Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Ακριβό μου...πτυχίο!

Ένας έφηβος προβάλει στην οθόνη της τηλεόρασης με ένα ζεστό χαμόγελο στα χείλη. Κρατάει εργαλεία στα χέρια του και δηλώνει την μεγάλη του αγάπη για τα μαστορέματα προσφέροντας απλόχερα την βοήθεια και τις γνώσεις του σε όποιον τη χρειάζεται,  απλά και μόνο γιατί αγαπάει αυτό που κάνει. Κλείνει θέτοντας το ερώτημα: "Τώρα, γιατί όλοι λένε να γίνω δικηγόρος;"  Γιατί άραγε; Όσο και αν αμφισβητώ τα κίνητρα της συγκεκριμένης διαφήμισης το ερώτημα που τίθεται  είναι βάσιμο.



 Όταν ήμουν στο Λύκειο έπρεπε να αποφασίσω τι θα ακολουθήσω επαγγελματικά. Στο μυαλό μου έφερναν βόλτα πολλές σκέψεις: Ζωγραφική , Λογοτεχνία, Βιβλιοθηκονομία (Θα πεινάσεις...! έλεγαν οι καλοθελητές) Φωτογραφία, Κομμωτική (Έχει πήξει ο τόπος από φωτογράφους! Και... κομμώτρια; Κρίμα , εσύ είσαι άριστη μαθήτρια! ) Οικονομικά; Μάλιστα! Ένας τομέας με γόητρο,  μέλλον και προοπτική! Η προοπτική πήρε το προβάδισμα λοιπόν...

Η Κ. σπούδασε Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη. Χρόνια περίμενε να διορισθεί μέσω ΑΣΕΠ και έκανε υπομονή παραδίδοντας κάποια ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδάκια  αλλά μέχρι πότε; Ήθελε επιτέλους να βρει τη θέση της στον τομέα της εργασίας! Ήθελε να αποκτήσει οικονομική ανεξαρτησία και να σταματήσει να στηρίζεται οικονομικά από τους γονείς της! Ώσπου παντρεύτηκε και έκανε παιδάκι άρα... η αναμονή ήταν πολυτέλεια. Πήρε την απόφαση να αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό. Παρακολούθησε κάποια μαθήματα μανικιούρ-πεντικιούρ, έκανε και κάποια εξειδίκευση στο καλλιτεχνικό χτίσιμο νυχιών και ...βρήκε την υγειά της. "Ανάσανα λίγο οικονομικά. Όταν πέφτει το μάτι μου στο πτυχίο μου, νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι, η μητέρα μου αναστενάζει και λέει πάνε χαμένες οι σπουδές αλλά εγώ  και η οικογένειά μου είμαστε καλά..."


Εντάξει, περάσατε (περάσαμε!) χρόνια και χρόνια μελέτης, ξενύχτια, πανελλαδικές και μετά... πανεπιστήμιο. Ακολούθησαν και άλλα διαβάσματα , άλλος πιο λίγο άλλος πιο πολύ, εξεταστικές, εργασίες, τόνοι φωτοτυπιών με σημειώσεις "εγγύηση " για καλό βαθμό και στη συνέχεια άλλα ξενύχτια για την πτυχιακή, κάποιοι για πρακτική και επιτέλους το πήραμε! Το πολύτιμο πτυχίο, το ακριβοθώρητο, το εισιτήριο για μια θέση στην αγορά εργασίας είναι στα χέρια σας! Τώρα...τι;

Η νοοτροπία του να πάει το παιδί στο πανεπιστήμιο είναι βαθιά ριζωμένη στην ελληνική νοοτροπία. Είναι η νοοτροπία του μετανάστη που θα λιώσει στη δουλειά, στη ξενιτιά για να μάθουν τα παιδιά του γράμματα. Είναι κάτι που σήμερα πλέον δεν αποδίδει και όλοι μας το βλέπουμε καθαρά. Με όλες τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στον οικονομικό τομέα της Ελλάδας,  με τη χώρα να έχει γίνει ένα καζάνι πάνω από τη φωτιά με χίλιες δυο ζυμώσεις στο εσωτερικό του τα βελάκια που αναβοσβήνουν υποδεικνύουν ξεκάθαρα: Γυρνάμε στην εξειδίκευση των χειρωνακτικών εργασιών, στη χώρα των χαμηλόμισθων εργατών.

Πριν από λίγους μήνες ένας λογοθεραπευτής ήρθε στο νηπιαγωγείο του γιου μου για να κάνει μια ενημερωτική ομιλία. Το όνομά του το έχω κάπου σημειωμένο, μπορώ να το βρω εάν κάποιος θέλει να το μάθει. Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση για την αλήθεια που κρύβει μέσα του είναι : " Το νέο εκπαιδευτικό σύστημα έχει γίνει εξαιρετικά δύσκολο για τα παιδιά. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το σύστημα εκπαίδευσης έχει γίνει  έτσι για να στερήσει από τα παιδιά μας τη πρόσβαση στην ανώτατη μόρφωση..."

