Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Θα τηλε-ραθώ!

Η αλήθεια είναι ότι όταν ήμουν μικρή ήμουν τρελή και παλαβή με τη τηλεόραση. Ναι είναι αλήθεια. Ντρέπομαι που το παραδέχομαι τέτοιες εποχές που το "χαζοκούτι " είναι δακτυλοδεικτούμενο αλλά είναι αλήθεια! Ψέμματα να πω;

Είναι τυχαίο λοιπόν που και το καμάρι μου, ο Θάνος μου ξυπνάει και κοιμάται έχοντας στο μυαλό του πότε θα στηθεί μπροστά από τη παραλληλόγραμμη σειρήνα; Και να φανταστείς ότι από τότε που γεννήθηκε, έχοντας στο μυαλό μου το δικό μου κόλλημα με την TV ήμουν κέρβερος όσον αφορά την παρακολούθηση της. Παππούδες και γιαγιάδες , μπαμπάδες και θειάδες με άκουγαν να πατάω πόδι και το πρόσωπό μου να πετάει φωτιές όταν τους έλεγα  "όχι τηλεόραση:"  Η γλυκύτατη πεθερά μου , είδε κι απόειδε και πέταξε κάποια στιγμή μεταξύ σοβαρού και αστείου :

"Καλά λένε ότι τη νύφη τη βλέπεις όταν κάνει παιδί..."

Γέλασα πολύ όταν το άκουσα. Μα μήπως είχε άδικο; Η ήσυχη μέχρι τότε Δέσποινα έγινε αντιπροσωπευτική εκπρόσωπος του ζωδίου της και έβγαλε νύχια! Τι τα θες.... Τη ξέρετε τη φράση που λέει "Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια τους βλέπει ο Θεός και γελάει;" Πρέπει να γελάει πολύ τώρα, μια και η μνήμη του είναι άπειρη και τα δικά μου καμώματα είναι ιστορία προ δευτερολέπτων για τη πάρτη του!

Η επιμονή μου να λογοκρίνω αυτά που βλέπει ο Θάνος κράτησε μέχρι τα 2,5 χρόνια του περίπου. Μέχρι τότε ο Αλέξης είχε κλείσει χρόνο και εγώ ήμουν σε φάση "Ποια είμαι; Τι κάνω; Που πάω;"
Σαν μεθυσμένη ένα πράγμα και δεν πίνω κιόλας για να το δικαιολογήσω! Έναν ολόκληρο χρόνο με δυο παιδιά στις πάνες... Στα 2,5 λοιπόν το καμάρι μου έκοψε τη πάνα (με τη βοήθειά μας βέβαια) και ξεκίνησε παιδικό σταθμό. Πέρασε μια περίοδο αναπροσαρμογής που καθόταν στην είσοδο του παιδικού και περίμενε τη μαμά του αλλά μετά... παλικάρι! Ώσπου κάποια μέρα μου έρχεται σπίτι και μου ζητά να δει στη τηλεόραση τον ben10...

