ολοκληρωθεί το σετάκι...

Και βρήκα τελικά τι ήταν. Αποφάσισα να ντύσω ένα κουτί παπουτσιών των παιδιών  που τριγύρναγε από εδώ και από εκεί χωρίς να έχει βρει τη θέση του μέσα στο σπίτι. Διάλεξα τις παρτιτούρες που μου άρεσαν οπτικά. Για όσους μπουν στο πειρασμό να τις διαβάσουν να ενημερώσω ότι τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια. (Ωραίες παρτιτούρες διάλεξες! λέει ο αντρούλης μου...)

Με το ίδιο μείγμα της ατλακόλ λοιπόν βούτηξα τις παρτιτούρες και έντυσα το κουτί . Την επόμενη μέρα, για να ενισχύσω την ανθεκτικότητά του (γιατί στα χέρια των παιδιών που αναπόφευκτα θα καταλήξει δε βλέπω να είναι πολλές οι μέρες του...) έβαλα στις γωνίες του μαύρη μονωτική ταινία που ταιριάζει ωραία στο ασπρόμαυρο χρώμα του πενταγράμμου. Αυτό ήταν! Σκέφτηκα να το περάσω και με διαφανές βερνίκι αλλά δεν είχα και ήμουν πολύ ανυπόμονη για να περιμένω να πάρω. Φοβόμουν ότι ίσως δεν αντέξει η παρτιτούρα  και διαβρωθεί με τόση ταλαιπωρία. Εάν κάποια φίλη αναγνώστρια έχει δοκιμάσει το διάφανο βερνίκι θα χαρώ να μάθω τα αποτελέσματα!

Κλείνοντας σας αφιερώνω ένα ωραίο μουσικό κομμάτι κιθάρας που με αγγίζει...

Υ.Γ. Σήμερα έστειλα μια αίτηση για δουλειά! Ευχηθείτε μου καλή τύχη! Ξέρετε τι λένε όταν πολλοί άνθρωποι εύχονται το ίδιο πράγμα γίνεται πραγματικότητα!

Τώρα γιατί είμαστε βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στη κρίση αφού όλοι θέλουμε το αντίθετο... αυτό είναι άλλο πράγμα!