Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Με άλλα μάτια!

"Τη βλέπεις τη κυρία που μόλις έφυγε;
Εχει χάσει τον σύζυγο της και το γιό της. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η μία της κόρη έχει χάσει επίσης τον σύζυγο και το παιδί της. Και η άλλη κόρη της, παλεύει με το καρκίνο..."
Τι μπορείς να πεις όταν ακούς κάτι τέτοιο; Πόσο πιο πολύ ανόητη μπορείς να νιώσεις που περνάς τις πολύτιμες στιγμές σου γκρινιάζοντας για αυτά που σου λείπουν, ή για αυτά που σου είπαν, ή που φοβάσαι οτι θα σου πουν;


Γιατί δε σκέφτεσαι πόσο ευλογημένη είσαι για όλα όσα σου έχουν δοθεί, για την υγεία σου που σου επιτρέπει να εργάζεσαι (ναι, μη στραβομουτσουνιάζεις, μπορεί να μην είναι η δουλειά των ονείρων σου και μπορεί να μη χωνεύεις το αφεντικό σου αλλά τουλάχιστον εσύ μπορείς να δουλεύεις... σωστά;)

Για την πανέμορφη οικογένεια σου, τα ενθουσιώδη μάτια που λάμπουν μόλις εμφανιστείς στην είσοδο, έτοιμα να τρέξουν στην αγκαλιά σου, και μια μεγαλύτερη αγκαλιά, έτοιμη να δεχτεί εσένα μέσα της... Ναι εντάξει, ο κόσμος δεν είναι ρόδινος και όλα δεν είναι αγγελικά πλασμένα, αλλά τι θα ήταν η ζωή δίχως λιγάκι αλατοπίπερο να σε κρατά ζωντανή; Ακούς ; Ζωντανή είσαι, το χρειάζεσαι κι αυτό!

Τη στέγη που βρίσκεται πάνω από το κεφάλι σου, τη στέγη που έδωσες ότι είχες και δεν είχες για να την αποκτήσεις, μη σκούζεις και βογκάς για τη δόση του δανείου, όσο έχεις ενα πιάτο φαγητό στο τραπέζι και τη στέγη σου σταθερή να σε κρατά μακριά από τη βροχή και τον αγέρα εκτίμησε την που την έχεις, δεν το έχουν  όλοι αυτό που έχεις... πίστεψέ με...

Τι κι αν βρέχει και η βροχή σου πήρε την ομπρέλα;
Περπάτα! Δεν είσαι από ζάχαρη φτιαγμένη!



Τι κι αν περπάτησες εως το τρίτο περίπτερο για να βρεις εισιτήριο;
Περπάτα! Εσύ δεν έλεγες οτι χρειάζεσαι λίγο γυμναστική;

Και χαμογέλα!
 Μοίρασε το χαμόγελο απλόχερα για να έρθει πίσω σε εσένα ατόφιο!

Γιαγιούλα... Μη με κοιτάς προβληματισμένη προσπαθώντας να θυμηθείς από που με ξέρεις επειδή σου χαμογέλασα... Δε με ξέρεις...  Αυτό δεν είναι λόγος να μη σου χαμογελάσω!

Μη κοιτάς σαν τρελό όποιον έχει το θάρρος να χαιρετίσει... δεν είναι κακό... ίσως ξέρει κάτι που δε ξέρεις, ίσως έχει δει αυτό που δεν σου έχει γίνει καθαρό ακόμη, ίσως πρέπει να δεις κι εσύ τη ζωή με άλλα μάτια...

Τα μάτια που κοιτούν προς την αγάπη...

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη σπαταλάμε με εκνευρισμούς, 
ασήμαντες ανησυχίες και άγχη που δε θα θυμόμαστε καν μετά από ενα μήνα!