Ορίστε; Τι είναι αυτό καμάρι μου; Σημειωτέον ότι μέχρι τότε το είχα το παιδί με φιλέτο minion της Disney, τα εκπαιδευτικά που είχε κατεβάσει ο άντρας μου από το Ίντερνετ. Σου έρχεται λοιπόν και σου λέει ότι στο παιδικό βλέπουν nickelodeon και μου αραδιάζει ένα σωρό τίτλους από αμφιβόλου ποιότητας παιδικά προγράμματα. (Και εκεί που νόμιζες ότι δεν υπάρχει πάτος, αυτή η άμοιρη ποιότητα χαντακώνεται εις την άβυσσο...) Τι να κάνω η ταλαίπωρη μητέρα; Με δυο μικρά να σε σέρνουν από τη φούστα (λέμε τώρα!) και να σου ζητάνε το ένα και το άλλο υποκύπτεις... που να μου κοβόταν το χέρι τη στιγμή που έπιασα το τηλεκοντρόλ και το έβαλα εκεί!
Είχαμε το ben10 πρώτα. Και δώστου μπάλες,  κάρτες, ρολόγια, προτζέκτορες, και όρεξη να' χεις να ακούς! Δώστου και με τον spiderman (σταθερή αξία!), και τέλος, με τα χελωνονιντζάκια που (αμαρτία να μη το πω) έχουν πολύ πλάκα αλλά τι θα γίνει με αυτές τις μεταλλάξεις βρε παιδιά; Και πάρε μινιατούρες αξίας 40 ευρώ ομαδικώς, πάρε νονά όλο το σετ με κοντάρι μάσκα και λοιπά του donny (η μασκα που του έκανα δεν είναι αληθινή -λέει- και αυτή που αγόρασε είναι μια φλούδα νάυλον που δεν αντέχει να κρατήσει πάνω από 5 λεπτά αλλά παρόλα αυτά είναι καλύτερη λέει!) Και πάρε κρουασάν για τη συλλογή με τις τάπες, πάρε σοκοφρέτες κούκου-ρούκου για τα αυτοκόλλητα (ευτυχώς που βγήκαν τα σοκοφρετάκια κούκου-ρούκου και μας γδέρνουν ... με τις ευλογίες μας μια και μειώθηκε η "δόση" τους τουλάχιστον!) Ε, είμαστε ή δεν είμαστε κούκου- ρούκου τελικά;

Να του λέω εγώ ότι η τηλεόραση δεν κάνει καλό στο μυαλό, ότι κοκκινίζουν τα αυτιά του αν βλέπει πολύ (έπιασε για λίγο καιρό) και άλλα διάφορα και να σου πετάει το σκασμένο "η τηλεόραση είναι η ζωή μου!" Που στο καλό τα ακούει αυτά; Για εμάς μόνο αυτοί οι δυο είναι η ζωή μας, έτσι μας μιμείται; Να κάνω το καραγκιόζη η άμοιρη μάνα, να παίξουμε μπάλα, (και δε το' χω με τη μπάλα παιδί μου, είμαι couch potato!)  να παίξουμε κρυφτό, να πάμε βιβλιοθήκη, να διαβάσουμε παραμύθι,  να παίξουμε παιχνίδια λέξεων, ότι και να παίξουμε μετά από λίγη ώρα θα βαρεθεί και θα ζητήσει να δει τηλεόραση ή υπολογιστή! Και όταν πατήσω πόδι και του πω, "όχι, θα παίξεις τώρα" σου λέει μετά από λίγο "πάω στο παππού" Να κατεβαίνω λοιπόν κάτω μαζί του και να ανασύρω τον πάλαι ποτέ κέρβερο από τις στάχτες του για να ενημερώσω ότι ο Θάνος έχει ήδη παρακολουθήσει αρκετή τηλεόραση και δεν πρέπει να δει άλλο, μπορεί μόνο να παίξει στο παππού. Ή εναλλακτικά θα ζητήσει να πάει πάνω στο θείο του και να χτυπάω τα τηλέφωνα για να ενημερώσω σχετικά. Άντε τώρα να πατήσεις πόδι για τη τηλεόραση του αλλουνού...

Το καλό είναι ότι είναι τίμιο το αγόρι μου. Εάν μου υποσχεθεί ότι δε θα ζητήσει τηλεόραση δε θα το κάνει. Τώρα ... αν τη βρει αναμμένη ή τη βάλουν αυτοί μόνοι τους δε φταίει αυτός... έτσι δεν είναι; Όχι, η αλήθεια είναι ότι για την ηλικία του που είναι αναπτυξιακό χαρακτηριστικό τα ψέμματα, αυτός θα τα περιορίσει στο ελάχιστο και θα επιδείξει ορισμένες φορές αξιοθαύμαστη τιμιότητα... (Μόνο τα κουσούρια της μάνας σου έχεις πάρει ματάκια μου;)



