Diary of Bliss: Κουβεντιάζοντας με τον καθρέφτη...

Είμαι από εκείνες τις ωραίες περιπτώσεις όπου γενέθλια, γιορτή και επέτειος τυχαίνουν να πέφτουν μέσα σε 22 μέρες. Στις 31/7 είναι τα γενέθλια μου , στις 15/8 η ονομαστική μου εορτή και στις 22/8  η επέτειος του γάμου μου.

Στη δική μου περίπτωση λοιπόν, όπως είναι λογικό, το δώρο που παίρνω για τα γενέθλια μου είναι συνήθως και για τη γιορτή μου. Και το δώρο για την επέτειό μας συνήθως μπαίνει σε μεγάλο πακέτο για να καλύπτει και τις τρεις περιπτώσεις.

Ένα τέτοιο δώρο ήταν και το λάπτοπ από το οποίο γράφω όλες μου τις αναρτήσεις!

Δώρο γενεθλίων, εορτής και φυσικά επετείου!

Βέβαια, δεν ήταν πάντοτε έτσι. Πριν έρθουν τα παιδιά , κάθε γιορτή είχε και το δωράκι της ή έστω τα σοκολατάκια της. 

Όταν έρχονται τα παιδιά όμως, η λέξη δώρο παίρνει άλλη σημασία. 

Συνδέεται άρρηκτα με τον ενθουσιασμό και τη χαρά που θα δεις να πλημμυρίζει τη φατσούλα τους με αυτό που θα τους πάρεις. 

Έχουμε κυρίως δώρο σε τέσσερις τουλάχιστον περιπτώσεις μέσα στη χρονιά για τα αστέρια μας, και πολλά ανεπίσημα δωράκια, είτε από παππουδό-θειαδες, είτε από εμάς τους ίδιους.

 Και δεν έχει και πολύ σημασία εάν θα πάρεις εσύ ή όχι δώρο για την ονομαστική σου εορτή. 

"Σου χρωστάω το δώρο αγάπη μου" λες 

και η αλήθεια είναι ότι δε σε πειράζει που σου το χρωστάει, και δε τον πειράζει που του το χρωστάς, γιατί βλέπεις ότι δε σου χρωστάει τίποτα από αυτά που σου αξίζουν, αυτά που αξίζει να έχει ...

Μια βόλτα σε μια ταβερνούλα όπου θα μοιραστείς το φαγητό και τη παρέα σου με ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε, 

η εικόνα των παιδιών σου να απολαμβάνουν τη μέρα παίζοντας στη παιδική χαρά με άλλα παιδιά και να έρχονται ιδρωμένα από το παιχνίδι ζητώντας σου μόνο νερό και φεύγοντας στη στιγμή για να συνεχίσουν ενθουσιώδη τη διασκέδασή τους, 

οι συνήθεις κουβέντες που θα καταλήξουν με τον μπαμπά και το παππού να διαφωνούν και να καταλήγουν γελώντας...

Η συνέχεια της παρέας στην αυλή του σπιτιού πίνοντας καφέ και τρώγοντας παγωτό, 

ακόμη και αν ο στριμμένος γείτονας κοιτά στραβά από το μπαλκόνι του  στις 5 το απόγευμα και κάτι...

Δε το εκτιμώ πάντα όσο πρέπει αλλά όταν στέκομαι κοιτώντας το ταβάνι και σκέφτομαι τη μέρα που πέρασε... αυτό λέγεται ευτυχία!

Ευχαριστώ Θεέ μου για το δώρο μου...

Συγγνώμη που δε το λέω συχνά...

Υ.Γ. Χρονιά πολλά σε όλους τους εορτάζοντες και προπαντός αγάπη!
----------------------------------------------------------------------------------------------------

Η ιδέα για το Diary of Bliss ανήκει στη Κατερίνα από το Positive Thinking Greece και έχει να κάνει με σκέψεις, εμπειρίες, στιγμές που μας κάνουν να αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη.
Περισσότερες πληροφορίες για τη συγκεκριμένη ιδέα καθώς και για όσους συμμετέχουν, θα βρείτε ΕΔΩ.