Υ.Γ. Είμαστε στο αμάξι, έχουμε αποφασίσει μετά από μια βόλτα να παραγγείλουμε πίτσα μέσα απο το κινητό και η σύνδεση στο ιντερνετ μας κάνει τσαλιμάκια, ζητάει τον ένα κωδικό μετά τον άλλο, τα παιδιά πίσω γκρινιάζουν, η ώρα περνάει, ο εκνευρισμός ανεβαίνει και ο Βασίλης αρχίζει να μουρμουράει δυνατά πιά για το όλο πακέτο. Ξαφνικά ακούγεται η φωνή της λογικής καθάρια από το πίσω κάθισμα, μέσα από το Θάνο:
"Σιγά... Πώς κάνεις έτσι για μια πίτσα;"


 photo credits:
 https://i0.wp.com/farm8.staticflickr.com/7277/7557291818_7657b7df9a.jpg
 https://cecysblog.files.wordpress.com/2013/10/b4c5d-danceintherain2.jpg?w=443&h=296



27 σχόλια:

  1. Δεσποινακι καλημερα!
    Ομολογω πως η αναρτηση σου με ξαφνιασε. Με ξαφνιασε, με στεναχωρησε αλλα με εκανε να σκεφτω ολα αυτα που ειχες να μας πεις μεσα απο την ιστορια αυτη. Βασικα σε κατι τετοιες περιπτωσεις δεν εχω λογια... ειλικρινα. Μου ειναι δυσκολο να εκφραστω. Ας ειμαστε ευγνομωνες, αυτο μονο!
    Καλη εβδομαδα να εχεις! Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι είναι κάτι πολύ θλιβερό Κική μου, αλλά είναι γεγονός οτι κάτι τέτοια είναι που μας κάνουν να εκτιμάμε αυτά που έχουμε πραγματικά. Το άτομο αυτό στο οποιο αναφέρομαι , δε προλαβα καν να το κοιτάξω στα μάτια, μου ανέφεραν τη περίπτωση της, αλλά είναι πιο δυνατή και αισιόδοξη από οποιοδήποτε απο εμάς τους υπόλοιπους που δεν έχουμε ζήσει τέτοιες καταστάσεις!

      Διαγραφή
  2. Δύσκολα ξεχωρίζουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα, ε; Βέβαια, συμβαίνει να ξεσπάμε σε μικροπράγματα το γενικότερο εκνευρισμό που έχουμε και δεν μπορεί να βρει αλλού διέξοδο...
    Καλή εβδομάδα, Δεσποινάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλήθεια είναι, το κάνω συνέχεια! Μακάρι να είχα ενα αγγελάκι πάνω στον ώμο μου να με σκουντήξει όποτε παρεκτρέπομαι για ασήμαντη αφορμή! Θα ήταν πολύ πιο εύκολα όλα!
      Φιλιά Αλεξάνδρα μου!

      Διαγραφή
  3. Η ψυχρολουσία μάς χρειάζεται πάντα. Φεύγω ανανεωμένη και λιγότερο αχάριστη... Σε φιλώ γλυκά ομορφιά μου και καλή χρονιά, είπαμε; :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπαμε Πέτρα μου αλλά δε βλάπτει να το ξαναπούμε!
      Καλή Χρονιά και με λιγότερη αχαριστία!

      Διαγραφή
  4. Αν τα σκεφτόμασταν και τα κάναμε πράξη αυτά (όχι όλα, και τα μισά αρκούν) πόσο καλύτεροι θα ήμαστε...
    Δυστυχώς όμως τις περισσότερες φορές η γκρίνια υπερνικά το όποιο άλλο συναίσθημα...
    Αγκαλίτσα και φιλάκι!
    Α, μία διόρθωση: Εγώ δεν περπατώ στη βροχή γιατί ΕΙΜΑΙ από ζάχαρη!
    ;-)
    ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει πράγματι να είσαι από ζάχαρη γιατί κολλάνε όλοι πάνω σου λες και είσαι... μέλι!
      Μέσα στη γλύκα!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  5. Είδες πόσα περισσότερα ξέρουν απο εμάς τα παιδιά;;;;

    "Τι κι αν βρέχει και η βροχή σου πήρε την ομπρέλα;
    Περπάτα! Δεν είσαι από ζάχαρη φτιαγμένη!"
    με άγγιξε ιδιαίτερα!

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι είναι Μάρθα μου, σε ανύποπτες στιγμές, εκεί που μοιάζει η κατάσταση να έχει γίνει ενα κουβάρι, εκείνα λένε κάτι και τα ξεδιαλύνουν όλα!
      Μαγικό!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  6. Πολλές φορές πρέπει να δούμε τα χειρότερα για να νιώθουμε ευγνώμονες για αυτά που έχουμε. Πρέπει να βλέπουμε και τα όμορφα και θετικά, από την άλλη, για να γινόμαστε καλύτεροι. Κρίμα η κοπέλα, καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ σωστά τα λές, το πρώτο μας κάνει να εκτιμάμε όσα έχουμε και το δεύτερο να διεκδικούμε και το καλύτερο, χτίζοντας όμως στο σεβασμό για όσα έχουμε αποκτήσει!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  7. Όλα τα λεφτά ο Θάνος!