Τι να πω; Τον εμπνέει. Ταξιδεύει σε ένα κόσμο δράσης που τον συνεπαίρνει. Κάθε βράδυ μου ζητά να σκαρφιστώ αστείες ιστορίες με τις χελώνες. Με κρατάει λίγα λεπτά ακόμα παρακαλώντας ενώ εγώ φωνάζω οτι έχει πάει αργά γιατί θέλει να μου διηγηθεί άλλη μια αστεία ιστορία μαζί τους... και εγώ προσπαθώ να του πω "μπράβο αγάπη μου" ενώ αγανακτώ με το πάθος του αυτό. Είναι μια πανδημία. Στο νήπιο βλέπεις μόλις καταφθάνει να μαζεύεται γύρω του το μελίσσι των συμμαθητών με τις συλλογές τους από τάπες στα χέρια για να τις επιδείξουν. Πως μπορώ να του πω από τόσο νωρίς οτι εσύ πρέπει να διαφέρεις; Δεν μπορώ.

Ευελπιστώ ότι η τηλεόραση δε θα ακρωτηριάσει τη φαντασία του (ήθελα να' ξερα, αν δεν έβλεπε τηλεόραση, τι φαντασία θα είχε, επιστημονική; Γιατί τώρα... οργιάζει!) Παρακαλώ να μην έχει τις γνωστές αρνητικές επιπτώσεις που βλέπουμε να μας κατακλύζουν απο πρόθυμα να μας ενημερώσουν posts και τελικά... ο Θεός βοηθός! Και εγώ που μούλιασα μπροστά στη τηλεόραση μια χαρά κατέληξα ! (νομίζω...)

Βρε μπας και ... όχι;



Με την ανάρτηση αυτή συμμετέχω στο Link Party της ParentsLandGR

24 σχόλια:

  1. καλημερα φιλη μου!
    παλιοτερα υπηρχαν και καλυτερα προγραμματα στην τηλ.
    μετα ομως ξεφυγανε.

    φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λοιπόν....μου αρέσει πολύ η ανάρτησή σου!!!
    Άκου και τα δικά μου:
    Μέχρι να πάω φοιτήτρια τηλεόραση δεν είχαμε στο σπίτι!!! Ναι!!!! Βλέπω τηλεόραση τα τελευταία 10 χρόνια!!!!
    Αν με ρωτάς πως ένιωθα γι'αυτό, θα σου απαντήσω ΧΑΛΙΑ!!!!
    ένιωθα απομονωμένη, δεν μπορούσα να συζητήσω με τα παιδιά για κάτι που είδαν, πήγαινα σε φίλους και καθόμουν στην τηλεόραση, και έκανα το σπίτι πάνω κάτω για να βρω το καλώδιο της κεραίας, γιατί ουσιαστικά αυτό μας έκρυβαν!!!
    το πρώτο μου έξοδο που έκανα ως φοιτήτρια ήταν να πάρω μια 14 ιντσων τηλεόραση και τότε έβλεπα όλη μέρα και όλη νύχτα για να κερδίσω τον "πολύτιμο" χρόνο που είχα χάσει!!! ήμουν το πρωτότοκο παιδί...οι δικοί μου κατάλαβαν το λάθος τους και η τηλεόραση μπήκε στο σπίτι όταν τα αδέρφια μου πήγαιναν 1η γυμνασίου και δεν πέρασαν αυτά που πέρασα εγώ...πλέον την τηλεόραση εγώ την έχω για μεγαλύτερη οθόνη υπολογιστή...βέβαια δεν είναι όπως την δεκαετία της άνθισής της....Συμπέρασμα...μέτρον άριστον!!! ούτε απαγορευμένο, ούτε χωρίς φειδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η καταπίεση δεν είναι τρόπος, οδηγεί στο αντίθετο από αυτό που θέλεις. Δεν τον έχω στη στέρηση, την υπερκατανάλωση προσπαθώ να αποφύγω!

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος8/5/14, 10:57 π.μ.

