Γράμμα στο πατέρα των παιδιών μου...

Εσύ ήσουν ο πρώτος που τους κοίταξες στα μάτια και τους κράτησες στην αγκαλιά σου με τρεμάμενα χέρια ...

Ησουν η πρώτη τους φωτογραφία από τη στιγμή που ήρθαν στο κόσμο...

Τη πρώτη αλλαγή της πάνας του μικρού την έκανες εσύ... 

Πλημμύρισε η καρδιά μου συγκίνηση καθώς σε παρακολουθούσα. Στο μεγάλο μας, άλλος είχε την τιμή, μια και είμασταν πρωτάκια και οι δυο.

Είσαι αυτός που βρίσκεται πάντα εκεί για αυτούς, να τους ξυπνάς το πρωί με γλυκόλογα , για να ξεκινήσει ωραία η μέρα τους.

Εσύ τους δείχνεις πως είναι να πετάς ψηλά, μαθαίνοντας τους να ζητάνε τα ύψη συντροφιά...

Το παιχνίδι με τη μπάλα, η βόλτα με το ποδήλατο, οι επισκέψεις στις κούνιες, εσύ είσαι αυτός που θα είσαι πάντα εκεί!

Είμαι κι εγώ... μα πόσο χαίρομαι που είσαι εκεί!

Το βραδυνό το μπάνιο, στο τραπέζι το πρωινό, το σκέπασμα στο κρεβάτι, ή το ξεσκέπασμα το καλοκαιρινό...

Το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα, οι ατελείωτες βουτιές και τα "ασανσέρ", είσαι εκεί.

Η περηφάνια που σε πλημμυρίζει για το ασήμαντο που γίνεται σημαντικό, 

η ακούραστη διάθεση να μιλάς μόνο γι'αυτό...

Δε σου το λέω συχνά... μα σε ευχαριστώ...

Που είσαι ο μπαμπάς που είσαι...

Είσαι αυτός που ζητούν επίμονα λίγο πριν κοιμηθούν και όταν λείπεις μακριά σε αποζητούν.

Είσαι ο οδηγός τους, ο δάσκαλος της ζωής, αυτός που θα τους δείξει πως άντρες θα γενούν.

Σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ για εμάς, 

μπαμπά!

Χρόνια σου Πολλά!