Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Στα σύννεφα χαμηλά...

Άλλη μια αναζήτηση στο σεντούκι του χρόνου...
Το συρτάρι του κομοδίνου στη κρεβατοκάμαρα μας είχε από καιρό ξεχαρβαλωθεί και υπέμενε στωικά τη φθορά του χρόνου να το αποτελειώσει. Δε μπορούσα να επιτρέψω κάτι τέτοιο, όχι όταν έχω ένα ολόκληρο κουτί ατλακόλ να περιμένει να το χρησιμοποιήσω! 


Έβγαλα λοιπόν το συρτάρι από τη θέση του και το άδειασα ,
 ανακαλύπτοντας θαμμένο κάτω από αυτό ένα ποίημα που είχα γράψει πάνω σε ένα διάτρητο χαρτί που χρησιμοποιούνταν για εκτύπωση λογιστικών καταστάσεων. 
Απόδειξη ότι το ποίημα αυτό το είχα γράψει τα πρώτα χρόνια που έπιασα δουλειά ως βοηθός λογιστή.
Σας το παραθέτω παρακάτω.


Στα σύννεφα χαμηλά


Σ' ένα σύννεφο αφράτο λικνιζόμενη απαλά
ρίχνεις βλέμματα στον κόσμο που φαντάζει μια σταλιά
δε γνωρίζεις τ΄είναι πόνος μήτε ξέρεις τι θα πει
την ευτυχία σου τη νιώθεις τόσο μάταια βαρετή
και γυρεύεις τη ζωή σου να στολίσεις -με ποιο τρόπο;-
με αναίδεια υποβαθμίζεις αυτά -που με τόσο κόπο-
κάποιοι δίνουν τη ζωή τους
μια σταλιά απ΄τη ψυχή τους
της καρδιάς το στερνό χτύπο
από άγνοια το κάνουν μήπως;


Μήπως...
ξέρουν κι έχουν μάθει κάτι πιο σημαντικό
που η άγνοια δε σ' αφήνει να σου γίνει καθαρό
μήπως η φωλιά σου είναι με αγκάθια στολισμένη 
και η ταπεινή δική τους με τριαντάφυλλα σπαρμένη;
Μήπως βλέπεις μυρμήγκια εκεί που άνθρωποι βαδίζουν
και τα όνειρά τους που με πίστη αντικρίζουν
μοιάζουν πάντοτε σ' εσένα πύργοι από άμμο φτιαγμένοι
και το πάθος- η λαχτάρα που ακούς μεσ'τη φωνή τους 
μοιάζει πάντοτε σ' εσένα -Θεέ μου- τόσο μα τόσο ξένη
και δε συγχωρείς ποτέ αυτή την υπεροχή τους...


19 σχόλια:

  1. πολυ ομορφο ποιημα φιλη μου!
    συναισθηματικο!

    καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλημερα , ομορφο ποιημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν ξέρω γιατί αλλά δάκρυσα..
    Ειδικά με τον στίχο "μοιάζουν πάντοτε σ' εσένα πύργοι από άμμο φτιαγμένοι"...
    Δύσκολες μέρες περνώ.. Θα περάσει κι αυτό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν αργεί να περάσει Μάρθα μου, δακρύζεις γιατί είσαι άνθρωπος με αισθήματα!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  4. Δεσποινάκι μου γλυκό! Υπέροχο, υπέροχο, συγκινητικό...έχω μείνει speechless!
    Τη μαγική ικανότητά σου στη γραφή, την αναγνώρισα από την πρώτη στιγμή που σε συνάντησα (μέσα σ'αυτό το blog)...! Αυτός ήταν κι ο λόγος που με κέρδισε και έγινε ακόλουθος σου...
    Τι να πω φιλενάδα...λίγοι άνθρωποι το έχουν αυτό και πραγματικά το θαυμάζω και το ζηλεύω εν μέρει...
    φιλιά πολλά

    Υ.Σ: Υπέροχη και η αλλαγή στο background & στο header του blog σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου με συγκινείς, είσαι κι εσύ απο τα πρώτα μπλογκ που γνώρισα!
      Ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  5. Καλα..Πολυ ωραιο το ποιημα ! Ειδες αν το εγραφες πιο νωρις θα το συνοδευα με τις φωτο μου.
    Χεχεχε
    Πολυ μου αρεσει η νεα εμφανιση του blog !
    Πολλα φιλια Δεσποινακι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Μαρία μου, είδες να μη το ήξερα νωρίτερα;
      Καλό βραδυ!

      Διαγραφή
  6. Δέσποινα, το ξέρεις ότι η πένα σου είναι μαγική;;;; Ευχαριστώ για τα συναισθήματα που μου έδωσες την ευκαιρία να νιώσω... (όχι, δεν υπερβάλω!)
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα μου, ευχαριστώ πολύ, ακόμη και αν υπερβάλεις!

      Διαγραφή
  7. Α πες το ντε ότι έγραφες από παλιά!!!
    Τώρα μάλιστα ...όλα μπήκαν στη θέση τους!
    Πολύ πολύ όμορφο!
    Φιλάκια πολλά :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παλιά έγραφα ασταμάτητα! Τώρα προσπαθώ να το βρώ πάλι από εκεί που το έχω αφήσει! Τελικά νομίζω οτι μόνο το ποδήλατο δε το ξεχνάς ποτε΄! Όλα τα άλλα αν τα αφήσεις σε αφήνουν σε χειρότερο βαθμό!
      Φιλακια!

      Διαγραφή
  8. Ανώνυμος18/5/14, 11:16 μ.μ.

    Υπέροχα λόγια Δέσποινα... σου φέρνει μια γλυκειά θλίψη, σε κάνει να σκεφτείς... Σ' ευχαριστώ πολύ που μου έκανες την τιμή να το μοιραστείς και μαζί μου... Θα μείνει και στο δικό μου blog... <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι απόψεις όλων σεβαστές αρκεί να μην εκφράζονται με προσβλητικό τρόπο.