    Πολύ γέλασα! Ήταν σαν να έχω κάτσει θεατής και να παρακολουθώ το σπίτι μου! Μα τέτοιες ομοιότητες... Η βασική μας διαφορά ήταν για την αρχή της πανδημίας. Ο μεγάλος μου δεν έβλεπε, κι όταν άρχισε παιδικό, τα άλλα παιδιά δεν τον έπαιζαν γιατί δεν ήξερε αυτά τα χαζά του nickelodeon. Όταν το κατάλαβα, άρχισα να τον αφήνω λίγο στην αρχή, αλλά τα σκασμένα δεν είχαν όριο! Όλα τα έβλεπαν! Κι αν κάτι δεν το ήξερε, τον κορόιδευαν. Οπότε, απ' το να υποφέρει ως κοινωνικός παρίας, προτίμησα να υποφέρω εγώ να του ξεμάθω ότι έβλεπε στο χαζοκούτι... Τώρα έχουμε βρει τη μέση λύση, βλέπει συγκεκριμένα, και σηκώνεται μόνος του και την κλείνει, ευτυχώς....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ίδια σκεφτομαι κι εγώ Μαρία, μόνο που ο δικός μου δε χορταίνει εύκολα...

      Διαγραφή
  4. Με την τηλεόραση δεν έχω πολύ καλή επαφή γενικά.Βλέπω με τον γιό παιδικά και λίγο το βράδυ και αυτό είναι όλο....Του έχω περάσει πως δεν είναι και τίποτα σπουδαίο η τηλεόραση...Προσπαθώ να τον απασχολώ με άλλα πραγματάκια και φυσικά με το να ακούμε πολύ μουσική σχεδόν όλη μέρα!
    Με τα παιδικά κολλάω εγώ και εκείνος με ντοκιμαντέρ....
    Γέλασα πολύ με την ανάρτηση σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θυμάμαι κι εγώ στην ανάρτηση σου με τα παιδικά τι γέλιο είχα ρίξει!

      Διαγραφή
  5. Εμάς ευτυχώς ακόμα δεν έχει κόλλημα με την τηλεόραση! Έχει όμως κόλλημα με το youtube! Στον υπολογιστή μας βλέπει όλη την ώρα το παιδί, αυτό θέλει! Της αρέσει η μουσική όμως και έτσι παρηγοριέμαι ότι το κάνει για την μουσική και όχι για τον υπολογιστή!

    Από το πάρτυ της ParentsLandGr έρχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα από κάπου πρέπει να αρχίσουν! Κι εμένα Θάνος με βίντεο μουσικής είχε ξεκινήσει!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. τι να πω και εγώ που ο μεγάλος γιος μου (2,5 ετών) μας έχει τρελάνει με την Πέππα (θα τον αποκεφαλίσω αυτόν που την εμπνευστηκε!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απορώ τι της βρίσκουν... και στο μικρό μου αρέσει .
      Φιλάκια Μαρία!

