Πυρετός, χυμός και ματωμένος ουρανός! (21-31 Ιανουαρίου)

Φωτογράφισε το 21-31 Ιανουαρίου

Ο μήνας που πέρασε ήταν ο μήνας των ιώσεων.

Με τον μπαμπά να δίνει τη σκυτάλη στο μικρό και αυτός με τη σειρά του στον αδερφό του.

Ευτυχώς τα αφήσαμε πίσω, με τη φωτογραφία αυτή να μου θυμίζει όλες εκείνες τις στιγμές στο σκοτάδι που έσκυβα από πάνω του να  νιώσω το καυτό του μέτωπο.

Κλείνει σε λίγες μέρες τα οκτώ το μεγάλο μου αγόρι...

Νιώθω τη παιδική του ηλικία να κυλάει σαν το νερό μέσα από τα δάκτυλα μου.

Αυτός να βιάζεται να μεγαλώσει και εγώ να προσπαθώ να παγώσω το χρόνο μέσα από αυτή τη φωτογραφία. 

Κεραμικά λουλούδια ετών...12!

Μοιάζουν το ίδιο ζωντανά όσο κι όταν περίμεναν υπομονετικά μέσα σε ενα τεράστιο καλάθι έως ότου τελειώσει το μυστήριο του γάμου μας.

Χμ... Κρίμα που δε μπορεί να πει το ίδιο ο καθρέφτης για εμένα!

Για κοίτα που κι ενα πουλόβερ μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης! 

μου έγραψαν.

Για κοίτα που ενα πουλόβερ μπορεί να κουβαλάει τόσα όνειρα! 

σκέφτομαι κι εγώ.

Μια από τις στιγμές που χαζεύω το ταίρι μου 

να σκαλίζει το διαδίκτυο για μια μικρή μας έρευνα.

Μου αρέσουν τόσο τα χέρια του.

Χέρια... μουσικού!

Γίνεται να λείπει ο ουρανός από τις φωτογραφίες αυτού του δεκαήμερου;

Τα σύννεφα είχαν πάρει φωτιά εκείνο το πρωινό.

Πηχτό κόκκινο είχε καθίσει στον ορίζοντα περιμένοντας ... 

να το κόψουμε θαρρείς με το μαχαίρι.

Δε σας κρύβω οτι με τρόμαξε λίγο η εικόνα. 

Από τις λίγες φορές που ο ουρανός μου προκάλεσε σφίξιμο στο στομάχι.

Ενα αναπάντεχο ανάγνωσμα!

Δε περίμενα οτι θα με συγκινούσε τόσο μια κότα ονόματι Μπουμπουκίτσα.

Μια ιστορία ανθρωπιάς από μια κοτούλα, μια τέλεια απάντηση στο παραύθι το  Ασχημόπαπο !

Τρία πουλάκια κάθονταν. 

Αυτό μόνο. 

Υπάρχει κάτι άλλο να ειπωθεί;

Για να επανορθώσω για το ματωμένο ουρανό της πιο πάνω φωτογραφίας, 

αυτή εδώ θα χορτάσει κάθε φιλόζωη ρομαντική ψυχή!

Πυρετός.

Δεύτερος γύρος ήταν. Ή μάλλον τρίτος.

Η κρεμάλα μας κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι να σφυρίξει επίμονα το θερμόμετρο.

Φτού... 38,5...

Χυμός. Φρεσκοστυμμένος.

Κυνήγι. Και παρακάλια. 

Καλοπιάσματα. Ίσως και απειλές. 

Κάτι απο αυτά τέλος πάντων έπιασε τόπο.

Όχι πάντα , αλλά κάτι πρέπει να κάνω η μάνα.

Αυτά.

Τα λέμε σύντομα!