    Να τον ακούτε!
    Δεσποινάκι μου...τα φιλιά μου♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και να θέλαμε να τον αγνοήσουμε... δε θα ήταν εύκολο!
      Ξέρει να διεκδικεί το ακροατήριο του!
      Φιλιά Αριστέα μου!

      Διαγραφή
  8. Υπέροχο όλο το κείμενο.. μα το τέλος του συγκλονιστικό... ΄και τόσο σωστό... <3 Σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ! Είναι κι εμένα το αγαπημενο μου σημείο, σαν χαζομαμά που είμαι.
      Πως μου ανοίγουν τα μάτια μερικές φορές δε λέγεται!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  9. γιατί πρέπει όμως να συμβαίνει κάτι πρώτα για να ταρακουνιόμαστε..και μετά μια από τα ίδια...πόσο πολύ συμφωνώ....αν το βάλουμε καλά στο μυαλό μας ίσως έτσι να ζούμε πραγματικά ευτυχισμένοι κάθε μέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να μπορούσαμε να το εφαρμόσουμε σταθερά και με συνέπεια!
      Θα ήμασταν πράγματι ευτυχισμένοι κάθε μέρα!
      Ισως λοιπόν σαν ανικανοποίητα πλάσματα που είμαστε, η απόλυτη και συνεχής ευτυχία να μας πέφτει πολύ!

      Διαγραφή
  10. Η λύση θα ήταν να πάρετε σουβλάκια!!! Πέρα από την πλάκα όμως έχεις πολύ δίκιο και το κείμενο αυτό θα πρέπει να το διαβάζουμε κάθε λίγο γιατί πραγματικά υπάρχει κόσμος που δεν έχει ούτε τα αυτονόητα, που δεν έχει υγεία που είναι το πιο σημαντικό... Ας έχουμε λίγα και καλά και ας έχουμε αγάπη, τότε έχουμε αρκετά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζεις δε τα σκέφτηκα τα σουβλάκια; Αλλά ήθελαν τα παιδιά να φάνε πίτσα και τους κάναμε το χατήρι!
      Οταν σκέφτομαι με τι είμαι ευλογημένη και τι υπάρχει γύρω μας, ανατριχιάζω και σκέφτομαι να είναι αυτά μόνο που έχω και ας μην έχω άλλα, φτάνει που έχω την οικογένεια μου με υγεία και αγάπη.
      Φτάνει τόσο!
      Λίνα μου πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  11. Απλά υπέροχο! Σ'ευχαριστώ για το wake-up call!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ σε ευχαριστώ για την επίσκεψη!

      Διαγραφή
    2. Μόλις σου χάρισα ένα βραβείο από το Blog μου με πολλή αγάπη! Πέρασε όποτε θες να το πάρεις!

      Διαγραφή
    3. Ειρήνη μου σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  12. Κραταω παρα πολλα απο αυτην την υπεροχη αναρτηση σου!!! Το κειμενο αυτο ειναι ακριβως η φιλοσοφια που αποφασισα εδω και ενα μηνα, να εχω! Θετικη σκεψη, τελος οι "εσωτερικοι διαλογοι" οι εκνευρισμοι ανευ ουσιαστικου λογου και το αγχος για τα μελλουμενα....πραγματικα το κειμενο σου το εγραψες και το διαβασα την πιο καταλληλη στιγμη....γιατι στην τελικη "σιγα...πως κανεις ετσι για μια πιτσα"!!!
    πολλα φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι ακριβώς, νομίζω πως θα το κάνω το μότο μου,
      "Σιγά... πως κάνεις έτσι για μια πίτσα;" για να μου θυμίζει να χαλαρώνω που και που!
      Τα φιλιά μου !

      Διαγραφή
  13. Δέσποινα, πολύ όμορφο το κείμενό σου και τόσο αληθινό. Έχουμε την τάση να θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα και να μην τα εκτιμάμε!
    Αθηνά
    Craftaholic.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι απόψεις όλων σεβαστές αρκεί να μην εκφράζονται με προσβλητικό τρόπο.