      Διαγραφή
  7. Χαχαχα μου θυμιζει εμενα και τον αδελφο μου οταν ημασταν παιδακια. Μιλαμε για φοβερο κολλημα ομως. Ερχομασταν απο το σχολειο και αμεσως στην τηλεοραση μην χασουμε την αγαπημενα μας κινουμενα σχεδια. Αυτο συνεχιστηκε μεχρι το γυμνασιο. Μετα στο λυκειο καπως ειχαν ηρεμησει τα πραγματα. Τωρα στα 30 μου δεν βλεπω καθολου μα καθολου τηλεοραση!
    Ειναι φαση και θα περασει, τα παιδια ειναι περιεργα και αφου δεν εχουν κατι αλλο να κανουν στο σπιτι το ριχνουν στην τηλεοραση. Υπαρχουν αρκετα καλα προγραμματα που μπορουν να δουν αλλα η αληθεια ειναι πως οσο περνανε τα χρονια τοσο πιο πολυ χαλανε την εικονα των κινουμενωνω σχεδιων..
    Πολλα φιλια Δεσποινα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό σκεφτομαι κι εγώ Μαρία μου, πολύ βία στα σημερινά κινούμενα σχέδια!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  8. Χίλια ευχαριστώ για την συμμετοχή! Τα σημερινά παιδικά ειναι αισχος. Και ξεσηκώνουν τα παιδιά. Που να ακουσεις τριχρονο να γωνάζει ''Δυναμη φωτιας και αε(ρ)α'' . Μα τι να κανουμε βλέπουν οι φίλοι θα δω και εγω λενε. Φαση ειναι θα περάσει. ΜΕτα θα τα κηνυγαμε απο τις καφετεριες!
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χι, χι, χι! Γολγοθάς!
    Η πρώτη επαφή με τον "έξω" κόσμο θα φέρει αναστάτωσημ θα δημιουργήσει στο παιδί την ανάγκη να κάνει ό,τι και τα άλλα παιδάκια, αλλά, πιστεύω, με τον καιρό, το καθένα βρίσκει το δρόμο του.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Και εμείς περναμε το κολημα τελευταία
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δέσποινα, θα σου πω τη δική μου εμπειρία σα μαμά μοναχοκόρης που πέρασε στην ενηλικίωση πια!... Πέρασα από τα δικά σου στάδια και είναι σχεδόν κανόνας πως όταν τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο (ξεκινώντας από το νήπιο...) χαλάει η σειρά, που με τόσο κόπο φτιάχνουμε. Σ' αυτές τις μικρές ηλικίες καλύτερα να μη νιώθουν διαφορετικά από τα υπόλοιπα παιδιά. Δεν μπορούν να το διαχειριστούν, εξάλλου. Ένας καλός, όσο και κουραστικός, τρόπος για να έχει ο μικρούλης σου, "ασφαλέστερη" τηλεθέαση είναι να παρακολουθείς μαζί του τα αγαπημένα του προγράμματα και να επεμβαίνεις όπου χρειάζεται με το διπλωματικό τρόπο της μαμάς!... Σώζει καταστάσεις πίστεψέ με και δεν θα το ανακαλύψεις άμεσα, αλλά μακροπρόθεσμα. Αν αυτό συνδυαστεί με την ποιοτική ψυχαγωγία που ήδη έχεις προσπαθήσει, δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς.... Πολλά φιλιά και δύναμη, Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας και που μοιραστήκατε την άποψή σας, το εκτιμώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δέσποινα σαν παιδαγωγός που υπήρξα να σου πω μπράβο για πολλές απόψεις σου και να σου ζητήσω να είσαι κέρβερος! Γίνεται;
    Βασικά είμαι υπέρ των ορίων και της συζήτησης. Για κάποιο λόγο (που έχει να κάνει με το ένστικτο) δεν σε φοβάμαι@!!!!
    Συνέχισε με τους προβληματισμούς σου ..σε διαβάζω πάντα με μεγάλο ενδιαφέρον να ξέρεις!!!
    Φιλιά πολλά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εμείς έχουμε συνδέσει στην τηλεόραση ένα εξωτερικό σκληρό και δεν παίζουμε κανάλια αλλά επιλεγμένες ταινίες και σειρές. Ίσως να το κάνεις κι εσύ, θα μπορείς να βάζεις εκπαιδευτικά προγράμματα στον μπόμπιρα και θα χεις το κεφάλι σου ήσυχο. Εξάλλου είναι πάρα πολύ επιμορφωτική διαδικασία η παρακολούθηση εκπομπών και ταινιών, δεν χρειάζεται να το φοβάσαι. Ήδη από το τώρα έχω ετοιμάσει μία λίστα από τις παιδικές και εφηβικές ταινίες που θα δείξω στο παιδί μου για να εμπεδώσει κάποια διδάγματα που θέλω να πάρει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Του βάζω και τέτοια, αλλά σε κάποιο σημείο βαριέται, είναι παιδί της δράσης, τι να πω, απ'ότι μου λένε μπορεί να στρώσει με το καιρό...

      Διαγραφή

Οι απόψεις όλων σεβαστές αρκεί να μην εκφράζονται με προσβλητικό τρόπο.