13 σχόλια:

  1. Καλημέρα, Δέσποινα! Καλή αρχή στο link party σου και καλώς σε βρήκα! Δυστυχώς έτσι όπως τα λες είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, όσον αφορά τις σπουδές και την επαγγελματική αποκατάσταση! Για να μην επεκταθώ περισσότερο και καταντήσει το σχόλιο ανάρτηση σταματώ εδώ και σε παραπέμπω στη δική μου σημερινή ανάρτηση για το θέμα (δεν την έχω ακόμη έτοιμη, υπολογίζω μέχρι το απόγευμα να την βάλω)! Σ' ευχαριστώ που μας έδωσες τροφή για σκέψη πρωινιάτικα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ πολύ σωστά όλα όσα γράφεις.. Δυστυχώς έτσι είναι... Το μόνο που πήρα από το πανεπιστήμιο ήταν το χαρτί, ειλικρινά τίποτα άλλο... 4 χρόνια τζάμπα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος3/5/14, 11:18 π.μ.

    Καλημέρα Δεσποινάκι, καλή αρχή! Όταν ήρθε η ώρα να διαλέξω τί θα κάνω με τις σπουδές μου, διάλεξα τα τουριστικά επαγγέλματα, παρόλο που ήμουν από τις καλύτερες μαθήτριες, και μέχρι τότε έλεγα ότι θα πάω για Αγγλική Φιλολογία). Θες ένα τυχαίο γεγονός, θες οι συγκυρίες... Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Στα παιδιά τώρα, προσπαθούμε να διακρίνουμε σε ποιόν τομέα είναι καλοί και προς τα εκεί να τους βοηθήσουμε. Ο μεγάλος έχει έντονη δημιουργικότητα, ο μικρούλης ακόμη δεν ξέρω. Αν θέλουν να έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση, φυσικά και είμαστε πλάι τους, όχι όμως με το ζόρι. (μάντεψε από πού ήρθα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα και καλή αρχή με το πάρτυ!!!
    Είναι έτσι ακριβώς όπως τα λες....
    Διαβάζοντας ολονών τις αναρτήσεις παίρνουμε κουράγιο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μια χαρά τα είπες-έγραψες.....!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Δέσποινα! Μεγάλο κεφάλαιο ανοίγεις! Εγώ τελείωσα πέρυσι το Παιδαγωγικό. Πέρασα στις Πανελλήνιες δεύτερη στην Ελλάδα, χαρές, πανηγύρια... Τελικά μόνο αυτό δεν μπόρεσα να κάνω στη ζωή μου και το γύρισα στο επιχειρείν. Άλλα ζόρια εκεί.. Νομίζω πως ο καθένας προσαρμόζεται στις συνθήκες. Εγώ δεν μετάνιωσα για τις επιλογές μου. Είναι σαν να έχω 2 παιδιά που τα αγαπώ εξίσου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. λίγο πολύ όλοι έτσι είμαστε τελικά.. Να σκεφτόμαστε θετικά και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ακριβό μου πτυχίο ε... Παρατημένο μου πτυχίο για μένα. Μετά από 20 κοντά χρόνια, το πήρα με διάβασμα και προσπάθεια, έτσι για να το πάρω. Για μένα και για τα παιδιά μου, για να μάθουν να μην τα παρατούν. Και τώρα έχει άλλη αξία. Πολύ προσωπική και καμία σχέση με το επάγγελμα μου. Σημαίνει πολλά παραπάνω για μένα..., ένας στόχος που θέλησα και δεν χρειάστηκα να κατακτήσω.
    (από την Μάρθα έρχομαι-και στην κορφή κλπ κλπ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ και μη χειρότερα λέω εγώ. Κάθε πέρσι και καλύτερα τελικά! Πρέπει να αλλάξει και λίγο νοοτροπία ο Έλληνας, κακά τα ψέματα. Που πήγαν οι τέχνες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτό με τις τέχνες..? Στη γενιά μου - γεννημένη 1985 - τιιιι, δε θα σπουδάσεις? Υδραυλικός? Να σε τρώει το μεροκάματο? Και δε θα γίνεις διευθυντής ή στέλεχος πολυεθνικής?
    Κι όμως ξέρω υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους που έχουν κάνει περιουσίες! Σε όλα ρόλο παίζει η σωστή διαχείριση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κριμα να πηγαινουν χαμενα τα πτυχια...Βεβαια και με το συστημα να μπαινεις σε πανεπιστημιο με βαθμο 8 ή και χαμηλοτερο δεν συμφωνω...ή που βαζαμε στο μηχανογραφικο μια λιστα με σχολες και οπου περναγαμε..Το θεμα ειναι να επιλεγουν τα παιδια κατι που θα τους αρεσει ,κατι που θα ειναι καλοι σε αυτο..ας μην ειναι και πανεπιστημιο στο κατω κατω...
    Ηρθα απο το παρτυ σου..χαχα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δυστυχώς Δέσποινα, σ' αυτό τον τόπο δεν κατάφεραν (ή δεν ήθελαν να καταφέρουν) ποτέ, να συνδέσουν το πτυχίο με την αγορά εργασίας. Αυτό που στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι πλέον και οι εναλλακτικές σπουδές αξιοποίησης ταλέντων, δεν εξασφαλίζουν εργασία ικανοποιητικά πληρωμένη... Όταν βρεθεί, ο μισθός είναι φιλοδώρημα!... (σε βρήκαμε από το Link Party του Mama ... se krisi! σου...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σας ευχαριστώ όλες για τα σχόλιά σας καταθέτοντας τις σκέψεις σας! χαίρομαι που θα έχουμε πολλές ευκαιρίες ακόμη για να μοιραστούμε τις απόψεις μας!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι απόψεις όλων σεβαστές αρκεί να μην εκφράζονται με προσβλητικό τρόπο.