Αγγίζοντας τα Χριστούγεννα!

Όσο και να φαίνεται απίστευτο, οδεύουμε σταθερά προς το τέλος του Νοέμβρη. Είναι πολλά αυτά για τα οποία είχα σκοπό να γράψω -και κάποια στιγμή θα το κάνω- αλλά σήμερα το θέμα θα είναι... παραμυθένια χριστουγεννιάτικο!

Για να είμαι ειλικρινής, τα Χριστούγεννα τα θέλω λίγο πριν την ώρα τους... τουλάχιστον Δεκέμβρη! Αλλά μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της αντίστροφης μέτρησης, πιάνω κι εγώ τον εαυτό μου να συλλογίζομαι σε χριστουγεννιάτικους ρυθμούς!

Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι άρχισα να ψήνω γλυκά με χριστουγεννιάτικη διακόσμηση ή να φτιάχνω χριστουγεννιάτικα στολίδια. Πολύ θα ήθελα να μπω σε αυτή τη διαδικασία αλλά ο χρόνος αυτή τη περίοδο της ζωής μου μοιάζει να είναι είδος υπό εξαφάνιση και αισθάνομαι να πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό! Αλλά το βραδινό μας παραμύθι μπήκε σε χριστουγεννιάτικη τροχιά!

Ας το πάρω όμως από την αρχή! Το βραδινό παραμύθι των παιδιών , όταν είμαι εδώ για να τους το πω, είναι ειδική παραγγελία! Τα αγόρια μου δε θέλουν να διαβάσουμε κάποιο έτοιμο και γραμμένο στο χαρτί παραμύθι αλλά ένα παραμύθι φτιαγμένο από τη μαμά! Για την ακρίβεια, είναι δυο, ένα με τα χελωνονιντζάκια για τον Θάνο και ένα "κανονικό" για τον Αλέξη!

Πολλές φορές, όταν είμαι κουρασμένη και το μόνο που θέλω είναι να λιώσω στο καναπέ, το να σκαρφιστώ ένα παραμύθι (μάλλον δυο) στη στιγμή μοιάζει βουνό. Αλλά ο Θάνος με ρίχνει πάντα με εκείνα τα γλυκά του λόγια λέγοντας μου ότι  λέω τόσο ωραίες ιστορίες και ότι λατρεύει να τις ακούει!

Άλλες φορές πάλι, έχουμε και παρατηρήσεις του τύπου ότι "ο Μάικι δε θα το έλεγε αυτό" ή ότι " ο δάσκαλος Σπλήντερ θα έκανε αυτό ή εκείνο" και ανάλογα προσαρμόζω κι εγώ την ιστορία. Έχουμε δει τα Χελωνονιτζάκια να πάνε εκδρομή στο πύργου του Άιφελ, στο Άγαλμα της Ελευθερίας, στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ , στο Σινικό τείχος και εγώ δε μπορώ να φανταστώ που ακόμη! Πολλές φορές πάω να ξεκινήσω μια νέα περιπέτεια με το Θάνο να με διακόπτει λέγοντας: "Μα εκεί έχουμε ξαναπάει!" Α ναι; Εγώ πάντως δε το θυμάμαι!

Οι "κανονικές" μας ιστορίες έχουν να κάνουν αρκετά με το ζωικό βασίλειο και με τα παιδιά. Έχουμε μιλήσει για σκυλάκια που ήθελαν να πάνε στη φανταχτερή πόλη , για σκουληκάκια που ήθελαν να πετάξουν, για αστέρια που ήθελαν να κατέβουν κάτω στη γη... και για πολλά ακόμη που σήμερα τα λέω και αύριο τα ξεχνάω! Να είναι καλά ο Θάνος που μου τα θυμίζει!

Σήμερα ο Θάνος είναι λίγο αρρωστούλης. Κάθε φορά που κάποιος έχει πυρετό στο σπίτι μας, είθισται να διανυκτερεύει στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά. Μερικές φορές έχουμε και κουβέντες του τύπου: "Έχω πυρετό! Γιούπι! Θα κοιμηθώ στο κρεβάτι σας!"

Το παραμύθι λοιπόν το άκουσαν χώρια, ο καθένας αυτό της προτίμησης του. Ο Αλέξης , άκουσε ένα παραμύθι για ένα αστέρι χριστουγεννιάτικο που είχε ένα μεγάλο όνειρο και την ευκαιρία που του δόθηκε για να το πραγματοποιήσει.Αυτή η ιστορία ήταν η αφορμή για να γράψω το παραμύθι που θα βγει στο περιοδικό Mama Relax του Δεκέμβρη γι' αυτό ελπίζω να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να το διαβάσετε όταν βγει! Το ηθικό δίδαγμα έχει να κάνει με το γεγονός ότι πολλές φορές, αυτά που έχουμε και νομίζουμε ασήμαντα είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή και έχουν τη μεγαλύτερη αξία για τους άλλους.

Ο Θάνος σήμερα ήθελε να επισπεύσουμε τις διαδικασίες και να λάβουν τα Χελωνονιντζάκια τα δώρα του Αη Βασίλη, μια και έχουν ήδη στολίσει το δέντρο, ως έκπληξη για το δάσκαλο Σπλήντερ! Αν'αυτού όμως, αποφασισαν να προσφέρουν στους άπορους, μια και η γιορτή των Χριστουγέννων έχει να κάνει με την αγάπη και τη προσφορά στο συνάνθρωπο. Πρόσφεραν κουβέρτες στους άστεγους της πόλης, σαν μια άλλη σύγχρονη Παπλωματού της Νέας Υορκης! Πρόσφεραν συσσίτιο στους άπορους και πήγαν ένα σάκο με πολλά παιχνίδια στο ορφανοτροφείο της πόλης. Στο τέλος, αισθάνθηκαν ευγνώμονες και βαθιά χαρούμενοι που μπόρεσαν να προσφέρουν στους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη τους.

Αυτή ήταν η πρώτη χριστουγεννιάτικη πινελιά στη καθημερινότητα μας, καθώς και το κινούμενο σχέδιο "Τα Χριστούγεννα του Μικυ!" Μόλις μπει ο Δεκέμβρης θα αρχίσουμε να προγραμματίζουμε και το στολισμό του δέντρου και φέτος ελπίζω να έχω περισσότερη βοήθεια από τα αντράκια μου!

Μέχρι την επόμενη φορά... να σκέφτεστε χαρούμενα!