Η ιστορία ενός Χριστουγεννιάτικου δέντρου

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το δέντρο αυτό ήταν πολύ ψηλό και  το πράσινο χρώμα του  κάλυπταν οι  κατάλευκες χιονονιφάδες που είχαν σκεπάσει κάθε του κλαδί. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν και πολύ δημοφιλές ανάμεσα στους πελάτες του καταστήματος. Δε καταλάβαινε όμως το λόγο. Τους έβλεπε να περνούν μπροστά του και να κοντοστέκονται καθώς το περιεργάζονταν. Μετά από λίγο να απομακρύνονονται σκεπτικοί. 

Δε το πείραζε να μείνει εκεί που βρισκόταν, είχε αρκετά καλή παρέα, αλλά μέρα με τη μέρα η παρέα αυτή όλο και λιγόστευε, καθώς ενθουσιώδη παιδιά μαζί με τους γονείς τους , έρχονταν να του πάρουν ακόμη ένα φιλαράκι του. Και μελαγχολία άρχισε να το κυριεύει. Τι ήταν άραγε αυτό που του έλειπε και αποθάρρυνε τους ανθρώπους να το υιοθετήσουν;

Ώσπου ένα πρωινό,υπερβολικά νωρίς για να δουλεύει ο νους καθαρά, στάθηκαν μπροστά του δυο νεαρά ζευγάρια. Το παρακολουθούσαν με ενθουσιασμό και συζητούσαν έντονα για την αφεντιά του, ρίχνοντας μπόλικες ματιές και στη καρτελίτσα με τη τιμή του, που είχε πέσει αισθητά τις τελευταίες μέρες.  

Αυτό ήταν. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο, έτοιμο και πακεταρισμένο, μαζί με ένα άλλο του είδους του, βρέθηκαν να στοιβάζονται μαζί με τα δυο νεαρά ζευγάρια σε ενα ΙΧ με όχι και τόσο ευρύχωρο χώρο αποσκευών. Οπότε το δεντράκι μας, κατέληξε να απλώνεται φαρδιά πλατιά στα καθίσματα των επιβατών απολαμβάνοντας τη θέα από το παράθυρο και τα δυο κορίτσια της παρέας να στριμώχνονται η μία πάνω στην άλλη χασκογελώντας με την όλη κατάσταση.
Τα χρόνια πέρασαν. Το δέντρο μας, μπήκε σε μια οικογένεια με δυο μικρά αγοράκια, πολύ μικρά για να μπορέσουν να το στολίσουν τη πρώτη του χρονιά στο νέο σπιτικό. Απο το πρώτο του κιόλας στολισμό συνειδητοποίησε (μαζί με το ζευγάρι που με ενθουσιασμό το είχε διαλέξει) ποια ήταν τα "κουσούρια" που αποθάρρυναν τους πελάτες να το πάρουν σπίτι τους τόσο καιρό. Το πανύψηλο δέντρο συναρμολογείται κλαδί κλαδί και φυσικά το κάθε κλαδί ήταν λουσμένο με λευκό αφράτο χιόνι.... το οποίο ακόμη και 5 χρόνια μετά συνεχίζει να αφήνει τα λευκά του σημάδια στο χώρο του σπιτιού. 

Όχι... σε αυτό το σπίτι δεν έλειψε ποτέ το χιόνι τα Χριστούγεννα... Ήταν εκεί , ενοχλητικό ίσως, αλλά πρόθυμο να καλύψει το κενό που οι καιρικές συνθήκες της χώρας δεν ευνοούσαν... Ειδικά τη πρώτη χρονιά, μεταξύ γέλιου και αγανάκτησης, το χριστουγεννιάτικο δέντρο κατάφερε να εφοδιάσει με αρκετό χιόνι και ... το μπαλκόνι!

 Φέτος είναι η πρώτη φορά που τα κλαδιά του χριστουγεννιάτικου δέντρου συναρμολογήθηκαν από τα χεράκια των μικρών του φίλων. Ναι, είχε χαρεί τα προηγούμενα χρόνια απλά με τα στολίδια που κρέμασαν επάνω του, καθώς και με την τοποθέτηση του αστεριού στη κορυφή, αλλά φέτος, καμάρωνε όσο ποτέ, που του έκαναν αυτή τη τιμή. Και μαζί του , καμάρωναν και οι δυο γονεις, με τη μητέρα να τους κρατάει τα χεράκια και να κάνει το βοηθό ενώ ο πατέρας έβαλε όλη του τη μαστοριά στις φωτογραφικές του ικανότητες, παρακαλώντας για μα πόζα και ενα τους βλέμμα. 

Και το σπίτι πήρε χριστουγεννιάτικη όψη. Κάθε γωνιά στολίστηκε με ενα χειροποίητο στολίδι τους φερμένο από το σχολείο. Κάθε χρονιά ενα περισσότερο. Κάθε χρονιά ένα καλύτερο. Κάθε χρονιά , με πιο καθαρά και δικά τους γράμματα. Με μια ακόμη δική τους αγαπημένη πινελιά. 

Τι ωραία που είναι τα Χριστούγεννα μέσα από το παιδικό πρίσμα...

Καλές και Ευλογημένες Γιορτές...