Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Συγκινήθηκα μαμά...


Τη Κυριακή που πέρασε είχαμε έξοδο.
Πήγαμε στη θεατρική παράσταση Βατραπουνζέλ με αφορμή τη διπλή πρόσκληση που κερδίσαμε από τον διαγωνισμό του Ανθομελιού

Τα παιδιά το διασκέδασαν πραγματικά και αποφασίσαμε να μη τελειώσει εκεί η βόλτα μας.


Πήγαμε στο Πολυτεχνείο.


Εκεί μπροστά στο μνημείο του Πολυτεχνείου στάθηκαν  σοβαρά και τα τρία τους (ήταν μαζί και η ξαδερφούλα τους) .

Ήξεραν για το ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 

τι έγινε μέσα από τα κάγκελα και τις απελπισμένες κραυγές που ακούγονταν από την ραδιοφωνική αναμετάδοση τους.

Ήξεραν για τις ζωές που χάθηκαν. 


Με το Θάνο κάναμε ανάγνωση ένα κείμενο στη Γλώσσα που μιλούσε για εκείνες τις μέρες. Η δασκάλα τους έδειξε και κάποιες φωτογραφίες από τα αδικοχαμένα εκείνα παλικάρια.
Τραγουδήσαμε το τραγούδι για τον "Λεβέντη" που εροβόλαγε.

Καθώς πηγαίναμε μέσα στο Πολυτεχνείο περάσαμε από πίνακες με φωτογραφίες ανθρώπων που είχαν τραυματιστεί. 

Προσπάθησα να τους αποτρέψω από το να τις δουν αλλά πάντα εκείνες τις στιγμές είναι που θα γίνει αυτό που δε θέλεις...


Ο Θάνος συγκλονίστηκε από τη σκέψη όλων αυτών των παιδιών που άφησαν εκεί τη τελευταία τους πνοή. 
Στάθηκε μπροστά από την πεσμένη καγκελόπορτα και ψέλλισε:

Μαμά συγκινήθηκα...

Κι εγώ συγκινήθηκα  μωρό μου. Για όλους αυτούς που χάθηκαν πριν προλάβουν να ζήσουν τα νιάτα τους. 
Οι μόνοι ελεύθεροι σε ένα σκλαβωμένο κόσμο.

Το βράδυ δυσκολεύτηκε να κοιμηθεί. 

Σκεφτόταν  όχι μόνο όσους χάθηκαν στο Πολυτεχνείο αλλά και όσους χάθηκαν στα κύματα του Αιγαίου και  στο Παρίσι...

Δυστυχώς ο κόσμος μας δεν ήταν ποτέ φιλικός προς τα παιδιά.

11 σχόλια:

  1. Σήμερα πήγα στην γιορτή του σχολείου (το παιδί μου απλά παρακολουθούσε) και έκλαιγα! Αυτή η μέρα είναι μέσα στην ψυχή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ τα ίδια Μάγδα! Ακουγα τα παιδιά να τραγουδάνε τον Λεβέντη που γράφω και παραπάνω και με το ζόρι συγκράτησα τα δάκρυα μου! Την ευαισθησία απο εμένα την πήρε το πουλάκι μου!

      Διαγραφή
  2. Και καλά έκανες Δέσποινα μου που τα πήες εκεί τα παιδιά... καλό είναι να ξέρουν την ιστορία... μην ξεχνάμε!
    Δυστυχώς ο κόσμος μας δεν ήταν ποτέ φιλικός προς τα παιδιά και γενικά στους αθώους...
    Την ΚΑΛΗΜΕΡΑ μου για μια ήρεμη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ Μαρία μου, οι εικόνες όμως πληγώνουν πολύ τις ψυχούλες τους νομίζω... Σημερα μου ειπε οτι είδε εφιάλτη οτι μπήκαν και μας σκοτωσαν όπως στο Παρίσι! Και δε βλέπουν ειδήσεις, απλως τους έχω μιλήσει για αυτά!

      Διαγραφή
  3. Εγώ πιστεύω ότι καλώς τα είδαν. Δεν είναι αγγελικά πλασμένος ο κόσμος μας. Επίσης θα συμφωνήσω με την Μαρία. Πρέπει να γνωρίζουν την ιστορία μας.
    Ψυχούλες μου ευαίσθητες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει να γνωρίζουν Μάρθα μου. Αλλά πονάνε όλα αυτά.
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  4. Τι τρυφερή ανάρτηση Δέσποινα. Είμαι υπέρ στο να μαθαίνουν τα πάντα τα παιδιά!
    Καλά να περνάς!
    Φιλιά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα παιδιά (κι εγώ συμφωνώ) πρέπει να μαθαίνουν την αλήθεια. Το εκτιμούν, όσο κι αν δεν είναι πάντα ευχάριστη. Σημασία έχει ότι τους δίνεις τόσα ερεθίσματα ως μητέρα, αυτό είναι το πιο σημαντικό ομορφιά μου. Τα φιλιά μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δυστυχώς ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος για τα παιδιά, ωστόσο πρέπει να μαθαίνουν και να κρίνουν.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημερα γλυκια μου
    Να περνατε ομορφα με τα παιδακια σου
    Φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι απόψεις όλων σεβαστές αρκεί να μην εκφράζονται με προσβλητικό τρόπο.