Μια υδρόγειος, μια οθόνη και δυο έρωτες! (1-14 Φεβρουαρίου)

Φαίνεται τελικά οτι μόνο το Φωτογράφισέ το με κρατάει συνεπή τον τελευταίο καιρό.

Είναι που δε κατάφερα πέρυσι να κρατήσω το πρόγραμμα και φέτος θέλω πραγματικά να τα καταφέρω!

Αγαπημένο μου θέμα, αυτά τα δυο κεφαλάκια.

Λατρεύω να τα παρατηρώ να κάθονται δίπλα διπλα και να γίνομαι μάρτυρας της ιστορικής συνεργασίας τους δίχως φωνές και τσακωμούς!

Βάλε χάντρα θαλασσιά...

Μπορεί να μη ταιριάζει σε ενα μορφωμένο άνθρωπο να είναι προληπτικός αλλά τι να πω... ακόμη και αν δε πιστεύω... δουλεύει!

Ενα μεγάλο μου όνειρο είναι να ταξιδεψω σε άλλες χώρες. 

Αν και έχω ήδη κάνει ενα υπερατλαντικό ταξίδι, η φωτογραφία αυτή είναι για εμένα ελπίδα και  υπόσχεση οτι θα  ακολουθήσουν και άλλα!

Μια από τις αγαπημένες μου στιγμές το βράδυ είναι όταν έχουν ξαπλώσει τα παιδιά και περισσεύει λίγος χρόνος για να δούμε μια ταινία με το ταίρι μου, ακριβώς λίγο πριν με αρπάξει απο τα χέρια του ο Μορφέας και αρχίσω να βυθίζομαι σε ύπνο.

Φτου... πάλι έχασα το τέλος...

Ωρα Ελλάδος: 23:00

Ευτυχώς Παρασκευή. 

Οχι όμως , αυτό δε σημαίνει οτι θα ξυπνήσουν πιο αργά το πρωί.

Ακριβώς επειδή θα κοιμηθούν πιο αργά, αυτό σημαίνει οτι θα ξυπνήσουν νωρίς το πρωί.

Δε χωράει λογική σε αυτά τα πράγματα, αλλά έχει αρκετό χώρο για να χωρέσει άνετα η παράνοια!

Αχ ουρανέ, θα με τρελάνεις.

Αυτό σκέφτηκα μόλις το αντίκρυσα, αυτό έγραψα. 

Πρωί πρωί με τέτοιο θέαμα, είνα να μη σου φτιάξει η μέρα;

Χωρίς επεξεργασία, πέρα από την αρίθμηση της ημέρας.

Ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες που πήγαμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο.

Το ζήτησαν οι ίδιοι, μια και αυτή τη φορά είχαν την ευκαιρία να κάνουν ξενάγηση στο πατέρα τους.

Και να δουν για άλλη μια φορά τους δυο σκελετούς που βρίσκονται στο πάνω όροφο σε εντυπωσιακές γυάλινες προθήκες!

Το παραδέχομαι.

Η τηλεόραση δουλεύει στο σπίτι μας. Βρίσκεται άλλωστε σε περίοπτη θέση.

Ειδικά όμως την ώρα που παίζει Ο Τροχός της Τύχης ο Αλέξης κάνει κουμάντο. 

Πως αλλιώς θα παίζαμε από τη Πρώτη Τάξη κρεμάλα και με μεγάλη επιτυχία μάλιστα;

Αν συνεχίσουμε έτσι , μας βλέπω να ζητάει να λάβει συμμετοχή πολύ σύντομα!

Τι τραβάμε και δε το μαρτυράμε!

Η αυλή του σχολείου μας είναι γεμάτη χρώματα. 

Χρώματα που έφτιαξαν με μεράκι οι δάσκαλοι του και χαίρονται καθημερινά τα παιδιά μας. 

Όταν γυρίζω από τη δουλειά, χαίρομαι να το αντικρύζω και να φαντάζομαι τα δικά μου πιτσιρίκια να περνούν την καγκελόπορτα του σχολείου καθημερινά.

Στην επιστροφή μου από τη δουλειά που σας έλεγα περνώ από το σχολείο των παιδιών. 

Μόνιμη παρουσία έξω από τα κάγκελα είναι αυτή η γατούλα.

Κοιτάει μέσα, ξανακοιτάει. 

Απλώνεται λίγο, σαν κάτι να περιμένει, χαμηλώνει και ξανατεντώνει το λαιμό .

Δε μπόρεσα να καταλάβω τι παρατηρούσε, παραμόνο λίγες μέρες αργότερα.

Είπαμε, μου αρέσει να παίζω με τον ουρανό!

Ο μπαμπάς μας έβγαλε έξω για ψώνια!

Ενα ζευγάρι παπούτσια για τον καθένα με πολύ αγάπη!

Αν και δε μου αρέσει να φοράω αθλητικά στη δουλειά, με αυτά δε λέω να αποφασίσω να φορέσω κάτι άλλο!

Κοίτα που θα μας βγει το όνομα !

Όχι, δεν είχαμε αναμμένη τη τηλεόραση αυτή τη φορά , αλλά κατέφθασε η γιαγιά για να μας ενημερώσει οτι ο μπαμπάς ήταν στη τηλεόραση!

Να μη τον καμαρώσουμε;

Μια Κυριακή υπέροχη!

Την ημέρα των ερωτευμένων, πήρα τους δυο έρωτες της ζωής μου και πήγαμε για πικνίκ

 στο Πάρκο Τρίτση. 

Μαζί μας πήραμε σπιτική πίτσα , περιοδικό και φιγούρες  χελωνονιντζάκια, 

μπάλα και φυσικά κινητό για φωτογραφίες!

Στρώσαμε κάτω το κλασικό καρώ και γεμίσαμε τα πνευμόνια μας στιγμές ευτυχίας και καθαρό αέρα!

Καλό μήνα σας είπα;

Αναμείνατε σε λίγες μέρες τις υπόλοιπες φωτογραφίες του Φλεβάρη!